Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Φεβρουάριος

Ο δεύτερος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο είναι ο κουτσός Φεβρουάριος, ο Κουτσοφλέβαρος, με 28 ημέρες στα κοινά έτη και 29 στα δίσεκτα.

Η προσθήκη μιας επί πλέον ημέρας των δίσεκτων ετών ξεκίνησε το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια. Ο Σωσιγένης, βασισμένος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχου (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».
Η παρανόηση του λαού ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» («κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα και μήνες οργισμένοι» όπως λέει το δημοτικό τραγούδι) ίσως να προέρχεται από τη λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και της ορθογραφίας του πρώτου συνθετικού της λέξης «δίσεκτο». Δηλαδή αντί του σωστού «δις» (που σημαίνει δύο φορές) να εννοείται λανθασμένα το αχώριστο προθεματικό μόριο «δυς» που έχει την έννοια της δυστυχίας, «της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος». Αρχικά, πάντως, ο Φεβρουάριος είχε 29 ημέρες στα κοινά και 30 ημέρες στα δίσεκτα έτη, το 4 π.Χ. όμως ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος που αφαίρεσε μία ημέρα, την οποία πρόσθεσε στο μήνα Αύγουστο που έφερε το όνομά του.

ΥΠΕΡΟΧΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ !

 Ο Μάνος Χατζηδάκις έγραψε το τραγούδι "Έκτορας και Ανδρομάχη" σε στίχους του ποιητή Ιάκωβου Καμπανέλλη. Προσέξτε ότι εδώ η Ανδρομάχη προτρέπει τον Έκτορα να πάει στη μάχη. Του λέει ότι πρέπει να αγαπάει τη ζωή και να λαχταρά να ζήσει, αλλιώς δεν κάνει για πόλεμο. Προσέξτε ακόμα ότι το τραγούδι μιλάει και για το σήμερα, για έναν σύγχρονο πόλεμο. Ο σημερινός στρατιώτης (αντίστοιχος του ομηρικού Έκτορα) λέει ότι "η κόρη του Γαβρίλη" (η αντίστοιχη Ανδρομάχη) του φωνάζει πως αν είναι ερωτευμένος και έχει μιαν αγάπη να τον περιμένει, τότε θα πάει στον πόλεμο άφοβα, γιατί θα έχει την ελπίδα και τη σιγουριά πως θα γυρίσει ζωντανός



http://www.youtube.com/watch?v=H3rmdxlx0fw

 Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Η αποκαλούμενη και Ωραία Ελένη, περίφημη για την ομορφιά της, στην ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Τυνδάρεω και σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλέα της Σπάρτης. Η αρπαγή της από τον Πάρη και η μεταφορά της στην Τροία έγινε αφορμή, σύμφωνα με το μύθο, του Τρωικού Πολέμου. Ο Όμηρος την ονομάζει κόρη του Δία και φαίνεται ότι γεννήθηκε από την επαφή του με τη Λήδα, την οποία ο θεός επεσκέφθη μεταμορφωμένος σε κύκνο. Είναι δηλαδή αδελφή των Διοσκούρων Κάστορα και Πολυδεύκη.
Ο θρύλος της ομορφιάς της είχε εξαπλωθεί σ' όλη την Ελλάδα. Πολύ μικρή την έκλεψε ο Θησέας με τη βοήθεια του Πειρίθου, ενώ χόρευε στο ναό της Άρτεμης και την μετέφερε στην Αττική, όπου την έκρυψε στις Αφίδνες για να τη φροντίζει η μητέρα του, Αίθρα. Από εκεί την ελευθέρωσαν οι αδελφοί της οι Διόσκουροι.
Γύρισε στο Άργος και ήταν η πιο περιζήτητη νύφη όλης της Ελλάδας. Τελικά ο επίσημος πατέρας της, ο Τυνδάρεως, διάλεξε το Μενέλαο για να την παντρέψει. Η Αφροδίτη, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στον Πάρη, κανόνισε να νιώσουν δυνατό αμοιβαίο έρωτα κι έτσι ο Πάρις την πήρε με τη θέλησή της στην Τροία.
Τρωικός πόλεμος και διαφορετικές εκδοχές
Μετά το θάνατο του Πάρη παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο. Ύστερα από την πτώση της Τροίας ακολούθησε το Μενέλαο στη Σπάρτη, όπου έφτασαν μετά από περιπέτειες οχτώ χρόνων. Από τότε έζησαν ήσυχοι την υπόλοιπη ζωή τους. Ωστόσο, ένας άλλος μύθος θέλει το Μενέλαο να καταπλέει στην Αίγυπτο και να συναντά την πραγματική Ελένη, που του εκμυστηρεύεται ότι η Ελένη για την οποία πολεμούσαν στην Τροία ήταν ένα ψεύτικο όραμα. 


http://www.youtube.com/watch?v=YN4Scb5OayA

Μην φοβάστε να ζωγραφίζετε !

 «Η ζωγραφική είναι ένα είδος ποίησης που βλέπεις αλλά δεν ακούς και η ποίηση είναι ένα είδος ζωγραφικής πού ακούς αλλά δεν βλέπεις. Leonardo Da Vinci (1452-1519).


 «Αν θέλετε να ζωγραφίσετε, κλείστε τα μάτια και τραγουδήστε» . Pablo Picasso, Ισπανός ζωγράφος (1881-1973).



 "Είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς στην ερώτηση «Είναι καλός αυτός ο πίνακας ζωγραφικής? Αξίζει?». Oι πίνακες ζωγραφικής έχουν τις εξής επί μέρους αξίες: 1)Υλική αξία (είναι το κόστος μουσαμά, χρωμάτων και κορνίζας). 2)Καλλιτεχνική αξία (είναι υποκειμενική, εξαρτάται από την ποιότητα του πίνακα, από την σχολή που ανήκει, από την πρωτοτυπία ή μή, από την παιδεία του καθενός θεατή, και από την εξάσκηση του αισθητικού κριτηρίου). 3) Ιστορική και εθνική αξία (έχει σχέση με το κράτος. Πχ η «Εξοδος του Μεσολογγίου» δεν θα έπιανε ούτε ένα ευρώ στη Νορβηγία). 4)Συναισθηματική αξία (πχ. προσωπογραφίες προγόνων) 5)Εμπορική αξία (κυμαίνεται και διαμορφώνεται ανάλογα με την εποχή, την ποιότητα του πίνακα, την πρωτοτυπία της εκτέλεσης, την πρωτοτυπία του θέματος, τη φήμη του ζωγράφου, τις δημόσιες σχέσεις του, την προβολή από τα ΜΜΕ, κλπ). Οι αξίες αυτές είναι πολυπαραγοντικά επηρεαζόμενες αλλά κατά κανόνα ανεξάρτητες μεταξύ τους». (Χαράλαμπος Γκούβας, Διευθυντής «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου»)



Συμπέρασμα ;  Μην φοβάστε να ζωγραφίσετε !

ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΜΥΘΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Η ΟΧΙ

Σύμφωνα με αρχαιολογικές μελέτες η ίδρυση της Τροίας χρονολογείται το 3200 π.Χ. Η Τροία ήταν μια εύπορη ελληνική αποικία που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο. Είχε εμπορικές σχέσεις με τις Μυκήνες από τον 13ο αιώνα π.Χ. Στα μέσα του αιώνα αυτού έγινε και ο πόλεμος των συμμαχικών ελληνικών πόλεων με τους Τρώες. Όπως είπαμε, οι Έλληνες μάχονταν συχνά μεταξύ τους και ίσως, αν σταθούμε μόνο στην ιστορική πλευρά, οι Αχαιοί να πάλεψαν με τους Τρωάδες, επειδή δεν τους υποστήριξαν όταν εναντιώθηκαν στους Χετταίους. Ο Όμηρος, όμως, θέλοντας να δώσει μια πικάντικη νότα στο έπος, έγραψε ότι πολέμησαν για τα ματιά της ωραίας Ελένης. Ο Φιλοκτήτης ήταν αυτός που σκότωσε τον Πάρη μ' ένα από τα δηλητηριασμένα βέλη που του είχε χαρίσει ο Ηρακλής. Όπως και να’χει , είτε ιστορικά, είτε μυθολογικά να το πάρουμε, ο πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός. Ο Όμηρος πάντα ανακατεύει τα γεγονότα ή και τις χρονολογίες στα γραπτά του και αυτό το κάνει διότι ήταν απλά ένας μυθιστοριογράφος , ο όποιος είχε ως απώτερο σκοπό, μέσω των ιστορικών γεγονότων να διασκεδάσει τον κοσμο, φουσκώνοντας τα πράγματα, αλλά και ενημερώνοντας, εν μέρει...

 Ο Σλήμαν υπήρξε ένας μεγάλος πρόδρομος στον τομέα της αρχαιολογίας και έρευνας
 Το ενδιαφέρον του για την αρχαία Ελλάδα και τα Ομηρικά έπη ξεκίνησε από μικρή ηλικία όταν έπεσε στα χέρια ένα βιβλία αρχαίας ιστορίας που του είχε χαρίσει ο πατέρας που απεικόνιζε μέσα την Τροία στη φλόγες.

Η εικόνα της φλεγόμενης Τροίας δεν σβήστηκε ποτέ από το μυαλό του και πίστευε πως η Τροία ήταν υπαρκτή. Θεωρούσε πως τα Ομηρικά έπη δεν ήταν μόνο μύθοι αλλά περιείχαν και ιστορικά στοιχεία.
 Τον Μάιο του 1873 ανακαλύπτει μετά από ανασκαφές πλήθος νομισμάτων και διαφόρων αντικειμένων και πιστεύει πως ανακάλυψε τον θησαυρό του Πριάμου. Πολλά τα μεταφέρει λαθραία στο Λονδίνο και αργότερα στο Βερολίνο όπου στην διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου εξαφανίζονται.

Διαγωνισμός Ξύλινης Φωλιάς


Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Θαυμάσια παράσταση!

Το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας.
Οι δάσκαλοι της τάξης την προτείνουν ανεπιφύλακτα !!!


Έρευνα για τα μέσα συγκοινωνίας

Οι περισσότεροι, 42%  είναι σχετικά ευχαριστημένοι με τα μέσα συγκοινωνίας.
Κυριαρχούν στις προτιμήσεις το λεωφορείο και το Ι.Χ. αυτοκίνητο.      













Οι άντρες δεν μπαίνουν εύκολα σε λεωφορείο!

Ασπίδα του Αχιλλέα


Η «Ασπίδα του Αχιλλέα» είναι η ασπίδα που χρησιμοποίησε ο Αχιλλέας για να πολεμήσει τον Έκτορα, που περίφημα περιγράφεται σε ένα απόσπασμα της Ιλιάδας του Ομήρου.
 Η ασπίδα του Αχιλλέα μπορεί να διαβαστεί με ποικίλους διαφορετικούς τρόπους. Μια ερμηνεία είναι, ότι η ασπίδα είναι απλώς μια φυσική ενθυλάκωση όλου του κόσμου. Τα στρώματα της ασπίδας είναι μια σειρά από αντιθέσεις – δηλαδή ο πόλεμος και η ειρήνη, η εργασία και η γιορτή.
Ζωγραφίσαμε και μεις τις δικές μας ασπίδες!  Εδώ σας δείχνουμε ένα δείγμα!
Η ασπίδα του Βασίλη

 

Αντίδωρο

Αντίδωρο ονομάζεται μικρό κομμάτι άρτου από το αγιασμένο στην προσκομιδή πρόσφορο. Λέγεται έτσι γιατί παλαιότερα προσφερόταν «αντί του δώρου» (της Θείας Κοινωνίας) σε όσους πιστούς δεν κοινωνούσαν. Σήμερα προσφέρεται σε όλους τους πιστούς.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η Θεία Ευχαριστία τελείται με άρτο ο οποίος προσφέρεται από τους πιστούς και ο οποίος, πριν ψηθεί, σφραγίζεται με ειδική σφραγίδα που φέρει θρησκευτικές συμβολικές παραστάσεις.  Ο άρτος αυτός, το "πρόσφορο" όπως λέγεται, τεμαχίζεται από τον ιερέα κατά την Προσκομιδή (ακολουθία που γίνεται κατά τη διάρκεια του Όρθρου, και όσα μέρη προορίζονται για τους πιστούς ονομάζονται αντίδωρα.
Η ονομασία Αντίδωρο προήλθε από το γεγονός ότι αρχικά προσφερόταν "εις αγιασμόν και ευλογίαν"αντί των τιμίων Δώρων (δηλ. της θείας κοινωνίας) σε όσους δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν στη θεία μετάληψη, ενώ μεταγενέστερα επικράτησε η συνήθεια να διανέμεται σε όλους τους παρόντες, "ανεξαρτήτως αν ούτοι εκοινώνησαν ή μη" Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι, από δογματική άποψη, το αντίδωρο δεν είναι δυνατόν σε καμμία περίπτωση να θεωρηθεί "ως ισάξιον προς την θείαν κοινωνίαν"
Η διανομή του αντίδωρου γίνεται μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας από τον ιερέα ο οποίος στέκεται μπροστά από την Ωραία Πύλη (αν ο λειτουργός είναι Επίσκοπος, βρίσκεται στον επισκοπικό θρόνο), και οι πιστοί, σύμφωνα με τον Νικόλαο Καβάσιλα (14ος αι.) ασπάζονται το δεξί χέρι του λειτουργού, επειδή αυτό ήρθε σε επαφή με το πανάγιο Σώμα του Χριστού Σωτήρος, ώστε να δεχθούν την ευλογία.

Θεία Ευχαριστία

Η πιο σπουδαία, η πιο ιερή, η πιο άγια στιγμή της ζωής μας είναι, όταν κοινωνούμε τα Άχραντα Μυστήρια.
 
Το μεγάλο μυστήριο ιδρύθηκε από τον Κύριο μας το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Ενώ ο Κύριος έτρωγε με τους μαθητές του, πήρε στο χέρια του τον άρτο, ευχαρίστησε τον Πατέρα του, έκοψε σε τεμάχια τον άρτο και είπε: «Λάβετε, φάγετε τούτο εστί το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον, τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Στη συνέχεια πήρε το ποτήρι με τον οίνο, πάλι ευχαρίστησε τον Θεό και το πρόσφερε στους μαθητές λέγοντας: "Τούτο εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».
 
Η θεία Ευχαριστία έχει δύο όψεις. Είναι μυστήριο και θυσία. Μυστήριο, γιατί ο άρτος και ο οίνος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Θυσία, γιατί επαναλαμβάνεται αναίμακτα η σταυρική θυσία του Γολγοθά.
 
Για να τελεσθεί η θεία Ευχαριστία χρειάζονται: α) ο άρτος ένζυμος, δηλαδή το πρόσφορο και ο οίνος (ανάμα), β) ο ιερέας που πρέπει να είναι κανονικά χειροτονημένος και η Αγία Τράπεζα, γ) η ευχή του καθαγιασμού, η οποία αποτελεί το κέντρο της θείας Λειτουργίας.Έτσι κάθε φορά, που τελείται το μεγάλο και φρικτό αυτό μυστήριο, προσφέρεται:
 
α) σε ανάμνηση του λυτρωτικού θανάτου και της αναστάσεως του Σωτήρα Χριστού, αλλά και για δοξολογία και ευχαριστία του, β) για την ανάπαυση των κεκοιμημένων Ορθόδοξων Χριστιανών και γ) για βοήθεια και συγχώρεση αυτών που συμμετέχουν στο μυστήριο.
 
Η θεία Ευχαριστία είναι μία, γιατί ένας είναι και ο προσφερόμενος Ιησούς Χριστός. Σε κάθε χώρα, όπου ζει η Ορθοδοξία, από τη Σιβηρία μέχρι την  Αυστραλία και από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Κορέα, τελείται η ίδια θεία Λειτουργία με το ίδιο τυπικό.   

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΣΥΡΤΟΣ ΣΤΑ ΤΡΙΑ

 ΣΥΡΤΟΣ ΣΤΑ ΤΡΙΑ
Ο χορός αυτός, εκτός απ' την Ήπειρο, χορεύεται και σ' άλλες περιοχές, όπως στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, από άνδρες και γυναίκες. Αποτελείται από (6) περπατητά (αργά) βήματα. Τα βήματα του χορού αυτού τα βρίσκουμε σε πολλούς άλλους χορούς. Αρχική θέση είναι η προσοχή, Η λαβή του χορού γίνεται από τις παλάμες, σε ορισμένες όμως περιοχές χορεύουν το «Συρτό στα Τρία» πιασμένοι απ' τις παλάμες και λυγισμένους τους αγκώνες. Το μουσικό μέτρο είναι τα 2/4.
Ανάλυση βημάτων
Στο (1), φέρουμε το δεξί πόδι προς τη φορά.
Στο (2), φέρουμε το αριστερό πόδι, μπροστά από το δεξί, προς τη φορά.
Στο (3), φέρουμε το δεξί πόδι στη διάσταση.
Στο (4), γίνεται άρση του αριστερού ποδιού, ελαφρά λυγισμένου, πάνω από το δεξί.
Στο (5), το αριστερό πόδι στη διάσταση.
Στο (6), γίνεται άρση του δεξιού ποδιού, ελαφρά λυγισμένου, πάνω από το αριστερό πόδι.
Οι γυναίκες στο 4ο και 6ο βήμα, δεν κάνουν άρση, αλλά φέρουν το αντίστοιχο πόδι στα δάχτυλα .

                                                                               Συρτός στα τρία
 http://www.youtube.com/watch?v=Q4uWlGv38xs                           
http://www.youtube.com/watch?v=9D3Kmh87OQ0


























Διεθνής Μαθηματικός Διαγωνισμός "Καγκουρό"




Ο διεθνής μαθηματικός διαγωνισμός «Καγκουρό» είναι ο μεγαλύτερος εκπαιδευτικός διασκεδαστικός διαγωνισμός στον κόσμο, με συμμετοχή 6,5 εκατομμυρίων μαθητών από 52 χώρες. Η Ελλάδα άρχισε να συμμετέχει στον διαγωνισμό από τον Μάρτιο του 2007.
 Ο επόμενος διαγωνισμός θα διεξαχθεί το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013 στις 09:00 το πρωί.
Η φιλοσοφία του διαγωνισμού βασίζεται στην αρχή ότι τα μαθηματικά είναι μία κουλτούρα η οποία πρέπει να παρέχεται σε όλους. Ειδικά, επειδή τα μαθηματικά καλλιεργούν την σκέψη και φέρνουν πνευματική ικανοποίηση, δεν πρέπει να απευθύνονται μόνο σε λίγους. Στον διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος όλοι οι μαθητές από την Β΄ Δημοτικού μέχρι την Γ΄ Λυκείου, ανεξάρτητα από το τύπο ή τη μορφή του Σχολείου τους (Δημόσιο, Ιδιωτικό, κ.λπ.). Τα θέματα στα οποία διαγωνίζονται δεν απαιτούν ειδικές γνώσεις μαθηματικών και δεν απευθύνονται μόνο σε μαθητές με ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά. Ο κοινός νους, η καθαρή σκέψη και η αγάπη για τα μαθηματικά είναι αρκετά εφόδια για να αντιμετωπίσει κανείς τα θέματα του διαγωνισμού.
 Όλοι οι μαθητές που παίρνουν μέρος στον διαγωνισμό λαμβάνουν δώρα με ενδιαφέρον εκπαιδευτικό περιεχόμενο, ανεξάρτητα από την επίδοσή τους, και μια βεβαίωση συμμετοχής.

Επιπλέον, ένας στους έξι διαγωνιζόμενους παίρνει επιπρόσθετα συμβολικά βραβεία με βάση την επίδοσή του. Επίσης, στο μέλλον, κάποια από τα βραβεία του διαγωνισμού θα δίνουν την ευκαιρία σε διακριθέντες μαθητές να παρακολουθήσουν θερινά σχολεία και κατασκηνώσεις στο εσωτερικό ή εξωτερικό.

Για εγγραφή στο διαγωνισμό απαιτείται συνδρομή 12 ευρώ. Το ποσό αυτό καλύπτει τα έξοδα του διαγωνισμού, τα δώρα που παίρνουν όλοι οι συμμετέχοντες (των οποίων η αξία είναι μεγαλύτερη από τη  συνδρομή) και τα βραβεία των διακριθέντων.
Δείτε στο σύνδεσμο κάποια θέματα που μπήκαν τα προηγούμενα χρόνια

 http://www.kangaroo.gr/docs/kagouro2007-epipedo1.pdf






















































































































ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

ΤΑ ΖΩΑ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 
ΣΕΙΤΑΡΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ


Όλοι συμφωνούμε πως είναι ανήθικο να προκαλούμε πόνο ‘χωρίς λόγο’ στα ζώα. Αυτό το ‘χωρίς λόγο’ θα έπρεπε τουλάχιστον να σημαίνει πως απαγορεύεται να τους προκαλέσουμε πόνο, για τη διασκέδασή μας, την ευχαρίστησή μας ή επειδή έτσι μας βολεύει. Αλλά σήμερα, ο απέραντος πόνος που προκαλούμε στα ζώα δικαιολογείται ακριβώς έτσι. Για την ικανοποίησή μας, τη διασκέδασή μας και επειδή έτσι μας βολεύει. Η χρησιμοποίηση ζώων για διασκέδαση ή για σπορ όπως είναι το κυνήγι, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί απαραίτητη. Όπως δεν είναι απαραίτητο για εμάς να φορούμε δέρμα ή γούνα, ή να χρησιμοποιούμε ζώα για να τεστάρουμε προϊόντα για το σπίτι, ή για να έχουμε ακόμη μία μάρκα κραγιόν και aftershave.
Τα ζώα είναι οι σημερινοί σκλάβοι μας.
Πως μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη διαφορετική συμπεριφορά; Πως δικαιολογούμε ότι υπερασπίζουμε το δικαίωμα των ανθρώπων στην ελευθερία και παρ\\\\\\\’ όλα αυτά υποστηρίζουμε ότι τα ζώα αποτελούν ιδιοκτησία μας; Η συνήθης απάντηση είναι πως υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα που δικαιολογεί την ιδέα ότι είναι ιδιοκτησία μας. Η ποιοτική διαφορά είναι στο είδος όχι στο βαθμό. Εγώ μπορώ να κάνω πράξεις αριθμητικής, ένας σκύλος όχι. Αυτή είναι ποιοτική διαφορά, διαφορά είδους. Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι στην αριθμητικοί από ό,τι εγώ. Αυτό είναι ποσοτική διαφορά, διαφορά στο βαθμό. Ιστορικά έχουμε στηρίξει την εκμετάλλευση των ζώων στο γεγονός πως υπάρχει ποιοτική διαφορά στη νοημοσύνη ανθρώπων και ζώων.
Αναγνωρίζουμε στα ζώα το ότι έχουν αισθήματα, αλλά αρνούμαστε ότι διαθέτουν νοημοσύνη, λογική, συναίσθημα και έχουν συνείδηση του εαυτού τους. Αλλά η πρόταση ότι οι άνθρωποι διαθέτουν πνευματικά χαρακτηριστικά που λείπουν εντελώς από τα ζώα είναι ασυμβίβαστη με τη θεωρία της εξέλιξης. Ο Δαρβίνος έχει πει πως δεν υπάρχουν χαρακτηριστικά που ανήκουν αποκλειστικά στο ανθρώπινο είδος. Το επιχείρημά του ήταν πως τα ζώα μπορούν να σκεφτούν με λογική, και να επεξεργαστούν τα ίδια συναισθήματα με τους ανθρώπους. Επιπλέον, κάθε προσπάθεια να εξηγήσουμε τους λόγους που εκμεταλλευόμαστε τα ζώα βασιζόμενοι στην απουσία ανθρώπινων χαρακτηριστικών σε αυτά, εγείρει το ηθικό ερώτημα αν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι ανώτερα και δικαιολογούν ρατσιστικές συμπεριφορές. Για παράδειγμα, ακόμη και αν οι άνθρωποι είναι το μοναδικό είδος που αναγνωρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη ή μπορεί να επικοινωνήσει με μία γλώσσα που βασίζεται σε συμβολισμούς, κανένας άνθρωπος δεν είναι ικανός να πετάξει μόνος του ή να αναπνεύσει κάτω από το νερό χωρίς βοήθεια.
 Αν θέλουμε να σκεφτούμε σοβαρά τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και ζώου, μόνο ένα χαρακτηριστικό είναι σχετικό : η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ — η ικανότητα να αισθάνεσαι.


Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΒΑΣΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ



ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
Βασικά γνωρίσματα του ποιήματος είναι:
ο στίχος και η στροφή.
Ο στίχος (μια γραμμή του ποιήματος) ανάλογα με τον των αριθμό συλλαβών είναι από
πεντασύλλαβος μέχρι δεκαπεντασύλλαβος, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Οι στροφές( στροφή = ένα κομμάτι του ποιήματος) ανάλογα με τον αριθμό των στίχων
που έχουν είναι: -ίστιχες, τρίστιχες, τετράστιχες κ.λπ.
Υπάρχουν και ποιήματα, που είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, χωρίς στροφές και
ομοιοκατάληκτους ισοσύλλαβους στίχους.
Χαρακτηριστικά του στίχου
Ρυθμός-Μέτρο-Ομοιοκαταληξία
Ρυθμός είναι η αρμονία του στίχου, χάρη στην οποία ένα ποίημα μπορεί να μελοποιηθεί και να γίνει τραγούδι.
Μέτρο είναι ο αριθμός τονισμένων άτονων συλλαβών του στίχου, για να’ χουμε ρυθμό και αρμονία.
Ομοιοκαταληξία ή ρίμα είναι η ομοηχία (μοιάζουν ακουστικά ) των τελευταίων
συλλαβών σε δυο ή περισσότερους στίχους.
Είδη ομοιοκαταληξίας
Ζευγαρωτή
Πλεχτή
Σταυρωτή
Μικτή
Ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία
♦Συ που κόσμους κυβερνάς (α)
♦και ζωή παντού σκορπάς .(β)
♦Άκου τούτη τη στιγμή (γ)
♦των παιδιών σου τη φωνή (δ)
♦Έχουν ομοιοκαταληξία κατά ζεύγη ( ο α΄ με το β΄ και ο γ΄ με τον δ΄)
Πλεχτή ομοιοκαταληξία
♦Σε γνωρίζω από την κόψη (α)
♦του σπαθιού την τρομερή (β)
♦σε γνωρίζω από την όψη (γ)
♦που με βια μετράει την γη (δ)
♦Έχουν ομοιοκαταληξία ο ( α΄με τον γ΄και ο β΄με τον δ΄ πλέκονται
Σταυρωτή ομοιοκαταληξία
♦Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη (α)
♦τα βαριά της σίδερα σπα (β)
♦και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά (γ)
♦και γοργή κατεβαίνει (δ)
♦Έχουν ομοιοκαταληξία ο ( α΄με τον δ΄και ο β΄με τον γ΄),

ΟΙ 3 ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Την τιμητική τους έχουν στις 30 Ιανουαρίου οι τρεις Ιεράρχες, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά για να τιμήσουν τους προστάτες των Γραμμάτων. Ποίοι ήταν όμως οι τρεις Ιεράρχες και γιατί τους τιμούμε;
Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό.
Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.

Βασίλειος ο Μέγας
Ο Άγιος Βασίλειος ή Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλύτερων θεολόγων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία θεωρείται κεφαλαιώδης ενώ σ΄αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης.

Βασίλειος ο Μέγας

Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Θεωρείται πως η γλώσσα του «έσταζε μέλι» καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους!
Στον τομέα της φιλοσοφίας, μπορεί να απέρριπτε τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού ωστόσο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τις εργαλειακές μεθόδους της φιλοσοφίας τους προκειμένου να αναπτύξει μια συστηματική θεολογία.
Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε. Όμως η φήμη του τον ξεπέρασε αφού θεωρείται Άγιος από όλες σχεδόν τις χριστιανικές ομολογίες.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος


Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», ο Γρηγόριος υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Η επιρροή του στην Τριαδική θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης.
Ήταν σφοδρός οπαδός των γραμμάτων και επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του. Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποίηματα με θεολογικά και ηθικά θέματα.

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός



Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Αλκυονίδες Μέρες



Κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου συνήθως καλοσυνεύει ο καιρός και απολαμβάνουμε για μερικές μέρες μια σχετική καλοκαιρία, μια ανάπαυλα από τα χειμωνιάτικα μπουρίνια. Οι γλυκές αυτές χειμωνιάτικες ημέρες, είναι οι γνωστές «Αλκυονίδες ημέρες», που σύμφωνα με τον πανάρχαιό μας μύθο, πήραν το όνομά τους από την Αλκυόνα, το ψαροπούλι της ακτής που κλωσά τα αυγά του αυτές τις μέρες.



Η Αλκυόνα σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση είναι ένα πουλί, που συμβολίζει την γαλήνη, την προστασία και παύει τη θαλασσοταραχή. Στην πραγματικότητα είναι ένα πουλί αποδημητικό, που σε αντίθεση με τα άλλα πουλιά του είδους της, έρχεται το φθινόπωρο και φεύγει αρχές Μαρτίου και γεννά τα αυγά της στις σχισμές των βράχων της θάλασσας.
Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους .Οι ζεστές αυτές μέρες του Γενάρη ονομάστηκαν γι' αυτό το λόγο αλκυονίδες μέρες και διαρκούν από μία ως δύο εβδομάδες κατά το δεύτερο ως επί το πλείστον, δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου ή την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου.                                                                                       Οι μύθοι σχετικά είναι πολλοί αλλά  σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για το θεό Ποσειδώνα που προσφέρει τις μέρες αυτές στην Αλκυόνη κόρη του θεού των ανέμων Aιόλου την οποία μεταμόρφωσε ο Δίας σε πουλί Αλκυόνη ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά της στα βράχια των αλκυονίδων νήσων, χειμώνα κι όχι άνοιξη. 




Η Αλκυόνη, το σημερινό κακόσχημο ψαροπούλι με τα όμορφα φτερά σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο μας, ήταν κάποτε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου - που ζούσε στ' ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν   Ζευς και Ήρα. Για την ασέβειά τους όμως αυτή προς τον Δία οργίστηκε τόσο πολύ ο πρώτος των Θεών και μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο.
Ξετρελαμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχαν από δω και από κει στις ερημιές στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμιών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Οπότε, οι θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτήν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα. Ωστόσο όμως η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ' άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ' αυγά τους την άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαξαν αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ' αυγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.
Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.




Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες εξηγούσαν την ύπαρξη αυτών των ημερών του ΄΄καλού/αίθριου καιρού΄΄ μέσα στον χειμώνα, τις οποίες ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε και ως ημέρες ΄΄ευδίας΄΄.
Ο μύθος μιλάει για την απέραντη συζυγική αγάπη και την τρυφερή στοργή της γυναίκας, ενώ η μετεωρολογική υπηρεσία μιλάει για εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της νοτίου και βορείου Ευρώπης.
Από καθαρά μετεωρολογική άποψη οι αλκυονίδες ημέρες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του Χειμώνα παρατηρείται η αυτή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι αφετέρου και ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης. Βέβαια αυτό το φαινόμενο δεν συμβαίνει οπωσδήποτε κάθε χρόνο. Μπορεί να περάσει η εποχή του χειμώνα και να μην έχουμε αλκυονίδες ημέρες. Υπάρχουν και έτη που έλειψαν τελείως όπως το 1947.
Οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Συνηθέστερα όμως καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά άλλοι επιμένουν να αποδίδουν την διάρκεια τους σε διάστημα 14 αίθριων ημερών, από τις 15  Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα.



Οι μέρες αυτές πραγματικά είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα μέσα στο καταχείμωνο και ιδιαίτερα για τη χώρα μας που λούζεται στον ήλιο.
Γαληνεύουν οι θάλασσες, κοπάζουν οι άνεμοι ζεσταίνεται η ατμόσφαιρα, και μαζί κι οι καρδιές μας μ' αυτή την αλλαγή του καιρού και αισιόδοξοι πια προσδοκούμε και τον ερχομό της άνοιξης.

Εγώ αυτό που βλέπω μέσα από τις αλκυονίδες ημέρες , είναι η ελπίδα και η αισιοδοξία ότι όλα μπορούν να αλλάξουν και όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα είτε για λίγο <αλκυονίδες μέρες> είτε για περισσότερο <άνοιξη - καλοκαίρι>.