ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Οι δάσκαλοι και οι μαθητές  της Γ' Τάξης σας εύχονται     'ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ'

Στείλτε και εσείς τις δικές σας για να μη νιώθουμε ότι είμαστε μόνοι μας .

Στο Ψυγείο Της Αλίκης

Στο ψυγείο της Αλίκης ακούγεται φασαρία. Ανήσυχη ανοίγει το ψυγείο και τι να δει!

Ψυγείο: Κάντε επιτέλους ησυχία! Όσοι είστε εδώ μέσα, είστε τα αγαπημένα τρόφιμα της Αλίκης.

Γλυκά: Ααα, μια σοκολατίνα σαν κι εμένα σίγουρα αξίζει να τη φάνε. Όποιος με βλέπει γλείφεται.

Μαρούλι: Χα, κοίτα ποιος μιλάει! Μπορεί να είσαι νόστιμη και λαχταριστή, αλλά είσαι όλη ανθυγιεινή. Εγώ είμαι ένα μαρουλάκι τρυφερό και  λαχταριστό. Έχω πολλές βιταμίνες και αρέσω πολύ στην Αλίκη.

Πορτοκάλια: Μη νομίζεις ότι μόνο εσύ αξίζεις .Έχω κι εγώ βιταμίνη C και η Αλίκη κάθε μέρα τρώει τρία πορτοκάλια.

Μήλο: Εμένα κάθε μέρα με παίρνει στο σχολείο. Η μαμά της τής έχει πει «Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα».

Πορτοκάλια: Εντάξει, εντάξει ξέρουμε ότι έχεις κι εσύ μεγάλη θρεπτική αξία.

Γάλα: Ααα ναι, εμένα με πίνει κάθε πρωί και βράδυ. Μ’ αγαπάει περισσότερο από όλους σας. Χώρια που τρώει και πολλά από τα προϊόντα μου.

Κασέρι: Καλά σας λέει το γάλα!

Μαρούλι: Εσύ μη μιλάς. Καλά που σε συνοδεύω εγώ στο τοστ της Αλίκης, αλλιώς από μόνος σου θα ήσουν σκέτη αμαρτία. Μην ξεχνάς πόσα λιπαρά έχεις.

Αλίκη: Ποπό σας ακούω τόση ώρα να μαλώνετε και δεν έχω πει κουβέντα. Ξέρω ότι μερικοί από εσάς έχετε μεγάλη θρεπτική αξία και κάποιοι άλλοι όχι. Επιτέλους σταματήστε τους καυγάδες και συμφιλιωθείτε. Ξέρω τι πρέπει να τρώω και τι όχι. 

Κυριακή Τσατσαλή

Η τροφική εκστρατεία

       Μια φορά στον κόσμο των φρούτων ήταν το μήλο και το αχλάδι.

       Ζούσαν άσχημα στο βασίλειο του βασιλιά πατατάκι. Σκότωνε κάθε μέρα πολλά φρούτα. Γι ‘ αυτό το μήλο πήγε στον βασιλιά και του ζήτησε να σταματήσει να σκοτώνει .

       Ο βασιλιάς δέχτηκε να σταματήσει αλλά το μήλο έπρεπε να πάει να φέρει από την φρουτχίδα τις χρυσές ελιές. Το μήλο δέχτηκε και μαζί με το αχλάδι , το πορτοκάλι και άλλα 40 φρούτα έφυγαν για την φρουτχίδα .

       Το μήλο όμως ήξερε ότι σε αυτό το ταξίδι ρισκάρει την ζωή του. Και μετά από πολλές μέρες φτάνει στην φρουτχίδα. Εκεί βασίλευε ο βασιλιάς κρουασάν. Δέχτηκε να δώσει τις ελιές στο μήλο αλλά έπρεπε να μονομαχήσει το μήλο με τον βασιλιά. Το μήλο δέχτηκε και άρχισαν να παλεύουν. Αλλά το μήλο ήταν πιο δυνατό και υγειές και σκότωσε τον βασιλιά. Έτσι πήρε τις ελιές και πήρε τον δρόμο του γυρισμού . Εντωμεταξύ πίσω στην πόλη το καρπούζι κρυφάκουγε τι έλεγε ο βασιλιάς και έμαθε ότι δεν σκόπευε να σταματήσει. Όταν λοιπόν γύρισε το μήλο , το καρπούζι έτρεξε και του είπε να μην δώσει τις ελιές  γιατί δεν σκόπευε να σταματήσει.

      Τότε το μήλο αποφάσισε να τον σκοτώσει για να τελειώνει αυτό το μαρτύριο. Πήγε στο παλάτι σκότωσε τους φρουρούς και έφτασε στον βασιλιά . Στην αρχή το έπαιξε καλός αλλά μετά τον προκάλεσε σε μονομαχία . Ο βασιλιάς δέχτηκε . Πάλεψαν σκληρά γιατί ήξεραν και οι δυο καλά να παλεύουν . Τέλος το μήλο τον σκότωσε καρφώνοντας τον στην κοιλιά.

       Έτσι το μήλο έγινε ο βασιλιάς της πόλης και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. 

                         Πέτρος   Κυραϊλίδης

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Το όχημα που θέλουμε να σας δείξουμε είναι ένα ηλιακό πλοίο που δεν χρησιμοποιεί πετρέλαιο.

Είναι εξαιρετικά γρήγορο και δεν μολύνει καθόλου την θάλασσα και τη γη. Λειτουργεί με ηλιακούς καθρέφτες .

Μεταφέρει προϊόντα αλλά και ανθρώπους με αυτοκίνητα. Αυτό το πλοίο κουβαλάει πάνω από 5 τόνους προϊόντα και 3.000 επιβάτες.

Έχει ύψος πάνω από 4 χιλιόμετρα και είναι φτιαγμένο από υλικό που δεν καταστρέφεται από παγόβουνα. Τρέχει με εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα.

Ο οδηγός του πλοίου ξέρει να οδηγάει εξαιρετικά το πλοίο και δεν τρακάρει ποτέ πουθενά ούτε σε ύφαλους γιατί το πλοίο έχει ένα σύστημα ανίχνευσης που βλέπει τους ύφαλους.

Το πλοίο αυτό είναι φανταστικό!!!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΑΪΛΙΔΗΣ

Οι τρεις μάγοι με τα δώρα

Πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, ο Βαλαάμ, ένας πέρσης προφήτης, έκανε την εξής προφητεία: "θα ανατείλει άστρο από τον Ιακώβ και θα εμφανιστεί άνθρωπος από τον Ισραήλ, που θα συντρίψει τους εχθρούς Μωαβίτες".

     Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε πολλές γενιές αργότερα, όταν εμφανίστηκε το άστρο της Βηθλεέμ στον ουρανό. Από στόμα σε στόμα είχε διαδοθεί πως αυτή τη μέρα θα γεννιόταν ένας μεγάλος βασιλιάς που θα εξουσίαζε τον κόσμο.

     Μια τριμελής ομάδα ετοιμάστηκε να επισκευτεί το νεογέννητο, ο γέροντας Μελχιόρ, ο νεαρός Γάσπαρ και ο μελαμψός Βαλτάσαρ. (Οι μάγοι εμφανίζονται να είναι Πέρσες, Μήδοι, Άραβες, Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Αρμένιοι, Αφγανοί, Πάρθοι, Χαλδαίοι, κ.α. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι κατάγονταν από την Περσία και ήταν σοφοί ιερείς και αστρολόγοι). 

     Με οδηγό τους το Άστρο της Βηθλεέμ, οι τρεις Μάγοι έφτασαν στην Ιερουσαλήμ και άρχισαν την αναζήτηση του βρέφους που θα γινόταν, σύμφωνα με την προφητεία, μεγάλος βασιλιάς.

     Ο βασιλιάς Ηρώδης, έμαθε τις ενέργειες των Μάγων και τους κάλεσε σε ακρόαση.

     Από αυτούς ενημερώθηκε για την προφητεία και φοβούμενος μην βγει αληθινή τους είπε να συνεχίσουν την αναζήτηση τους και όταν βρουν το νεογέννητο βασιλιά να τον ενημερώσουν για να μπορέσει, όπως είπε, να πάει και ο ίδιος να τον προσκυνήσει.

     Αυτό βέβαια που ήθελε στην πραγματικότητα ο Ηρώδης ήταν να φονεύσει το βρέφος που απειλούσε την βασιλεία του.

     Η αναζήτηση των μάγων ευοδώθηκε και αξιώθηκαν να βρουν τον νεογέννητο Χριστό, να τον προσκυνήσουν και να του προσφέρουν τα δώρα τους.
     Ο Μελχιόρ πρόσφερε στον Χριστό χρυσό (ένα μέταλλο που προσφέρονταν σε βασιλείς. Έτσι με αυτήν την προσφορά οι Μάγοι θέλησαν να δείξουν ότι τιμούσαν ένα βασιλιά) σε κουτί, το οποίο περιείχε 28 πλακίδια μήκους 7 και πλάτους 5 εκατοστών περίπου διαφόρων σχημάτων που φέρουν καλλιτεχνικά σχέδια, ο Γάσπαρ λιβάνι [το γνωστό μας λιβάνι, ήταν ένα πολύτιμο υλικό που χρησιμοποιούνταν ως θυμίαμα (όπως και σήμερα) σε θρησκευτικές τελετές. Έτσι έδειξαν οι Μάγοι την θεϊκή φύση του Χριστού. Πληροφοριακά το λιβάνι είναι ρητίνη που εξάγεται από το δέντρο Boswellia Serrata] και ο Βαλτάσαρ σμύρνα (ήταν ένα υλικό που χρησιμοποιούνταν στην ιατρική αλλά και κατά την διάρκεια της ταφής των νεκρών. Με την σμύρνα οι Μάγοι, έδειξαν την θυσία που θα έκανε ο Χριστός για την σωτηρία των ανθρώπων. Η σμύρνα είναι μια ρητίνη που την παίρνουμε από το φυτό Μύρας). 
      Τα δύο τελευταία δώρα ήταν σε κουτιά που περιείχαν από τριάντα περίπου σφαιρίδια κάθε ένα, μεγέθους μιας ελιάς.

     Η Παναγία θέλοντας να ανταποδώσει τα δώρα των Μάγων, έδωσε στον καθένα από αυτούς ένα κομμάτι από τα σπάργανα (μακριά και φαρδιά υφασμάτινη ταινία που τύλιγαν τότε τα μωρά), του Ιησού.

     Οι Μάγοι έχοντας φέρει εις πέρας την αποστολή τους πήραν τον δρόμο του γυρισμού. Ειδοποιούμενοι όμως από έναν Άγγελο, δεν ενημέρωσαν τον Ηρώδη για το σημείο που βρισκόταν το Θείο Βρέφος.

     Ο Ηρώδης καταλαβαίνοντας την «προδοσία» των Μάγων διέταξε τότε την σφαγή των νηπίων.

     Οι τρεις Μάγοι γύρισαν στην Περσία και τελικά βαπτίσθηκαν χριστιανοί από τον Απόστολο Θωμά.

Ελιά και αμπέλι

«Μια ελιά, ένα αμπέλι, ένα καράβι» λέει ο Ελύτης «θα έχει μείνει αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα. Που σημαίνει με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». 

Παροιμίες με Αμπέλια Κρασί

Το αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτες
Έλα παππού να σου δείξω τ'αμπελοχώραφά σου!
Το τζιτζίκι λάλησε, άσπρη ρόγα γυάλισε
Μάζευε κι ας είν' και ρώγες
Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
Μήνας που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό
Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα τότε
τ' αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα
Ο Αύγουστος και ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα
Χορτοθέρη Αλωνιστή , ρόγα - ρόγα γυαλιστή
Όποιος έχει αμπέλι, ας βρει δραγάτη
Πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι
Τ' αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη
Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος
Το μαγκούφι το κρασί, την καρδούλα μου τη σείει
Όπου' χει αμπέλια, ας βάνει εργάτες
Τον Μάη κρασί μην πίνετε κι ύπνο μην αγαπάτε
Περσυνά ξινά σταφύλια
Φρου φρου και τ' αμπέλι ξέφραγο
Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι
Αμπέλι του χεριού σου, συκιά του κυριού σου κι ελιά του παππού σου
Αγάλι αγάλι φύτευε ο γεωργός αμπέλι κι αγάλι αγάλι γίνηκε η αγουρίδα μέλι

Παροιμίες με Ελιά

Ξεφόρτωσε τη την ελιά, να σε φορτώσει λάδι
Της ελιάς το φύλλο κι αν χαθεί, πάλι θε να ξαναβρεθεί
Βάλε ελιά για τα παιδιά σου και μηλιά για την κοιλιά σου
Αν δεν δώσεις την ελιά, πώς θα πάρεις λάδι;
Το λάδι κι η αλήθεια πάντα βγαίνουν από πάνω
Άνθρωπος χωρίς υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι
Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ' το νερό τα Αυγούστου
Η μια ελιά κι η άλλη, το βγάνουνε το λάδι
Τράβηξε της ελιάς τα βάσανα
Λάδια πολλά και τηγανητά τίποτα
Από το θέρος ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές
Εχύθηκε το λάδι μας κι εμπήκε στο πιθάρι μας
Πρώτα θεμέλια του σπιτιού, ψωμί, κρασί και λάδι
Φαει κουμπάρε ελιές, καλό είν' και το χαβιάρι
Παλιό κρασί, φρέσκο λάδι

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΛΤΣΑ

Οι Χριστουγεννιάτικες κάλτσες

Οι κάλτσες κρέμονταν από την καμινάδα με την ελπίδα ότι θα περάσει και
από κει ο Άγιος Βασίλης....
Υπήρχε κάποτε ένας ευγενικός και καλόκαρδος κύριος όπου η γυναίκα του είχε πεθάνει από βαριά αρρώστια και τον είχε αφήσει απογοητευμένο με τρεις κόρες να μεγαλώσει. Μετά που έχασε όλα του τα χρήματα σε ανώφελες και κακές επενδύσεις, η οικογένειά του χρειάστηκε να μετακομίσει σε μια χωριάτικη καλύβα, ενώ οι τρεις του κόρες έκαναν μόνες τους το μαγείρεμα, το ράψιμο και το καθάρισμα του σπιτιού.
Όταν ήρθε ο καιρός να παντρευτούν οι κόρες, ο πατέρας έπεσε σε μεγαλύτερη θλίψη εφόσον οι κόρες του δεν θα έβρισκαν να παντρευτούν χωρίς προίκα και χρήματα για να δώσουν στην νέα οικογένεια του συζύγου τους.
Μία νύχτα, μετά που οι κόρες είχαν πλύνει και απλώσει τα ρούχα τους και τις κάλτσες τους στο τζάκι για να στεγνώσουν, έπεσαν για ύπνο. Ο Άγιος Βασίλης γνώριζε την απόγνωση και την ατυχία του πατέρα και σταμάτησε στο σπίτι του.
Κοίταξε μέσα από το παράθυρο και είδε ότι η οικογένεια είχε πέσει για ύπνο. Είδε τις κάλτσες των κοριτσιών που κρέμονταν στο τζάκι. Πήρε από το πουγκί του τρία μικρότερα πουγκιά με χρυσό και τα πέταξε με προσοχή από την καμινάδα έτσι ώστε να πέσουν μέσα στις κάλτσες. Το επόμενο πρωί που ξύπνησαν οι κόρες, βρήκαν για μεγάλη τους έκπληξη τις κάλτσες τους να περιέχουν χρυσάφι. Έτσι ο ευγενής πατέρας τους θα κατάφερνε να δει τις κόρες του να ζουν.

Τα παιδιά όλου του κόσμου συνέχισαν την παράδοση να κρεμούν κάλτσες τα Χριστούγεννα στο τζάκι τους με την ελπίδα να τους τις γεμίσει ο Άγιος Βασίλης.
Στην Γαλλία τα παιδιά τις βάζουν δίπλα στο τζάκι, ενώ στην Ολλανδία τις γεμίζουν με άχυρο και καρότα για τα ελαφάκια του Άγιου Βασίλη. Στην Ουγγαρία τα παιδιά γυαλίζουν τα παπούτσια τους πριν τα βάλουν δίπλα στο τζάκι ή το παράθυρο. Στην Ιταλία τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους έξω κατά τα Θεοφάνια, για να τα βρει η καλή μάγισσα. Και τέλος, στο Πόρτο Ρίκο τα παιδιά βάζουν κάτω από τα κρεβάτια τους πρασινάδα και λουλούδια για τις καμήλες των τριών Μάγων.

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Στίχοι:  

Παραδοσιακό

Μουσική:  

Παραδοσιακό

Περιοχή:  

Πόντος

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σ΄ ημέρα
Χα, καλόν παιδίν οψές γεννέθεν
οψές γεννέθεν, το βράδ΄ αργάτε.

Το εγέννεσεν η Παναΐα
Το ανάθρεψεν αεί Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάρι
εκατήβεν σο σταυροδρόμι.

Έπιασαν άτό΄ οι σκύλ΄ Εβραίοι
χίλ΄ Εβραίοι και μίλ΄ Εβραίοι.
Ασ΄ σαν κρέντικα κι άσ΄ στην καρδίαν
γαίμα έσταξεν, χολήν κι εφάνη.
γαίμα έσταξε, εμυροστάθεν.

Εμυρίστεν ατ΄ ο κόσμον όλον
για μυρίστ΄ άτό και σύ αφέντα.

Σύ αφέντα, καλέ μ΄ αφέντα
έμπα σο νουντάν κι ελά σην πόρταν.
Φέρ ουβάς και λεφτοκάρυα.
Κι αν ανοί'ς μας χαρά σην πόρτα'ς.

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σου μέρα.
Χα, καλόν παιδίν οψέ `γεννέθεν.
Οψέ `γεννέθεν, ουράνοστάθεν.

Τον εγέννεσεν η Παναΐαν
τον ανέστησεν Αγιά Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάριν
χρυσοπούλαρον και ανεμοπούλαρον.

Εκατέβην σο σταυροδρόμιν
τον απερπάξανε χίλ΄ Εβραίοι
χιλ΄ Εβραίοι και μύρ΄ Εβραίοι
χίλ΄ Εβραίοι και μύρ΄ Εβραίοι.

Ασ΄ σαν Αρχαντίκα και ασ΄ σην καρδίαν
γαίμαν έσταξεν, γλεήν κι εφάνθεν.
Εμυρίστεν ατ΄ ο κόσμον όλον
για μυρίστ΄ ατό και εσύ αφέντα
άη αφέντα, καλέ μ΄ αφέντα.

Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν
δώσ΄ με το παχτσίς κι ας πάω δεβαίνω.

Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

 

Αρχή κάλαντα (κι αρχή του χρόνου – δις)

Πάντα Κάλαντα, (πάντα του χρόνου-δις)

Αρχή μήλον έν’ (κι αρχή κυδών έν’-δις)

Αρχή μήλο είναι κι αρχή κυδώνι είναι

Κι αρχή βάλσαμον (το μυριγμένον-δις)

κι αρχή βάλσαμο το ευωδιαστό

Εμυρίστεν ατο (ο κόσμος όλεν-δις)

Το μύρισε ο κόσμος όλος

Για μυρίστ’ ατο κι εσύ αφέντα – καλέ μ’ αφέντα

Μύρισέ το κι εσύ αφέντη – καλέ μου αφέντη 

Έρθαν καλά παιδία σην πόρταν – και ξαν σην πόρτα σ’

Ήρθαν καλά παιδιά στην πόρτα σου και πάλι στην πόρτα σου

Άψον το κερί σ’ (κι έλα σην πόρτα σ’-δις)

Άναψε το κερί σου κι έλα στην πόρτα 

Χα μηλόπα, χα ξερά τζιρόπα – ξερά τζιρόπα

Να μηλάκια, να ξερά αχλαδάκια – ξερά αχλαδάκια 

Χα ξερά, μαύρα κοκκυμελόπα – κοκκυμελόπα

Να ξερά, μαύρα δαμασκηνάκια – δαμασκηνάκια 

(Χρόνια πολλά πάντα και του χρόνου)

"Παραδοσιακά Έθιμα του Δωδεκαήμερου"

Χριστουγεννιάτικες κάρτες, θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι των ημερών των Χριστουγέννων. Συνήθως αναγράφουν «Καλά Χριστούγεννα», «Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος» και αποτελούν ένα τρόπο επικοινωνίας και ανταλλαγής ευχών μεταξύ των ανθρώπων. Απεικονίζουν ως επί τω πλείστων τον Άγιο Βασίλη, Χριστουγεννιάτικα δέντρα, Αγγελάκια κ.α. Είναι ένα ξενόφερτο στην χώρα μας έθιμο και αποτελεί αγγλική επινόηση. Πατέρας της χριστουγεννιάτικης κάρτας θεωρείται ο Γουίλιαμ Έντλεϊ, ο οποίος είναι και ο σχεδιαστής της πρώτης χριστουγεννιάτικης κάρτας το 1842.Στην Ελλάδα η διακίνηση των χριστουγεννιάτικων καρτών ξεκίνησε στις αρχές του 20^ου αιώνα, από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και την Αυστραλία.

 Η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, είναι έθιμο που υιοθετήσαμε και στην χώρα μας από το Μεξικό. Η παράδοση αυτή του Μεξικό έφτασε στην υπόλοιπη Ευρώπη το 1824. Παλαιότερα στην χώρα μας συνήθιζαν την μέρα των Χριστουγέννων να μαγειρεύουν για το εορταστικό τραπέζι κοτόσουπα. Η κοτόσουπα διατηρείται ακόμα σαν έθιμο κυρίως σε κάποιες ορεινές περιοχές της Θεσσαλίας. Σήμερα οι νοικοκυρές μαγειρεύουν ξεχωριστά την γαλοπούλα για την μέρα των Χριστουγέννων, βάζοντας γέμιση με ρύζι, κουκουνάρι, σταφίδες και κάστανα.

 

Άι Βασίλης

 Η σημερινή μορφή του Άι Βασίλη (του χοντρού γεράκου, ντυμένου με γούνα, που έχει έλκηθρο κλπ.) έγινε δημοφιλής με το ποίημα «A Visit from St. Nicholas» που δημοσιεύτηκε το 1823. Η οπτικοποιημένη εκδοχή πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Harper’s Weekly το 1863. Συμμετοχή στην δημοφιλία είχε και το παιδικό βιβλίο The Life and Adventures of Santa Claus του 1902. Η White Rock Beverages ήταν μια εταιρία αναψυκτικών που τον χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλικό νερό, και το 1923 τζίντζερ-έηλ. Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Αϊ-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση δε αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο. Η μακρόχρονη χρήση του σε διαφημίσεις της Coca-Cola παγίωσε την εμφάνισή του και ειδικά τα κόκκινα ρούχα, αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν δική της εφεύρεση.

 Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς ο Άγιος Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και που θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια. Ακόμη και ο Άγιος Νικόλαος στην Ορθόδοξη παράδοση αγιογραφείται ως ισχνός ασπρογένης γέροντας. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την 1 Ιανουαρίου του 379. Αυτή η ημερομηνία, ημέρα θανάτου του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε (πρώτα) απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά. Τα κάλαντα Πρωτοχρονιάς πέρα από τα παινέματα κύριο πρόσωπο είναι ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος για το έργο του οποίου γίνεται υπενθύμιση στον σπιτονοικοκύρη ώστε να επαναλάβει επ΄ ωφελεία βεβαίως των παιδιών που ψάλλουν αυτά.

Στη Δύση το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ) μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή αυτή φαίνεται να πέρασε περίπου στη δεκαετία του 1950-1960, κυρίως στον αστικό πληθυσμό από τους "συγγενείς" μετανάστες που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν τον "Δυτικό" Άϊ-Βασίλη.

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Ενδεικτικός χρόνος αποσύνθεσης - διάλυσης υλικών, αντικειμένων

• Χαρτί: 2-4 εβδομάδες

• Φλούδες Πορτοκαλιού ή μπανάνας: 2-5 εβδομάδες

• Φύλλα φυτών: 1-3 μήνες

• Σχοινί: 3-14 μήνες

• Αποτσίγαρα: 1-5 χρόνια

• Αλουμινένια κουτιά: 80-500 χρόνια

• Τενεκεδάκι κονσέρβας: 100 χρόνια

• Μάλλινο ύφασμα: 1 χρόνος

• Πλαστική σακούλα: 10-20 χρόνια

• Γυάλινο μπουκάλι: 1 εκατομμύριο χρόνια

• Πλαστικό μπουκάλι: περισσότερο από 450 χρόνια

• Πλαστικό ποτήρι: 250 χρόνια 

Τι είναι η ανακύκλωση και ποιοι οι κύριοι στόχοι της; 

Ανακύκλωση καλείται η διαδικασία μετατροπής των σκουπιδιών σε πηγές ενέργειας ή πρώτες ύλες με τη χρήση επιστημονικών μεθόδων και η επαναχρησιμοποίηση κατόπιν επεξεργασίας ορισμένων άχρηστων υλικών (κυρίως υλικών συσκευασίας). Τα απορρίμματα που μπορούν να ανακυκλωθούν είναι το χαρτί, το γυαλί, ορισμένα μέταλλα, τα πλαστικά, οι μπαταρίες, τα ορυκτέλαια και τα ελαστικά αυτοκινήτων. Βασικοί στόχοι της ανακύκλωσης είναι:
- η επαναχρησιμοποίηση ορισμένων αντικειμένων (λ.χ. γυάλινα δοχεία, πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης) από τις βιομηχανίες, αφού προηγηθούν οι διαδικασίες διαλογής και αποστείρωσής τους.
- η επεξεργασία ορισμένων απορριμμάτων (τήξη, συμπίεση) και η αξιοποίησή τους ως πρώτες ύλες από τις βιομηχανίες (λ.χ. τα γυάλινα δοχεία γίνονται υαλότριμμα, τα παλιά χαρτιά χαρτοπολτός κ.λπ.).
- ο περιορισμός της παραγωγής των υλικών συσκευασίας από τις βιομηχανίες.
Γιατί πρέπει να ανακυκλώνουμε τα σκουπίδια;
Το βασικό όφελος που προκύπτει από την ανακύκλωση είναι η προστασία του περιβάλλοντος. όσο πιο πολλά είδη απορριμμάτων αξιοποιούνται τόσο μικρότερος γίνεται ο όγκος των σκουπιδιών που καταλήγουν στις χωματερές, τις θάλασσες και τα ποτάμια, με αποτέλεσμα αφενός να περιορίζεται σε σημαντικό βαθμό η ρύπανση του περιβάλλοντος και αφετέρου να επιμηκύνεται η διάρκεια ζωής των χωματερών

Αξιολόγηση του μαθητή

Αξιολόγηση μαθητών

Με τον όρο αξιολόγηση των μαθητών εννοούμε τη διαδικασία ελέγχου του βαθμού με τον οποίο οι μαθητές κατακτούν τους σκοπούς και τους στόχους, τους οποίους επιδιώκει το σχολείο.Σκοπός της αξιολόγησης είναι η αποτίμηση του μαθησιακού αποτελέσματος και η ενημέρωση διδασκόντων και διδασκομένων για την έκβαση των προσπαθειών τους. Η αξιολόγηση των μαθητών στο σχολείο : Ελέγχει το βαθμό κατάκτησης των γνωστικών αντικειμένων καταγράφοντας την επίδοση των μαθητών. Καλύπτει στοιχεία της συνολικής παρουσίας τους στο σχολείο, όπως την προσπάθεια, τη συμμετοχή, την ανάπτυξη πρωτοβουλιών, τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία με συμμαθητές κ.α. Επιπλέον, με την αξιολόγηση, εκτιμώνται ορισμένα στοιχεία, όπως: Η συμμετοχή στο διάλογο μέσα στην τάξη Η φαντασία και η δημιουργικότητα - Η γλωσσική έκφραση, η ακρίβεια στο λόγο και η χρήση επιχειρημάτων Η διάθεση για αναζήτηση και μεθοδικότητα Ο βαθμός ανάπτυξης της κριτικής σκέψης Η συνεργασία με τους συμμαθητές Οι προσδοκίες από τους στόχους και από τα στοιχεία αυτά είναι ανάλογες με την ηλικία, την τάξη και την ιδιαιτερότητα κάθε μαθητή. Προσπαθούμε η αξιολόγηση να γίνεται με σεβασμό της προσωπικότητας κάθε μαθητή, με ευαισθησία, διακριτικότητα και λεπτότητα, ώστε να μην καταντά καταδικαστική επίκριση και στιγματισμός. Οι εκπαιδευτικοί  στηριζόμενοι στα δεδομένα της αξιολόγησης των μαθητών όπως περιγράφονται πιο πάνω, αναπροσαρμόζουν τους στόχους του μαθήματός τους, προσανατολίζουν τη βοήθεια τους στους μαθητές, ενημερώνοντάς τους ταυτόχρονα, αλλά και ενισχύοντας τις προσπάθειές τους. Για να αξιολογήσουμε χρησιμοποιούμε την καθημερινό προφορικό έλεγχο, τις γραπτές δοκιμασίες, τις εργασίες των μαθητών στο σπίτι.    Ειδικά οι εργασίες στο σπίτι έχουν και διδακτική και παιδαγωγική αξία. Βοηθούν το παιδί να συνδυάσει δημιουργικά τις γνώσεις του όχι μόνο σε ένα μάθημα, ούτε μόνο σε ένα κεφάλαιο, ανατρέχοντας σε πηγές πληροφόρησης κλασσικές ή σύγχρονες (βιβλιοθήκη, εγκυκλοπαίδειες, Internet κ.τ.λ.)

 

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Το έθιμο της Βασιλόπιτας
Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινούπολη. 

Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας, χρυσαφικά νομίσματα κλπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισαρεία.  

Τότε ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος που ήταν Επίσκοπος Καισαρείας, έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος, και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: 
Έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. 

Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάστηκε Βασιλόπιτα.

Τα παιδιά έχουν δικαιώματα...

 

Ας δούμε μια τυπική μέρα στη ζωή ενός παιδιού... Ξυπνά το πρωί, τρώει το πρόγευμα του, πάει σχολείο (αν και ίσως με κάποια παράπονα..!), έρχεται πίσω στο σπίτι, απολαμβάνει το μεσημεριανό του, κάνει την κατ' οίκον εργασία, παίζει μετά με τους φίλους του ή ασχολείται με τα χόμπι του και το βράδυ μετά το βραδινό πάει στο κρεβατάκι του για να ξεκουραστεί από την πολυάσχολη μέρα...

Σίγουρα τουλάχιστον εν μέρη και η δική σας μέρα κάπως έτσι θα μοιάζει... σωστά; Και σίγουρα δεν θα θέλατε να σας στερηθεί τίποτε απ' αυτά... Ή μήπως θα μπορούσατε να φανταστείτε μια ζωή χωρίς πρόγευμα, μεσημεριανό και βραδινό, παιχνίδι και ζεστό κρεβατάκι;

Ξέρατε όμως πως όλα αυτά που ζούμε εμείς σήμερα καθημερινά και θεωρούμε ως δεδομένα, πριν από όχι και τόσο πολύ καιρό δεν ήταν καθόλου δεδομένα και μάλιστα για πολλά παιδιά στον κόσμο δεν είναι ούτε και σήμερα;

 Τα δικαιώματα αυτά φροντίζουν ώστε το κάθε παιδί να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που έχει και να αναπτυχθεί όσο το καλύτερο δυνατό. Μεταξύ άλλων λοιπόν έχει το δικαίωμα για μόρφωση, για ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας, του λόγου και της συνείδησης αλλά και για παιχνίδι και αναψυχή!

Σε κάποιους το σχολείο μπορεί να φαίνεται κουραστικό και αχρείαστο... Όπως είδαμε όμως αποτελεί ένα από τα βασικότερα δικαιώματα του παιδιού και το κάθε κράτος έχει την υποχρέωση να φροντίσει ώστε το κάθε παιδί να μπορεί να μορφωθεί σε κατάλληλα σχολεία για να μπορέσει στο μέλλον έχοντας τα απαραίτητα εφόδια να σπουδάσει ή να ακολουθήσει κάποιο το οποιοδήποτε επάγγελμα θέλει!

Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο... αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές χώρες του τρίτου κόσμου που δεν εξασφαλίζουν στα παιδιά στην βασική μόρφωση που χρειάζονται! Τα παιδιά αυτά πολλές φορές πρέπει να δουλεύουν πάρα πολλές ώρες την ημέρα μόνο και μόνο για να έχουν το βράδυ κάτι να φάνε, έτσι ώστε να μην έχουν την ώρα να παν στο σχολείο ή ακόμη μπορεί και να μην υπάρχει κάπου κοντά ένα σχολείο!

Όπως βλέπετε λοιπόν τα δικαιώματα αυτά που σήμερα ζούμε καθημερινά, μέχρι πρόσφατα δεν ήταν καθόλου εξασφαλισμένα αλλά εξαρτώνταν από την καλή θέληση των ενηλίκων. Με την Σύμβαση τα δικαιώματα αυτά καθιερώθηκαν και πάρα πολλά κράτη ανά τον κόσμο δεσμεύτηκαν στην Σύμβαση αυτή.

Παρόλ' αυτά υπάρχουν όμως μέχρι σήμερα πάρα πολλά παιδιά στον κόσμο, τα οποία δεν έχουν ούτε ένα μικρό μέρος των δικαιωμάτων αυτών και παλεύουν καθημερινά για επιβίωση...

Γι' αυτό όταν αύριο ξυπνήσετε και ετοιμαστείτε για το σχολείο τρώγοντας τα δημητριακά σας, σκεφτείτε πόσο τυχεροί είστε που έχετε αυτά τα δικαιώματα!

Χριστουγεννιάτικο δέντρο ή καράβι;

 Πλησιάζουν γιορτές και όπως θα έλεγε και ο αγαπητός σε όλους μας Παπαδιαμάντης: «Εάν το Πάσχα είναι η λαμπρότατη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η γλυκύτατη και συγκινητικότατη, και δια τούτο ανέκαθεν εθεωρήθη ως οικογενειακή κατ' εξοχήν εορτή.»
Η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση προϋποθέτει το στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Αυτό που θα τραβήξει τα βλέμματα και θα φωτίσει το σπίτι μας, για όλο το επόμενο διάστημα των εορτών. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια προτιμούν να κοσμούν το παραδοσιακό καραβάκι, ένα πανάρχαιο έθιμο της ναυτικής πατρίδας μας, το οποίο μαζί με τα κάλαντα, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, τα γλυκίσματα, τα δώρα και την λειτουργία στην εκκλησία, σηματοδοτεί κι αυτό τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι το πλέον διαδεδομένο έθιμο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ας δούμε όμως πότε και από πού ξεκίνησε.
Όπως φαίνεται, η αρχή του εθίμου αυτού βρίσκεται στον 8ο αιώνα μ.Χ. με «ηθικό αυτουργό» τον Άγιο Βονιφάτιο. Κατά πάσα πιθανότητα, ο Άγιος Βονιφάτιος θέλησε να εντάξει το χριστιανικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο στις συνήθειες των ημερών αυτών προσπαθώντας να αντικαταστήσει παλαιότερα ειδωλολατρικά έθιμα, που είχαν να κάνουν επίσης με δέντρα. Έτσι, το νέο έθιμο έγινε αποδεκτό από τους Χριστιανούς και άρχισε, όπως είναι φυσικό, να εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου.
Έως και τις αρχές του 16ου αιώνα απλά τοποθετούνταν, τις ημέρες των Χριστουγέννων, ένα έλατο κυρίως στους ναούς. Κατόπιν άρχισαν να στολίζουν αυτό το δέντρο με διάφορα στολίδια και κεριά αναμμένα. Η ιδέα των αναμένων κεριών ανήκει στον Μαρτίνο Λούθηρο (Martin Luther), τον ιδρυτή της Προτεσταντικής θρησκείας, αφού πρώτος τοποθέτησε αναμμένα κεριά στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του σπιτιού του.
Εντωμεταξύ, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο άρχισε να εξαπλώνεται σε διάφορους λαούς, περνώντας ακόμα και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Το 1833 έφτασε το έθιμο αυτό στην Ελλάδα. Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίστηκε στην χώρα μας, ήταν αυτό στα ανάκτορα του Όθωνα στο Ναύπλιο.
Η ευρεία εξάπλωση του εθίμου το καθιστά πλέον ένα εμπορεύσιμο αγαθό με αποτέλεσμα να έχει αναπτυχθεί μια πολύ προσοδοφόρα εμπορική αλυσίδα γύρω από την παραγωγή και τη διακίνηση τους.


Ωστόσο, ως χώρα της θάλασσας, η Ελλάδα είχε το έθιμο του στολισμού του καραβιού. Το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού. Έθιμο που υποχώρησε με το χρόνο, μπροστά σε αυτό του δέντρου, αλλά κανένας δεν δείχνει να το έχει ξεχάσει.
Το ελληνικό παραδοσιακό καραβάκι αποτελεί παράδοση των παλαιών εποχών της χώρας μας, που τα παιδιά με αγάπη, χαρά και δημιουργικό νου κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους. Αποτελούσε, όμως, και ένα είδος τιμής και καλωσορίσματος στους ναυτικούς, που επέστρεφαν από τα ταξίδια τους.
Πριν από 50 χρόνια, δηλαδή έως και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, συναντούσαμε το καραβάκι σε πολλά ελληνικά σπίτια και στα χέρια των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα. Σήμερα, η παράδοση αυτή τείνει να εξαφανιστεί, μιας και έχει αντικατασταθεί από το ξενόφερτο έλατο.
«Συνυφασμένο με αποχωρισμούς και δυσάρεστες αναμνήσεις, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας Δημήτριος Σ. Λουκάτος, αλλά και ως τάμα των ναυτικών σε στιγμές κινδύνου στη θάλασσα, το καράβι δεν θα μπορούσε να συμβολίσει οικογενειακές συνεστιάσεις θαλπωρής, με παρόντα όλα τα μέλη, ή να τονώσει το οικογενειακό αίσθημα. Για το λόγο αυτό, το καράβι σπάνια αποτέλεσε στοιχείο διακόσμησης των ελληνικών σπιτιών τα Χριστούγεννα.»
Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση. Το ζήτημα βεβαίως δεν ήταν τόσο απλό, καθώς παρουσιάστηκε αδιάσειστη επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές, με αναφορές σε οικολογικά ζητήματα και προτάσεις από ειδήμονες για χρήση φυτών και δέντρων, πλην του ελάτου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο εκτόπισε το παραδοσιακό καραβάκι που στόλιζαν οι Έλληνες τις ημέρες των Χριστουγέννων. Σε ορισμένες περιοχές (κυρίως στα νησιά) εξακολουθούν να στολίζουν «καραβάκια», ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια αξιέπαινη προσπάθεια ορισμένων Δήμων της χώρας, να επαναφέρουν το έθιμο στην αρχική του μορφή, στολίζοντας στις πλατείες τους καραβάκια αντί για έλατα. Ωστόσο, το χλωρό κλαδί πάντα έμπαινε στο ελληνικό σπίτι τις ημέρες του Δωδεκαημέρου, για να φέρει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.