Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Πολλά επαγγέλματα !

Ένας Αρλεκίνος από χαρτί

Επεξεργάζομαι Συμμετρικά σχήματα

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Καλώς Μας Ήρθες Μάρτη!

Λ. Κηλαηδόνης & Ν. Γκάτσος, Μια Κυριακή του Μάρτη

https://www.youtube.com/watch?v=K2itpiansa0

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε-Παντελής Θαλασσινός

https://www.youtube.com/watch?v=2O2auR0RUm4

ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΤΕ ΜΑΡΤΗ;

https://www.youtube.com/watch?v=41I67SmuslQ 

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΑΡΤΗ
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο "Μάρτης" φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

«ΜΑΡΤΗΣ»

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΑΡΤΗΚατά τις ηλιόλουστες ημέρες του Μαρτίου που ακολουθούσαν τα κρύα του χειμώνα, τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια και έπεζαν έξω στις αυλές. Οι μητέρες, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου που θεωρούνται επικίνδυνες, έφτιαχναν και φορούσαν στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον "Μάρτη", ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα.
Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών: “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα:  «Ο πόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν. Όταν τον έβγαζαν τον κρεμούσαν σε τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.
Ο "Μάρτης" ουσιαστικά αποτελείται από δύο κλωστές, άσπρη και μία κόκκινη, στριμένες μεταξύ τους, που συμβόλιζαν την αγνότητα και τα χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία.
Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι το τέλος του μήνα. Σε ορισμένες περιοχές το μαρτιάτικο βραχιολάκι θεωρείται ιερό από τη λαϊκή παράδοση που δεν είναι πρέπον να πεταχτεί. Για αυτό το φορούσαν μέχρι το Πάσχα και το έδενα στην Αναστάσιμη λαμπάδα για να καεί. Σε άλλες περιοχές έκαιγαν το  βραχιολάκι στις φωτιές που άναβαν για να κάψουν τον Ιούδα.
Η πιο διαδεδομένη όμως αντίληψη φέρει το "Μάρτη" να φοριέται μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια. Τότε έβγαζαν το Μάρτη και τον αφήναν σε κλαδιά για να τον πάρουν τα πουλιά και να το χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή της φωλιάς τους.

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Η Θήβα επανάληψη

Μια περιπέτεια για το Ρωμαίο 2

Ήταν ένας ποντικός - Φοίβος Δεληβοριάς 

 https://www.youtube.com/watch?v=xJiFYlv5Hzs

 Χαϊνηδες Ο ποντικός 

https://www.youtube.com/watch?v=oUevVOXhZ1c  

Η συνέλευση των ποντικών

https://www.youtube.com/watch?v=QPgig3TTPkk 

 Σύνθετες είναι οι λέξεις που γίνονται από άλλες(απλές) αν τις ενώσουμε.

Π.χ. ανοίγω + κλείνω = ανοιγοκλείνω.
Οι απλές λέξεις που ενώνονται για να φτιάξουν τη σύνθετη λέξη, λέγονται  συνθετικά. Τα συνθετικά πολλές φορές ενώνονται  με το<<ο>> που λέγεται συνδετικό φωνήεν.
Π.χ. αναβοσβήνω = ανάβω(πρώτο συνθετικό) + σβήνω(δεύτερο συνθετικό)
Απλή  είναι κάθε λέξη που δεν είναι σύνθετη.


ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ
Όταν γράφουμε, στο τέλος των λέξεων ή των προτάσεων βάζουμε κάποια σημάδια που μας βοηθούν να διαβάσουμε το κείμενο και να καταλάβουμε καλύτερα το νόημά του.  Τα σημάδια αυτά λέγονται σημεία στίξης και είναι τα εξής: η τελεία ( . ), το ερωτηματικό ( ; ), το κόμμα ( , ), το θαυμαστικό ( ! ), τα αποσιωπητικά ( ), τα εισαγωγικά ( « » ), η διπλή τελεία ( : ), και η παύλα ( - ).


Η τελεία ( . )

Η τελεία χρησιμοποιείται στο τέλος μίας πρότασης που έχει ολοκληρωμένο νόημα. Σ’ αυτό το σημείο σταματά για λίγο η φωνή μας. Μετά την τελεία αρχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα.
Π.χ.: Ήρθε ο μπαμπάς. Είναι πολύ κουρασμένος.


Το ερωτηματικό ( ; )

Το ερωτηματικό χρησιμοποιείται στο τέλος μιας πρότασης με την οποία ρωτάμε κάτι. Μετά το ερωτηματικό αρχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα αν το νόημα της πρότασης έχει ολοκληρωθεί.
Π.χ.: Πού ήσουν όλη μέρα;
Αν το νόημα δεν έχει ολοκληρωθεί, συνεχίζουμε με μικρό γράμμα.
Π.χ.: Ποιος θα σβήσει τον πίνακα; ρώτησε η δασκάλα.


Το κόμμα ( , )

Τό κόμμα το χρησιμοποιείται:
- 'Οταν  θέλουμε να χωρίσουμε ασύνδετες λέξεις ή φράσεις που είναι στη σειρά.
πχ: Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το κόκκινο, το πράσινο, το κίτρινο, το ροζ και το μωβ.
- Όταν θέλουμε να χωρίσουμε την κλητική προσφώνηση από την υπόλοιπη πρόταση.
πχ: Μάρκο, δώσε μου την ξύστρα.
- Όταν θέλουμε να χωρίσουμε μικρότερες φράσεις που εξηγούν κάτι μέσα σε μία πρόταση.
πχ: Η Αθήνα, η πρωτεύουσα της Ελλάδας, οργάνωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004.
Προσοχή: Δεν μπαίνει κόμμα πριν απ' το και, το ούτε, το μήτε και το ή.


Το θαυμαστικό ( ! )

Το θαυμαστικό χρησιμοποιείται έπειτα από επιφωνήματα ή φράσεις που εκφράζουν ευχή, χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, ελπίδα κτλ. Π.χ.:
Τι όμορφο μωρό!
Χρόνια πολλά!
Θεέ μου, τι έπαθα!
Μπράβο! Τα κατάφερες.

Τα αποσιωπητικά ( )

Τα αποσιωπητικά χρησιμοποιούνται:
- Όταν θέλουμε να δείξουμε συγκίνηση ή έντονα συναισθήματα (ντροπή ή φόβο).
Π.χ.: Τη στιγμή που κάποιος ήταν έτοιμος να με πιάσει ... ξύπνησα.
- Όταν θέλουμε να αποσιωπήσουμε κάτι ή δε λέμε κάτι επειδή είναι γνωστό.
Π.χ.: Μην το ξανακάνεις αυτό γιατί θα ...


Διπλή τελεία ( : )

Η  διπλή τελεία χρησιμοποιείται:
- Όταν γράφουμε τα λόγια ενός ανθρώπου ακριβώς όπως τα είπε.
Π.χ.: Η Σοφία είπε: «Θέλεις να παίξουμε μπάλα;»
- 'Οταν παραθέτουμε παροιμίες ή γνωμικά.
Π.χ.: Μια λαϊκή παροιμία λέει: «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα».
- 'Οταν απαριθμούμε πράγματα.
Π.χ.: Αγόρασα ό,τι μπορείς να φανταστείς: γλυκά, σοκολάτες, καραμέλες, κτλ.
- 'Οταν θέλουμε να εξηγήσουμε κάτι.
Π.χ.: Το πρόβλημα θα το λύσετε έτσι: πρώτα θα βρείτε πόσα ήταν τα πορτοκάλια και ύστερα θα...
 
Προσοχή:
Μετά τη διπλή τελεία συνεχίζουμε με μικρό γράμμα όταν απαριθμούμε πράγματα ή επεξηγούμε κάτι.
Μετά τη διπλή τελεία συνεχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα όταν ακολουθούν τα λόγια ενός ανθρώπου ακριβώς όπως τα είπε (τα λόγια μπαίνουν σε εισαγωγικά) ή παροιμία ή ρητό.


Τα εισαγωγικά ( « » )

Τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται:
- Όταν θέλουμε να γράψουμε τα λόγια ενός προσώπου ακριβώς έτσι όπως τα είπε.
Π.χ.: Ο Παύλος είπε: «Έκανα όλα μου τα μαθήματα».
- Όταν θέλουμε να παραθέσουμε λέξεις ή φράσεις που χρησιμοποιούνται σπάνια ή
μεταφορικά, ή διάφορες εκφράσεις, παροιμίες, γνωμικά.
Π.χ.: «Τα πήρε στο κρανίο» μ' αυτά που άκουγε.
- Σε τίτλους βιβλίων, περιοδικών, εφημερίδων, έργων κ.λπ.
Π.χ.: «Ο μικρός πρίγκιπας» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Διάβασα χτες στην «Ελευθεροτυπία» ένα ενδιαφέρον άρθρο.


Η παύλα ( - )

Η παύλα χρησιμοποιείται στο διάλογο για να φανεί η αλλαγή του προσώπου που μιλάει. Η παύλα μπαίνει στην αρχή της ομιλίας κάθε προσώπου. Π.χ.:
- Γεια σου, Γιάννη. Τι κάνεις;
- Γεια σου Καίτη. Καλά είμαι. Πού ήσουν χθες;
- Είχα μάθημα. Γιατί;
- Γιατί σ’ έπαιρνα τηλέφωνο και δεν απαντούσες.

Προσοχή: Κάθε φορά που μιλάει άλλο πρόσωπο και χρησιμοποιούμε παύλα, πρέπει να αλλάζουμε σειρά και να ξεκινάμε τα λόγια του άλλου προσώπου από την επόμενη σειρά.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Μια περιπέτεια για τον Ρωμαίο

 http://www.atheo.gr/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF/

ΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ


ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ


ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ

Εγώ τρέχω

Εγώ έχω τρέξει
Εσύ τρέχεις

Εσύ έχεις τρέξει
Αυτός τρέχει

Αυτός έχει τρέξει
Εμείς τρέχουμε

Εμείς έχουμε τρέξει
Εσείς τρέχετε

Εσείς έχετε τρέξει
Αυτοί τρέχουν

Αυτοί έχουν τρέξει




Ο Παρακείμενος φανερώνει ότι κάτι έχει γίνει στο παρελθόν και είναι τώρα τελειωμένο.

 
 

 

Πως Γράφουμε Περίληψη Κειμένου

https://www.youtube.com/watch?v=2PX01z240TU

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Γιατί ο Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες

Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ο μικρότερος μήνας του χρόνου όχι μόνο για αριθμητικούς αλλά και για... αυτοκρατορικούς λόγους. Ούτε λίγο ούτε πολύ για όλα φταίει ο Ιούλιος Καίσαρ. Γιατί μπορεί το 365 να μη διαιρείται ακριβώς διά του 12, ωστόσο η αρχική σκέψη των αστρονόμων οι οποίοι δημιούργησαν το Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν να υπάρχουν επτά μήνες με 30 ημέρες και πέντε με 31. Μόνο που όταν άρχισαν να δίνουν ονόματα στους μήνες το θέμα έγινε περίπλοκο...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε θριαμβευτής στη Ρώμη το 46 π.Χ., ανάμεσα στα θέματα τα οποία έπρεπε να ρυθμίσει ήταν και η μέτρηση του χρόνου. Ως τότε οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που είχε μεν 12 μήνες, αλλά στο οποίο από καιρού εις καιρόν έπρεπε να προστίθενται ημέρες ή και μήνες έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σε συμφωνία με τις εποχές. Την ευθύνη για την παρεμβολή των ημερών είχαν οι ιερείς.
Αλλά ο απολυταρχισμός των ιερέων, οι οποίοι άλλοτε αύξαναν το μήκος του έτους προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία οι ευνοούμενοί τους συγκλητικοί και άλλοτε το μείωναν ώστε να τελειώνει γρήγορα η θητεία των αντιπάλων τους, είχαν καταστήσει το υπάρχον ημερολογιακό σύστημα μη λειτουργικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 46 π.Χ. διήρκεσε 445 ημέρες, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να προστεθούν τόσες ημέρες ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με την εαρινή ισημερία. Ο Καίσαρ ονόμασε αυτό το έτος ultimus annus confusionis (τελευταίο έτος σύγχυσης) και κάλεσε τους καλύτερους φιλοσόφους και μαθηματικούς της εποχής προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο ημερολόγιο.
Στο βιβλίο του David Edwin Duncan «Καλαντάρι» (εκδόσεις Ενάλιος) αναφέρεται ότι ανάμεσα στους προσκεκλημένους του αυτοκράτορα ήταν και ο Σωσιγένης, αλεξανδρινός αστρονόμος, τον οποίο ο Καίσαρ είχε γνωρίσει στο παλάτι της Κλεοπάτρας και με τον οποίο είχε συζητήσει τις πιθανές μετατροπές του ημερολογιακού συστήματος. Μετά από εισήγηση του Σωσιγένη αποφασίστηκε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο του Πτολεμαίου Γ', σύμφωνα με το οποίο ένα έτος 365 ημερών ίσχυε για τρία χρόνια και στη συνέχεια υπήρχε ένα έτος με 366 ημέρες. Και ενώ όλα τα προβλήματα φάνηκαν να λύνονται, δημιουργήθηκαν καινούργια όταν έπρεπε να δοθούν ονόματα στους μήνες. Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος, αφιερωμένος στον θεό του πολέμου, ο οποίος όμως συμβόλιζε και τις δυνάμεις της φύσης. Ετσι μια σειρά από γιορτές αφιερωμένες σε αυτόν ήταν προγραμματισμένες για να γιορταστεί ο ερχομός της άνοιξης. Προφανώς ο πρώτος μήνας του έτους δεν μπορούσε παρά να έχει 31 ημέρες.
Ο δεύτερος μήνας ονομάστηκε Απρίλιος από το aperire (ανοίγω) προκειμένου να συμβολίσει την έξοδο των φυτών από τη γη και αφιερώθηκε στην Αφροδίτη. Μετά από πολλές διαφωνίες αποφασίστηκε να αποτελείται από 30 ημέρες. Η εναλλαγή των 31 ημερών με 30 συνεχίστηκε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οι οποίοι αφιερώθηκαν στις θεές Μαία και Ηρα αντίστοιχα.
Η έμπνευση όμως για την ονοματολογία φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή και στους επόμενους μήνες δόθηκαν ονόματα αριθμών. Ετσι αρχικά ο Ιούλιος ήταν ο Quirinalis (πέμπτος μήνας). Αλλά ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να του δώσει το όνομα του Ιουλίου, αναμορφωτή του ημερολογίου. Και βεβαίως διατήρησε τις 31 ημέρες του. Ωστόσο δημιούργησε και μια παράδοση. Ετσι, όταν το όνομα του Αυγούστου δόθηκε στον έκτο μήνα, το διαμέτρημα του ανδρός δεν επέτρεπε στον μήνα αυτό να είναι μικρός και ο Αύγουστος απέκτησε επίσης 31 ημέρες. Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, τον προστάτη της Ετρουρίας, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου. Το γεγονός ότι αυτός ειδικά ο μήνας δεν θα είχε πολλές ημέρες δεν δυσαρέστησε καθόλου τους Ρωμαίους, δεδομένου ότι όχι μόνο ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς αλλά κατά τη διάρκειά του έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν τον ηθικό απολογισμό τους και να αφιερώνονται στη μετάνοια. Ακόμη και το όνομα του μηνός σημαίνει εξιλέωση (Februare). Τόσο πολύ επιθυμούσαν οι Ρωμαίοι να τελειώσει γρήγορα ο Φεβρουάριος ώστε, προκειμένου να διατηρούν την αίσθηση ότι ο μήνας δεν έχει ποτέ περισσότερες από 28 ημέρες, όταν έπρεπε να έχει 29 δεν προσέθεταν την παραπάνω ημέρα στο τέλος αλλά διπλασίαζαν την έκτη ημέρα του (bi sextus).

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-D108/558/3665,15910/extras/mtpd_d04_yphresies_mindmap/index.html
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Το βιβλίο θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης. Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την ηλικία και το φύλο, σκύβουν να μορφωθούν και να ψυχαγωγηθούν. Για την έκδοσή του όμως εργάζεται μια πληθώρα ανθρώπων με διαφορετικές ειδικότητες.
Αρχικά ο συγγραφέας που συλλαμβάνει την πρώτη ιδέα, την καλλιεργεί στο μυαλό του και στο τέλος την αποτυπώνει στο χαρτί, προσθέτοντας μεγάλες δόσεις αλήθειας ή ακόμη και φαντασίας. Η διαδικασία αυτή διαρκεί μήνες ή και χρόνια ωσότου ολοκληρωθεί. Στη συνέχεια, ο διορθωτής ή επιμελητής του βιβλίου διαβάζει με μεγάλη προσοχή το κείμενο και διορθώνει πιθανά λεκτικά ή γραμματικά λάθη του συγγραφέα. Ο ζωγράφος διαβάζει το κείμενο και με βάση το θέμα της ιστορίας το εικονογραφεί, δημιουργώντας το τέλειο συνδυασμό λέξεων και εικόνας, που κάνει πιο ευχάριστη και προσιτή την ανάγνωση στον αναγνώστη κάθε ηλικίας. Ο τυπογράφος τυπώνει και συνθέτει τις αριθμημένες σελίδες σε όσα αντίτυπα του έχουν παραγγελθεί.
Ο βιβλιοδέτης δένει με ειδική διαδικασία τις τυπωμένες σελίδες και τις μετατρέπει σε ένα κανονικό βιβλίο, με σκληρό ή μαλακό εξώφυλλο. Τέλος, ο εκδοτικός οίκος αναλαμβάνει την προώθηση του βιβλίου μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς και την αποστολή του σε βιβλιοπωλεία όλης της χώρας, απ΄ όπου μπορεί και να αγοραστεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη.

ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΜΜΑ

ΔΟΝΑ ΤΕΡΗΔΟΝΑ

 Η ΔΟΝΑ ΤΕΡΗΔΟΝΑ
και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας"
Μια πολυμεσική ψηφιακή πρόταση του γνωστού παραμυθιού του Ευγένιου Τριβιζά " Η Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας",
https://www.youtube.com/watch?v=XquHqVcaw8Y

"Δόνα Τερηδόνα" Παραμύθι Eυγένιου Τριβιζά

https://www.youtube.com/watch?v=SrW1oABP_iI

Τερηδόνα

https://www.youtube.com/watch?v=yrHhjmtUPMM

ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ

http://www.authorstream.com/Presentation/dentist-64429-1-science-technology-ppt-powerpoint/

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ

http://www.atheo.gr/29-%CE%B7-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%AE%CE%B2%CE%B1%CF%82/

Η μάχη στα Λεύκτρα

 https://www.youtube.com/watch?v=actfPncQHis

 Λοξή Φάλαγγα
Πολεμική ταχτική που εφαρμόστηκε από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα το 371 π.Χ., ενάντια στους Σπαρτιάτες στα Λεύκτρα. Αρχηγός των Σπαρτιατών ήταν ο Κλεόμβροτος. Η συνηθισμένη παράταξη στις μάχες, κατά την αρχαιότητα, ήταν σε τρεις γραμμές (δεξιά, κεντρική, αριστερή), με το ίδιο βάθος, ανάλογο με τον αριθμό των οπλιτών. Στη μάχη στα Λεύκτρα, ο Κλεόμβροτος παράταξε το στρατό του σε τρεις γραμμές, που καθεμιά είχε βάθος 12 ασπίδες. Μπροστά σ' όλη την παράταξη τοποθέτησε το ιππικό του.Ο Επαμεινώνδας ενίσχυσε την αριστερή πτέρυγά του (γραμμή). Σχημάτισε φάλαγγα με βάθος 50 ασπίδων, γιατί ήξερε πως το δεξιό μέρος των αντιπάλων κατείχε ο Κλεόμβροτος με τους Σπαρτιάτες οπλίτες, ενώ στις άλλες γραμμές ήταν σύμμαχοι των Σπαρτιατών.
Πίστευε ότι αν σπάσουν οι Σπαρτιάτες, οι άλλοι θα διαλυθούν.
Μπροστά έβαλε τον Ιερό Λόχο, που τον διοικούσε ο Πελοπίδας. Στο κέντρο και στη δεξιά πτέρυγα παράταξε κλιμακωτά λίγους οπλίτες. Μπροστά από όλη την παράταξη έβαλε το άριστο Θηβαϊκό ιππικό. Έτσι η όλη παράταξη είχε λοξό σχηματισμό. Ήταν τολμηρή και ριψοκίνδυνη, αλλά επαναστατική και μεγαλοφυής.Η μάχη ήταν φοβερή και, παρά τη γενναιότητα των Σπαρτιατών, η γραμμή τους έσπασε κι άτακτα πια εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης. Σκοτώθηκαν ο Κλεόμβροτος, ο Δείνονας, ο Σφοδρίας κι ο γιος του Κλεώνυμος, 400 συνολικά Σπαρτιάτες και 1.000 άλλοι Λακεδαιμόνιοι. Οι Σπαρτιάτες ζήτησαν ανακωχή για να θάψουν τους νεκρούς τους. Η πρωτοφανής τακτική του Επαμεινώνδα έφερε την ήττα στο δυνατότερο και καλύτερα οργανωμένο στρατό της αρχαίας Ελλάδας. Όλη η Ελλάδα θαύμασε το θρίαμβο του Επαμεινώνδα. Η λοξή φάλαγγα εφαρμόστηκε σαν ταχτική και στα επόμενα χρόνια με τα ίδια αποτελέσματα. Εκτός απ' τους άλλους, την εφάρμοσε ο βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας, της Πρωσίας κι ο Μέγας Ναπολέοντας.

Επανάληψη στον Πελοποννησιακό πόλεμο

Προκαλούν το ενδιαφέρον

Η Ιστορία της Σοκολάτας

 https://www.youtube.com/watch?v=EraDgvyD_QU

Μπαταρία με λεμόνια

https://www.youtube.com/watch?v=LmVSI7b5NlU 

 

ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ

 Το έθιμο Γενίτσαροι και Μπούλες στη Νάουσα
http://www.e-naousa.gr/article.php?naousa=82 

Σκύρος
https://www.youtube.com/watch?v=Qin_Wh0VZm8

Γαλαξίδι
https://www.youtube.com/watch?v=q-N7KAsriC8

Κατασκευή χαρταετού

https://www.youtube.com/watch?v=5i8AihW1JiY

Χάσκα

Η “χάσκα” ή ο “χάσκας”, αλλιώς “χάσκαρη”, “χάψαρου”, “χάψαλου» είναι αποκριάτικο έθιμο που τηρείται κυρίως στην περιοχή της Μακεδονίας, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Σε κλώστη (ο κατά κόσμον λεπτός πλάστης με τον οποίο οι νοικοκυρές ανοίγουν φύλλο για πίτα) δένεται κλωστή που στην μια της άκρη κρέμεται ένα ξεφλουδισμένο αυγό. Ο παππούς ή κάποιος θείος της οικογένειας κάθεται στο κέντρο ή στην περιφέρεια κύκλου που αποτελείται από τα νεότερα μέλη της οικογένειας και με παιγνιώδη τρόπο χειρίζεται την χάσκα ενώ τα παιδιά της οικογένειας προσπαθούν με το στόμα και χωρίς τη βοήθεια των χεριών να πιάσουν το αυγό! Όποιος τα καταφέρει θεωρείται τυχερός. Ένα έθιμο που σηματοδοτεί την έναρξη της σαρακοστής καθώς λέγεται πώς « με αυγό κλείνει το στόμα το βράδυ της Αποκριάς, με αυγό ανοίγει το βράδυ της Ανάστασης»

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Επαγγέλματα

 Ποια επαγγέλματα έχουν ζήτηση
http://www.kathimerini.gr/782859/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/poia-epaggelmata-exoyn-zhthsh

Παρασκευή Χυλοπίτες
https://www.youtube.com/watch?v=vZBhd26OUaQ

ΙnsideFood - Ζυμαρικά και βιομηχανοποίηση

https://www.youtube.com/watch?v=FRMxV4JMrWg


Μετρώ την Επιφάνεια , βρίσκω το εμβαδόν

Επέτειος Γέννησης του Αλεσάνδρο Βόλτα

Το έτος 1771, ένας Ιταλός ανατόμος, ο Luigi Galvani (Λουίτζι Γκαλβάνι) παρατήρησε τα εξής: Εκτελώντας ένα πείραμα με νεκρούς βατράχους, είδε ότι αν έφερνε σε επαφή τα νεύρα των μηρών με δύο διαφορετικά μέταλλα (π.χ. σίδηρο και χαλκό) ο μυς έκανε μία σύσπαση.

Αυτή όμως είναι μία ιδιότητα μόνο των ζωντανών μυών. Ο Γκαλβάνι απέδωσε το φαινόμενο σε κάποιο είδος ηλεκτρισμού στο μυϊκό σύστημα, τον οποίο ονόμασε "ζωικό ηλεκτρισμό". Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστεψαν πως είχε βρεθεί η λύση στο μεγάλο αίνιγμα της ζωής.
Ο Αλεσάντρο Βόλτα, γνωρίζοντας τα πειράματα του Γκαλβάνι σκέφτηκε ότι οι συσπάσεις του βατράχου ίσως οφείλονταν περισσότερο στα «υγρά» στο σώμα του βατράχου και στα διαφορετικά μέταλλα που εισχωρούσαν στο μηρό του . Ύστερα από μια σειρά πειραμάτων κατασκεύασε την πρώτη μπαταρία, από εναλλασσόμενες πλάκες ψευδαργύρου και χαλκού που είχαν ανάμεσά τους ύφασμα εμποτισμένο σε αλατόνερο.
Αρχικά ο Βόλτα χρησιμοποίησε λεκάνες με αλατούχο διάλυμα για να παραγάγει τη ροή ηλεκτρικού ρεύματος. Οι λεκάνες συνδέονταν με μεταλλικά τόξα που περνούσαν από τη μία λεκάνη στην άλλη. Το ένα άκρο του μεταλλικού τόξου ήταν από χαλκό και το άλλο από κασσίτερο ή ψευδάργυρο. Αφού κάθε ομάδα όμοιων αντικειμένων αποτελεί μια συστοιχία, η συσκευή του Βόλτα ήταν μια ηλεκτρική συστοιχία ή ηλεκτρική στήλη (κοινώς μπαταρία), η πρώτη που κατασκευάσθηκε ποτέ.
Ο Αλεσάντρο Βόλτα έκανε την συσκευή του πιο μικρή και περιόρισε τα υγρά που χρειάζονταν για τη λειτουργία της, χρησιμοποιώντας μικρές κυκλικές πλάκες από χαλκό και ψευδάργυρο και μικρούς δίσκους χαρτονιού που ήταν διαποτισμένοι με αλατούχο διάλυμα.
Τοποθέτησε διαδοχικά δίσκους χαλκού, ψευδαργύρου, χαρτονιού - χαλκού, ψευδαργύρου, χαρτονιού και ούτω καθεξής. Όταν το πάνω και το κάτω μέρος της συστοιχίας ενώνονταν με ένα σύρμα, παραγόταν ηλεκτρικό ρεύμα.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Μαγειρεύουμε με ελαιόλαδο

http://www.atheo.gr/%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%BF/

Φασολάδα
  • 500 γρ. φασόλια χοντρά
  • 2-3 καρότα κομμένα ροδέλες
  • 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
  • 4 κλωνάρια σέλινο
  • 1/2 κόκκινη πιπεριά
  • 200 γρ. ντομάτα τριμμένη
  • 1 κ.σ. ντοματοπελτές
  • 1 φλ.τσαγιού ελαιόλαδο
  • 1 κ.γ. μπούκοβο προαιρετικά
  • αλάτι, πιπέρι

1) Βάζουμε τα φασόλια από το βράδι σε νερό
2) Το πρωί ξεκινάμε το μαγείρεμα. Αφήνουμε τα φασόλια να πάρουν μια βράση και πετάμε το πρώτο νερό.
3) Μετά ξαναβάζουμε τα φασόλια στην κατσαρόλα και ρίχνουμε βραστό νερό για να βράσουν πιο γρήγορα. Μόλις αρχίζουν να μαλακώνουν ρίχνουμε και τα υπόλοιπα υλικά, αφήνοντας προς το τέλος την ντομάτα.

 ΥΠΟΚΟΡΙΣΤΙΚΑ
Υποκοριστικά λέγονται οι λέξεις που δείχνουν ότι κάτι είναι μικρό, είτε επειδή είναι πραγματικά μικρό είτε επειδή το λένε έτσι χαϊδευτικά ή κοροϊδευτικά. Τα υποκοριστικά έχουν καταλήξεις, όπως -άκι, -ούλα, -ούλι,-ούλης, -άκης, - άκος, -ίτσα, -ούδι, -όπουλο, -οπούλα, -ίσκος, -ίδιο. Π.χ.:

παιδί - παιδάκι, παιδούλα, παιδόπουλα
αδερφή - αδερφούλα
σακί - σακούλι
αδερφός - αδερφούλης
Γιάννης - Γιαννάκης
δάσκαλος - δασκαλάκος
κούκλα - κουκλίτσα
άγγελος - αγγελούδι
βοσκός - βοσκόπουλο, βοσκοπούλα
λόφος - λοφίσκος
κράτος - κρατίδιο

Μερικές λέξεις μας δίνουν περισσότερα υποκοριστικά με διαφορετική κατάληξη κάθε φορά. Π.χ.:

βάρκα - βαρκάκι, βαρκούλα
γάτα - γατάκι, γατούλα, γατούλι
πέτρα - πετρούλα, πετρίτσα 

 ΦΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΔΙ
Καθημερινές παραβολικές φράσεις του λαού οι οποίες περιέχουν το λάδι, με αποτέλεσμα να δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο, πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του ευλογημένου αυτού δένδρου στους Έλληνες και την Ελληνική γλώσσα.
Μου έβγαλαν το λάδι.
με ταλαιπώρησαν
Το λάδι βγαίνει από τον καρπό με την έκθλιψη (συμπίεση) του μέχρι το σημείο να σπάσει σε πολλά μικρά κομμάτια.
Μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά.
Μην εξωθείς τα πράγματα στα άκρα
Όταν ρίχνουμε λάδι στην φωτιά φουντώνει, -οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το λάδι στο λυχνάρι τους για να φωτίζουν τα σπίτια τους,- έτσι χρησιμοποιούμε την έκφραση αυτή όταν θέλουμε να δείξουμε ότι ενώ τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε, με τους χειρισμούς μας τα χειροτερεύουμε.
Έκανε λαδιά.
Έκανε κάποια βλακεία
Το λάδι αν πέσει σε κάποιο ρούχο αλλοιώνει αμέσως την εμφάνιση και εισχωρεί άμεσα στις ίνες του ρούχου ενώ αντίστοιχα βγαίνει δύσκολα και συχνά αφήνει μόνιμα σημάδια, έτσι χρησιμοποιεί ο λαός αυτήν την έκφραση για να δείξει ότι μέσα στην καθημερινή φυσική ροή των πραγμάτων έκανε κάποιος κάτι ασυνήθιστο το οποίο θα αλλοιώσει τα πράγματα και θα αφήσει σημάδι.
Η θάλασσα είναι λάδι.
Η θάλασσα είναι ήσυχη
Το λάδι είναι από τα υγρά που έχουν την τάση να απορροφούν γρήγορα τους κυματισμούς και τείνουν να διατηρούν μια τέλεια ηρεμία, έτσι σε μια χώρα περιτριγυρισμένη από θάλασσα είναι λογικό να μπήκε αυτό το ευλογημένο υγρό συχνά στις εκφράσεις των ναυτικών οι οποίοι όταν θέλουν να αναφερθούν στην θάλασσα που ηρεμεί την παρομοιάζουν συχνά με το λάδι. «απόψε είναι λαδιά» λένε χαρακτηριστικά οι ψαράδες μια ήσυχη νύχτα. «είχε μια θάλασσα λάδι» λένε συχνά οι κολυμβητές κ.α.
Αυτός χάνει λάδια.
Αυτός λέει κουταμάρες
Το λάδι χρησιμοποιείτε επίσης για να λειτουργούν σωστά και χωρίς φθορά πολλοί μηχανισμοί, έτσι χάνοντας το πολύτιμο αυτό υγρό που όμως βοηθάει τα μέταλλα να έρχονται σε επαφή χωρίς να φθείρονται, αυτά καταστρέφονται και η συσκευή δεν λειτουργεί κανονικά, αντίστοιχα παραβολικά θεωρητικά το μυαλό μας ο θαυμαστός αυτός μηχανισμός σαν να έχασε το λάδι του και από αυτή την αιτία δεν λειτουργεί πλέον κανονικά οδηγώντας μας να λέμε και να κάνουμε κουταμάρες.
Το λάδι του τελείωσε.
Πέθανε
Στις παραδόσεις του λαού μας υπάρχει και το εξής εντυπωσιακό που λέει ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχει κάπου ένας λύχνος (λυχνάρι) όπου είναι αναμμένος όσο ζει κάποιος ζωντανός οργανισμός, όταν όμως τελειώσει το λάδι του το οποίο συντηρεί την φωτιά τότε η φωτιά σβήνει και ο οργανισμός πεθαίνει, ίσως εξ’ αυτού ανάβουν ένα καντήλι οι άνθρωποι το οποίο στην συνέχεια φροντίζουν να συντηρούν άσβεστο φροντίζοντας οι ίδιοι να περνούν κατά διαστήματα και να ανανεώνουν το λάδι του ώστε να δείξουν ότι κρατούν ζωντανή την μνήμη του, πανάρχαιο έθιμο.
Τον λάδωσε.
Τον δωροδόκησε
Κλασικός όρος που μεταφορικά λέει ότι με την βοήθεια χρημάτων ή με κάποιο δώρο κάποιος επηρέασε την γνώμη ή την απόφαση κάποιου άλλου, χρησιμοποιείτε συχνά στις μέρες μας για να δείξει ότι με την βοήθεια χρημάτων συχνά κάποιος κινεί τον «σκουριασμένο» κρατικό μηχανισμό τα οποία στην περίπτωση αυτή παίζοντας συμβολικά τον ρόλο του λαδιού βοηθούν την «σκουριασμένη» -όπως λένε πολλοί- μηχανή να δουλέψει.
Αυτός βγήκε λάδι.
Τον δωροδόκησε
Κινδύνευε από κάτι (συνήθως από κάποια κατηγορία) και γλίτωσε. Όταν αναμείξουμε λάδι με νερό, συνήθως το λάδι βγαίνει στην επιφάνεια (δεν πάει στον πάτο, δεν αναμιγνύεται, δεν «πνίγεται»). Έτσι αν κάποιος κατηγορείτε για κάτι και γλιτώσει, συχνά ο λαός λέει μεταφορικά «αυτός βγήκε λάδι».
Να σε κάνω λάδια-ξύδια.
Να σε μεταφέρω στον ώμο μου παίζοντας
Την φράση αυτή χρησιμοποιούμε παίζοντας συνήθως με μικρά παιδιά. Παλιά μεταφέρανε σε ασκούς το λάδι και το ξύδι στην πλάτη τους, τα οποία συγκρατούσαν με τα χέρια στο ύψος του ώμου, από την λαβή (συχνά το στόμιο) που έχει το ασκί. Έτσι με τον ίδιο τρόπο κρατούσαν τα μικρά παιδιά και τα μεταφέρανε μικρές αποστάσεις παίζοντας "λάδια-ξύδια το κοπέλι να το πάω όπου θέλει…".
Να λαδώσει λίγο το αντεράκι μου.
Να φάω καλό φαγητό
Τα παλαιά χρόνια θεωρούσαν καλό φαγητό το λαδερό φαγητό, μιας και το λαδί συμμετείχε σε όλα σχεδόν τα μαγειρεμένα φαγητά για τα οποία είναι και ξακουστή η μεσογειακή διατροφή. Έτσι όταν κάποιος έτρωγε καλό φαγητό συχνά χρησιμοποιούσε την φράση «Λάδωσε το άντερο μου».
Αυτός είναι σαν τον λαδοπόντικο.
Είναι ατημέλητος
Τα παλαιά χρόνια στα πιθάρια συχνά βάζανε ξύλινες τάβλες για καπάκι (γενικά ξύλινο σκέπασμα για λόγους ευκολίας ώστε να έχουν γρήγορη πρόσβαση και να μην χάνουν χρόνο στον κάθε ανεφοδιασμό). Όμως τα ποντίκια τρώγανε τις τάβλες αυτές με αποτέλεσμα να πέφτουν μέσα στο λάδι και αφού βγαίνανε -είτε από μόνα τους ή τους βγάζανε οι άνθρωποι- (το λάδι ασφαλώς το τρώγανε) η αστεία εικόνα που είχε το ποντίκι το οποίο είχε κολυμπήσει στο λάδι την παρομοιάζανε και την απευθύνανε σε άνθρωπο ατημέλητο.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Άγιος Βαλεντίνος

Η 14η Φεβρουαρίου είναι η μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος και έχει καθιερωθεί ως η μέρα των ερωτευμένων, αφού σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο συγκεκριμένος άγιος είναι ο προστάτης των ζευγαριών. Ποιος ήταν όμως στην πραγματικότητα ο Άγιος Βαλεντίνος;
Καταρχάς, κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι η 14η Φεβρουαρίου, είναι στην πραγματικότητα η μέρα που πέθανε ο άγιος Βαλεντίνος στη Via Flaminia βόρεια της Ρώμης.
Λίγα είναι γνωστά για τον βίο του οσιομάρτυρα Βαλεντίνου, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν πρόκειται για ένα πρόσωπο ή δύο διαφορετικούς άγιους με το ίδιο όνομα. Λόγω των συγκεχυμένων πληροφοριών, δεν αναφέρεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε, ενώ και η Καθολική εκκλησία υποβίβασε τη γιορτή του σε απλή τοπική εορτή.
Σύμφωνα με τον κυρίαρχο θρύλο, ο Βαλεντίνος, ήταν ιερωμένος που έζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό (που βρισκόταν τότε στην εξουσία), πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών και γενικά βοηθούσε τους Χριστιανούς, γεγονός που θεωρούνταν έγκλημα. Συνελήφθη για την πράξη του αυτή και φυλακίστηκε, ωστόσο ο αυτοκράτορας αρχικά αποφάσισε να του δώσει χάρη, μέχρι που ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Ωστόσο ο Βαλεντίνος επέζησε από τον λιθοβολισμό κι έτσι τον αποκεφάλισαν έξω από την πύλη της Flaminia στις 14 Φεβρουαρίου του 169 μ.Χ.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τους δικούς της Αγίους της Αγάπης. Μπορεί η Καθολική Εκκλησία και επιχειρηματικά συμφέροντα να επέβαλαν τον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά στις 13 Φεβρουαρίου τιμάται η μνήμη των Αγίων Αποστόλων Ακύλα και Πρισκίλλης, που θεωρούνται προστάτες των ερωτευμένων, ενώ υπάρχει και ο Άγιος Υάκινθος για τους ερωτευμένους του καλοκαιριού.

Αποσπερίτης ~ Θανάσης Παπακωνσταντίνου

https://www.youtube.com/watch?v=3Ai1iXvFqig&index=15&list=RD_9qvimjTG_0

Καραόκε Πριγκιπέσα Μάλαμας Σωκράτης
https://www.youtube.com/watch?v=XAASdG07cpU&list=PLZn1HR5snr07EKLrSVu-GkyiPQxlV_yxu&index=28

Πριγκηπέσα Μάλαμας

https://www.youtube.com/watch?v=_9qvimjTG_0

Παρασκευή και 13

Γρουσουζιά ή προκατάληψη;

Η Παρασκευή και 13 είναι μια μέρα που έχει συνδεθεί με τους χειρότερους αστικούς μύθους και τη δεισιδαιμονία, ειδικά στις αγγλοσαξωνικές χώρες, τις ισπανόφωνες και τη Γερμανία.

Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προκατάληψης ότι σε αυτές τις χώρες ακόμη και σήμερα πολλά κτίρια δε διαθέτουν 13 όροφο ενώ πολλοί δρόμοι δεν έχουν τον αριθμό 13.

Η επικρατέστερη άποψη λέει ότι ο μύθος προέρχεται από το γεγονός ότι ο δέκατος τρίτος μαθητής του Χριστού ήταν ο Ιούδας.

Η Παρασκευή και 13 θεωρείται δυσοίωνη ίσως επειδή τέτοια μέρα σταυρώθηκε ο Χριστός.

Για τους μουσουλμάνους όμως είναι γρουσούζικη, επειδή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό την Παρασκευή.

Πολλοί θεωρούν πως ο μύθος γεννήθηκε με την απόφαση του Πάπα να εκδώσει διάταγμα για τη σύλληψη και θανάτωση των ναϊτών ιπποτών. Το διάταγμα εκδόθηκε σε συνεννόηση με τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππου του Δ΄, Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 1307.

Στη σφαίρα των μύθων της Παρασκευής και 13 ανήκουν και τα εξής: η αποστολή της NASA, Απόλλων 13 με προορισμό το Φεγγάρι, εκτοξεύθηκε στις 13:13, ενώ μετά από τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάστηκαν, η αποστολή διακόπηκε στις 13 Απριλίου.

Παρασκευή επίσης ήταν η καθιερωμένη εκτέλεση κρατουμένων στην αρχαία Ρώμη. Όταν το όνομα ενός ατόμου έχει δεκατρία γράμματα θεωρείται ότι έχει την τύχη του διαβόλου (Jack the Ripper, Charles Manson, κτλ.).

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Η ΕΛΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

http://www.atheo.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF/

http://www.e-papadakis.gr/askiseis_glossas_d21.html

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ


Πως θα φτιάξω το ζυμάρι:
500 γρ. αλεύρι
1 κούπα νερό
2 κουταλιές της σούπας αλάτι
Έναν πλάστη, ένα μεγάλο ταψί, λίγο λάδι να αλείψουμε το ταψί
 Παίρνουμε μία λεκάνη και βάζουμε μέσα το αλεύρι και το αλάτι.
 Ανοίγουμε μια μικρή λακκουβίτσα στο κέντρο και ρίχνουμε σιγά σιγά το νερό, ζυμώνοντας ταυτόχρονα, μέχρι να γίνει μια μαλακή και εύπλαστη ζύμη.
 Απλώνουμε το ζυμάρι με τη βοήθεια του πλάστη και σχηματίζουμε την Κυρα Σαρακοστή.
Μ” ένα μαχαίρι χαράζουμε τα μάτια και τη μύτη. Στο κεφάλι κάνουμε μια τρύπα για να την κρεμάσουμε, αφού ψηθεί. Τέλος φτιάχνουμε επτά ποδαράκια.
 Τοποθετούμε την Κυρά Σαρακοστή μέσα σ’ ένα ταψί αφού προηγουμένως το έχουμε αλείψει με λίγο λάδι.
 Ζεσταίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς και ξεροψήνουμε την Κυρά Σαρακοστή για 40-60 λεπτά.



Κουλουράκια με ελαιόλαδο

 https://www.youtube.com/watch?v=o0E0j5BGwiU