Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

2η Οικογιορτή στη Νέα Αγαθούπολη

 
Η 2η Οικογιορτή Νέας Αγαθούπολης θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1 Ιουνίου. Και πάλι φέτος θα είναι μαζί μας συνεταιρισμοί τοπικών προϊόντων, παραγωγοί βιολογικών προϊόντων και χειροτεχνίας από την περιοχή της Πιερίας αλλά και από άλλες περιοχές της Μακεδονίας.Οι επισκέπτες θα μπορέσουν να ξεναγηθούν στον υγρότοπο, να κάνουν παρατήρηση πουλιών με κιάλια και τηλεσκόπια από το παρατηρητήριο, αλλά και να δανειστούν τα ποδήλατα του Φορέα Διαχείρισης για μία βόλτα στον ποδηλατόδρομο, ενώ τα παιδιά θα παίξουν περιβαλλοντικά παιχνίδια.
Στις 11 θα γίνει ομιλία από την ομοιοπαθητικό κτηνίατρο Παπαδημητρίου Κυριακή, με θέμα " Η πολυεπίπεδη προσφορά των ζώων στον άνθρωπο", ενώ θα ακολουθήσει βιωματικό εργαστήρι με τίτλο "Η Ασπρούλα και ο ταύρος - η ζωή μου αν ήμουν ζώο".
Τα μέλη της Εφορίας  Φωτογραφίας της Εστίας Πιερίδων Μουσών θα παρουσιάσουν εικόνες από τη δουλειά τους για τους υγροτόπους της Πιερία.
Η εκδήλωση, η οποία θα ξεκινήσει στις 10 το πρωί και θα διαρκέσει μέχρι τις 2:30 το μεσημέρι, διοργανώνεται από το Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα και την οικολογική ομάδα της Πιερίας Μητέρα Γη.

Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)

https://www.youtube.com/watch?v=53yfMlws7DI

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.
Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Η κατάληψη της Καλλίπολης το 1354 από τους Οθωμανούς, η οποία έφερε ορδές φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών στην Ευρώπη, σταδιακά κύκλωσε εδαφικά το Βυζάντιο, το οποίο έγινε το 1373 φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο. Έτσι, η Άλωση ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα και της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή. Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων, σε σημείο που να μνημονεύεται από τις πηγές το τετελεσμένο της έκβασης της πολιορκίας. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ηρωισμό των πολιορκημένων και ιδιαίτερα του Αυτοκράτορα. Το γεγονός της πτώσης της «θεοφυλάκτου Πόλεως», άφησε βαθιά ίχνη στις πηγές της εποχής.
Απόρροια της Άλωσης ήταν η συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλους του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών συμφωνούν στο ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από την Κωνσταντινούπουλη στην Ιταλία λόγω της Άλωσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

ΧΙΡΟΣΙΜΑ-ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ-ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ

https://www.youtube.com/watch?v=uvdm7UPky5E

6 Αυγούστου 1945 - Ο χρόνος σταμάτησε στη Χιροσίμα
https://www.youtube.com/watch?v=bygqiIx_e10

Η ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ου αιώνα που σφράγισαν την νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα. Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση. Οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες δημιουργεί μέχρι σήμερα ερωτηματικά διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συγκεκριμένη επίθεση αναφέρεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας. Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο "Little Boy" (αγοράκι) στο κέντρο συναρμολόγησης και δοκιμών Αλαμογκόρντο. Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μια και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Τη ρίψη της έκανε ο συνταγματάρχης Πολ Τίμπετς, κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, "Ένολα Γκαίυ". Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι απείχε ήδη 18 περίπου χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομα, οι περισσότεροι άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγω της ραδιενέργειας. Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα". Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) στο εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία "αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές". Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις ομως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.
Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90,000-166,000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε φτάσει τα 200.000 θύματα.

ΟΡΙΓΚΑΜΙ
https://www.youtube.com/watch?v=FSijU52XJ7w

ΚΑΣΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ

Ο ΜΥΘΟΣ
Σύμφωνα με τον μύθο, οι δίδυμοι ήρωες Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, γεννηθήκαν στον Ταΰγετο, το μεγάλο βουνό της Σπάρτης και του Ταινάρου, έτσι είναι κατεξοχήν ήρωες δωρικής καταγωγής.
Στην Σπάρτη, ο βασιλιάς Τυνδάρεως, είχε για γυναίκα του την πανέμορφη Λήδα, κόρη του βασιλιά τής Αιτωλίας, Θέστιου. Η Λήδα έσμιξε με τον Δία κι απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Ελένη, πού ήταν ωραία σαν θεά και τον Πολυδεύκη τον τρανό ήρωα. Με τον βασιλιά Τυνδάρεω η Λήδα είχε άλλα δύο παιδιά, την Κλυταιμνήστρα, και τον Κάστορα. Ο Πολυδεύκης πήρε απ' τον πατέρα του θεό Δία την αθανασία, μα ο αδελφός του, ο Κάστορας, παρέμεινε θνητός, επειδή ήταν γιος του θνητού βασιλιά. Έγιναν και οι δύο τους μεγάλοι και τρανοί, κανένας δε μπορούσε να παραβγεί με τον Κάστορα, στη μαστοριά του να οδηγάει το άρμα, όπου κατάφερνε να δαμάσει και τα πιο ατίθασα άλογα. Ο δε Πολυδεύκης ήτανε γενναίος πρωταθλητής στην πυγμαχία. Οι δυο τους δεν αποχωρίστηκαν ποτέ μεταξύ τους γιατί τους ένωνε φλογερή αγάπη.
Οι Διόσκουροι πήραν μέρος σε πολλά μεγάλα κατορθώματα των Ελλήνων ηρώων, πήραν μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία και διακρίθηκαν ιδιαίτερα εναντίον του βασιλιά των Βεβρύκων, Αμύκου, τον οποίο νίκησε ο Πολυδεύκης τρέποντας έτσι σε φυγή όλους τους Βέβρυκες. Όταν ο Θησέας και ο Πειρίθους κατέβηκαν στον Κάτω Κόσμο προκειμένου να αρπάξουν την Περσεφόνη, οι Διόσκουροι ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, διεκδικώντας την αδελφή τους Ελένη, την οποία ο Θησέας είχε απαγάγει και την είχε φυλακίσει στο οχυρό των Αφιδνών στην Λακωνία. Έτσι, ενώ έλειπε ο Θησέας ελευθέρωσαν την αδελφή τους και πήραν την μητέρα του Θησέα, Αίθρα, αιχμάλωτη στη Σπάρτη. Επιπλέον, απομάκρυναν από το θρόνο της Αθήνας, τους γιους του Θησέα και τους αντικατέστησαν με τον διεκδικητή της βασιλείας Μενεσθέα.
Οι Διόσκουροι είχαν δύο ξαδέλφια, το Λυγκέα και τον Ίδα, πού ήταν παιδιά του βασιλιά τής Μεσσηνίας, Αφαρέα. Ο Ίδας ήταν ατρόμητος πολεμιστής και ο αδελφός του, ο Λυγκέας, ήταν ονομαστός για τη δύναμη της ματιάς του· μπορούσε να δει ακόμα και κάτω απ' τη γη. Οι Διόσκουροι μαζί με αυτά τα Μεσσήνια ξαδέλφια τους κάνανε πολλούς άθλους μαζί. Κάποτε, κι οι τέσσερις άρπαξαν, από την Αρκαδία, ένα κοπάδι βόδια κι αποφάσισαν να τα μοιράσουν συναμεταξύ τους. Τη μοιρασιά θα την έκανε ο Ιδας. Αυτός όμως θέλησε να βάλει στο χέρι ολάκερο το κοπάδι μαζί με τον αδελφό του και σοφίστηκε μια πονηριά: Έκοψε στα τέσσερα ένα βόδι. έδωκε στον καθέναν από ένα κομμάτι και πρότεινε να πάρει το μισό κοπάδι εκείνος πού θα καταβροχθίσει πρώτος το μεράδι του, και τ' άλλο μισό να πέσει σε εκείνον που θα έρθει δεύτερος. Ο Ίδας έφαγε πρώτος το κομμάτι του και βόηθησε και τον Λυγκέα να φάει το δικό του. Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης οργίστηκαν τρομερά σαν είδαν ότι τούς γέλασε ο Ίδας κι αποφασίσανε να εκδικηθούνε τα ξαδέρφια τους, που ως τότε είχανε μαζί τους ακλόνητη φιλία. Έκαναν επιδρομή στη Μεσσηνία κι άρπαξαν, όχι μονάχα το κοπάδι που είχανε πάρει απ' την Αρκαδία, αλλά και μερικά απ' τα κοπάδια του Ίδα και του Λυγκέα. Δεν αρκεστήκανε όμως σ' αυτά, αλλά τους κλέψανε και τις αρραβωνιαστικιές τους.
Οι Διόσκουροι ήξεραν ότι ο Ίδας και ο Λυγκέας δεν θα τους συχωρέσουν για αυτά που τους έκαναν, κι αποφασίσαμε να κρυφτούν στο κούφωμα ενός πελώριου δέντρου και να περιμένουν εκεί, ώσπου ν' αρχίσουν τα ξαδέρφια τους να τους κυνηγούν. Θέλαν να τους ριχτούνε αναπάντεχα, γιατί σκιαζόντουσαν να πιάσουν μάχη με τον υπερδύναμο Ίδα που, κάποτε, τόλμησε να παλέψει για μια γυναίκα, ακόμα και με τον θεό Απόλλωνα. Δεν μπόρεσαν όμως να κρυφτούμε από τα διαπεραστικά μάτια Λυγκέα, που τους διέκρινε μέσα στην κουφάλα του δέντρου, πάνω από τις κορυφές του Ταΰγετου. Ο Ίδας και ο Λυγκέας όρμησαν πάνω στους Διόσκουρους. Προτού ακόμα καταφέρουν να βγουν απ' τον κρυψώνα, ο Ίδας έριξε το κοντάρι του στο δέντρο και πλήγωσε κατάστηθα τον Κάστορα. Ο Πολυδεύκης χίμηξε επάνω τους. Οι Αφαρείδες δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν μαζί του και το βάλαν στα πόδια. Ο Πολυδεύκης τους έφτασε κάπου κοντά στον τάφο των γονιών τους. Σκότωσε τον Λυγκέα κι άρχισε να παλεύει, για ζωή ή για θάνατο, με τον Ίδα. Ο μέγιστος Δίας τότε παρενέβη για να σταματήσει την μάχη, ρίχνοντας ένα αστροπελέκι που έκανε στάχτη και τον Ίδα, και το κουφάρι του Λυγκέα.
Ο Πολυδεύκης γύρισε εκεί πού κείτονταν θανάσιμα λαβωμένος ο Κάστορας κι έκλαψε πικρά σαν είδε τον θάνατο να τους χωρίζει. Παρακάλεσε τον πατέρα του τον Δία, να τον αφήσει να πεθάνει μαζί με τον αγαπημένο αδελφό του. Ο Δίας φανερώθηκε τότε στο γιο του και τον έβαλε να διαλέξει: Ή να ζήσει παντοτινά νέος ανάμεσα στους φωτεινούς θεούς του Ολύμπου ή να ζήσει για πάντα με τον αδελφό του τη μια μέρα στο ζοφερό βασίλειο του Άδη, και την άλλη στον Όλυμπο. Ο Πολυδεύκης δεν θέλησε να χωριστεί από τον αδερφό του. Και έτσι μοιράστηκε την τύχη του.
Από τότε, τα δυο αυτά αδέλφια πλανιούνται την μια μέρα στους σκοτεινούς κάμπους του βασιλείου του Άδη και την άλλη, ζούνε μαζί τούς θεούς στα παλάτια του ηγέτη των θεών, Δία.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ


  Βιβλίο μου καλό ,σε αποχαιρετώ
Μου χάρισες γνώσεις πολλές
και μεγάλες πια χαρές
Θα σε κρατήσω ζωντανό
για να θυμάμαι το σχολειό!!
*Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε, εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο.Marcel Proust

Μέχρι την άλλη Τρίτη επιστρέφουμε τα βιβλία που δανειστήκαμε από τη Δανειστική Βιβλιοθήκη της τάξης.
Τα βιβλία και τα τετράδια της Τάξης φυσικά και δεν τα πετάμε. Τα τοποθετούμε σε μια ωραία κούτα , μπορούμε να τα ξαναδούμε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Μετά από χρόνια, ανοίξτε πάλι την κούτα και θα δείτε να αναδύονται από μέσα όλες οι αναμνήσεις , ελπίζουμε  καλές ,της χρονιάς που ήσασταν τα "Απίθανα Τριτάκια"

Ένα βιβλίο είναι ένας κήπος που μπορείς να κουβαλήσεις στην τσέπη σου. ~  

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΔΙΑΙΡΕΣΗ

 Διαιρώ με διψήφιο διαιρέτη

http://www.slideboom.com/presentations/746399/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8E-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B7


ΜΕ ΔΙΨΗΦΙΟ ΔΙΑΙΡΕΤΗ
 Δύο ψηφία έχει ο διαιρέτης δύο τονίζουμε αριστερά το  διαιρετέο και λέμε το 23 στο 34 χωράει 1 φορά . Γράφουμε

  το 1 στο πηλίκο και κάνουμε πολλαπλασιασμό και γράφουμε  το γινόμενο κάτω από τα τονισμένα ψηφία και κάνουμε αφαίρεση.  Τονίζουμε το επόμενο ψηφίο και το κατεβάζουμε  δίπλα στο υπόλοιπο μας. Και λέμε το 23 στο 117 χωράει 5    0                           φορές  (όσες το 2 (δεκ) στο 11 (δεκ)) . Γράφουμε το 5 στο πηλίκο και κάνουμε πολλαπλασιασμό. Το γινόμενο το γράφουμε κάτω από τον αριθμό μας (υπόλοιπο αφαίρεσης) και κάνουμε αφαίρεση. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσουν όλα τα ψηφία του διαιρετέου.
Αν το δεύτερο ψηφίο του διαιρέτη είναι μικρό (1,2,3,4) τότε από τον αριθμό που βρήκαμε ότι χωράει ο διαιρέτης κατεβάζουμε συνήθως  1  όταν χωράει πάνω από 4 φορές
Αν το δεύτερο ψηφίο του διαιρέτη είναι μεγάλο (5,6,7,8,9) τότε από τον αριθμό που βρήκαμε ότι χωράει ο διαιρέτης κατεβάζουμε συνήθως  1 ή 2 όταν χωράει  ως  4 φορές και αν χωράει πάνω από 4 φορές κατεβάζουμε 2 ή 3 ή 4 (όσο πιο μεγάλο είναι το δεύτερο ψηφίο τότε κατεβάζουμε περισσότερο τον αριθμό που βρήκαμε ότι χωράει.)
 
Η ΔΟΚΙΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ: ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΙΡΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΝΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ Η ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΙΡΕΤΕΟ     
1. Κάνω τις διαιρέσεις και τις δοκιμές τους:

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Θα βρέξει... Καμηλοπαρδαλίδες τα ξημερώματα

 
 
 
   Φέρουν το αστείο όνομα Καμηλοπαρδαλίδες, επειδή θα φαίνονται να προέρχονται από τον αχνό αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης, και για πρώτη φορά αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους -και μάλιστα άκρως θεαματική- στους ουρανούς της Γης το βράδυ της Παρασκευής προς τα χαράματα του Σαββάτου.

Πρόκειται για μια νέα μεγάλη βροχή διαττόντων, που πιθανότατα- αλλά όχι σίγουρα (καθώς η «πρεμιέρα» μπορεί να αναβληθεί!) - θα συμβεί, όταν ο πλανήτης μας θα διασταυρωθεί με τα απομεινάρια σκόνης που εκτιμάται ότι άφησε πίσω του ο κομήτης 209P/LINEAR πριν από πολύ καιρό.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Μαΐου, θα είναι η πρώτη φορά που η τροχιά της Γης και η «ουρά» του κομήτη θα συναντηθούν. Σύμφωνα με τη NASA, σε πιο ευνοϊκή θέση για νυκτερινή παρατήρηση θα βρεθούν οι κάτοικοι της Βόρειας Αμερικής, που μπορεί να δουν από 100 έως 1.000 «πεφταστέρια» την ώρα, έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό.

Εκτιμάται ότι τα σωματίδια σκόνης θα είναι μεγάλα, οπότε θα είναι και εξίσου φωτεινά, καθώς θα καίγονται κατά τη διείσδυσή τους στη γήινη ατμόσφαιρα. Επιπλέον, τα «πεφταστέρια» αναμένεται να κινούνται αργά, πράγμα που θα αυξήσει τη θεαματικότητά τους. Επίσης, το γεγονός ότι η Σελήνη δεν είναι «γεμάτη», θα βοηθήσει στις παρατηρήσεις, εφόσον δεν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό.

Προς το παρόν, οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι πότε θα συμβεί η επόμενη διασταύρωση των τροχιών, ώστε οι Καμηλοπαρδαλίδες να ξαναεμφανιστούν. Δεν αποκλείεται πάντως αυτό να μην ξανασυμβεί ποτέ, οπότε την «πρεμιέρα» δεν θα ακολουθήσει άλλη «παράσταση».
 

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

ΜΥΚΗΝΕΣ

 ΤΑ ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ
http://www.scribd.com/doc/225276649/%CE%A4%CE%91-%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%91


ΜΥΚΗΝΑΙΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

Η Μυκηναϊκή Τέχνη 

http://www.slideshare.net/LouizaKoustoubardi/ss-10142683 

https://www.youtube.com/watch?v=NQqVJEQFdqs

O Αγαμέμνονας (Aγαμέμνων < ἄγαν (πολύ) + μίμνω (μένω, επιμένω), "ο πολύ σταθερός, ο αλύγιστος" είναι ένας από τους επιφανέστερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους, ίσως και επικυρίαρχος των ηγεμόνων της μυκηναϊκής επικράτειας. Πάντως, θεωρείται ο πιο σημαντικός μεταξύ τους και αρχιστράτηγος σε πανελλήνια κλίμακα της εκστρατείας κατά της Τροίας. Ήταν γιος του βασιλιά Ατρέα των Μυκηνών και της Αερόπης, αδερφός του Μενελάου και της Αναξίβιας, σύζυγος της Κλυταιμνήστρας, από την οποία απέκτησε τρεις κόρες (Ιφιγένεια, Ηλέκτρα και Χρυσόθεμις) και έναν γιο, τον Ορέστη. Με αφορμή την απαγωγή από τον Πάρη της συζύγου του αδελφού του Μενελάου, Ελένης, ο Αγαμέμνων κατόρθωσε να συγκροτήσει μια μεγάλη στρατιά και στόλο από όλες τις ελληνικές πόλεις και να εκστρατεύσει κατά της Τροίας. Το όνομα Αγαμέμνων προέρχεται από τις λέξεις «άγαν» και «μέμνων» που σημαίνει πολύ επίμονος, σταθερός, καρτερικός. Μετά την άλωση και την επιστροφή του από την Τροία δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του και τον Αίγισθο, εραστή της Κλυταιμνήστρας, που εν τω μεταξύ είχε πάρει την εξουσία των Μυκηνών.

ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ- ΥΠΟΚΟΡΙΣΤΙΚΑ

Οι άκλιτες λέξεις που φανερώνουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, απορία, έκπληξη, πόνο ευχή, έπαινο, κτλ, δηλαδή εκφράζουν συναισθήματα, λέγονται επιφωνήματα.

  •  θαυμασμό: α! ποπό!  ω! μπα!
  •  απορία: α! ο! μπα!
  •  πόνος, λύπη: αχ! α! όχου! άου! οχ! αλί! αλίμονο!
  •  περίπαιγμα: ε! ου! αχαχούχα!
  •  ευχή: είθε! μακάρι! άμποτε!
  •  έπαινος: εύγε! μπράβο!
  •  κάλεσμα: ε! ω!
  •  ειρωνεία: ε! ου!
  •  στεναχώρια, αηδία: ε! ου! ουφ! πουφ! πα πα πα!
  •  παρακίνηση: άντε! άμε! μαρς! αλτ! στοπ! σουτ! στ! αέρα!
  •  άρνηση: α μπα!
  •  αβεβαιότητα: χμ!

Π.χ.: Οχ! το πόδι μου.
Μπράβο σου! πολύ καλά τα κατάφερες. 


Υποκοριστικά λέγονται οι λέξεις που δείχνουν ότι κάτι είναι μικρό, είτε επειδή είναι πραγματικά μικρό είτε επειδή το λένε έτσι χαϊδευτικά ή κοροϊδευτικά. Τα υποκοριστικά έχουν καταλήξεις, όπως -άκι, -ούλα, -ούλι,-ούλης, -άκης, - άκος, -ίτσα, -ούδι, -όπουλο, -οπούλα, -ίσκος, -ίδιο. Π.χ.:

παιδί - παιδάκι, παιδούλα, παιδόπουλα
αδερφή - αδερφούλα
σακί - σακούλι
αδερφός - αδερφούλης
Γιάννης - Γιαννάκης
δάσκαλος - δασκαλάκος
κούκλα - κουκλίτσα
άγγελος - αγγελούδι
βοσκός - βοσκόπουλο, βοσκοπούλα
λόφος - λοφίσκος
κράτος - κρατίδιο

Μερικές λέξεις μας δίνουν περισσότερα υποκοριστικά με διαφορετική κατάληξη κάθε φορά. Π.χ.:

βάρκα - βαρκάκι, βαρκούλα
γάτα - γατάκι, γατούλα, γατούλι
πέτρα - πετρούλα, πετρίτσα


Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Ο μύθος του Βελλεροφόντη

https://www.youtube.com/watch?v=HRSP74xm0jQ
Ο μύθος αυτός αφηγείται μια ιστορία για έναν άνθρωπο τίμιο, σεμνό και δυνατό, έναν άνθρωπο που η ελληνική μυθολογία τον ήθελε να έχει καταφέρει ηρωϊκές πράξεις και να έχει την εύνοια των θεών. Μια εύνοια όμως η οποία όχι μόνο ξεχάστηκε αλλά μετατράπηκε σύντομα σε οργή όταν ο άνθρωπος αυτός, θαμπωμένος από την δύναμη που απέκτησε αλλά κι από την εύνοια των θεών, τόλμησε να γίνει ισάξιος τους και να παρευρεθεί ανάμεσα τους. Η σεμνότητα κι η τιμιότητα του μετατράπηκαν σε έπαρση κι αλαζονεία, συναισθήματα που τον κατέστρεψαν.
Ήταν γιος του Γλαύκου, βασιλιά της Κορίνθου και γιου του Σίσυφου. Αρχικά είχε το όνομα Ιππόνοος όμως όταν σε νεανική ηλικία σκότωσε το περίφημο ληστή Βέλλερο έλαβε το όνομα Βελλεροφόντης με το οποίο έγινε και γνωστός.
Ο ήρωας λοιπόν σύντομα πήγε ταξίδι στην Τίρυνθα, στον βασιλιά Προίτο, ο οποίος του προσέφερε την φιλοξενία του και την φιλία του ενώ τον εξάγνισε κι από τον φόνο που είχε διαπράξει. Οι 2 άνδρες είχαν μια πολύ καλή και φιλική σχέση μέχρι την στιγμή που τον όμορφο νέο τον ερωτεύτηκε η Σθενοίβια, η γυναίκα του Προίτου. Η βασίλισσα μη μπορώντας να κρύψει τον πόθο που ένιωθε για τον φιλοξενούμενο του άνδρα της του εξέφρασε τα συναισθήματα της με την πρώτη ευκαιρία. Ο Βελλεροφόντης όμως, τιμώντας την φιλία του με τον Προίτο αρνήθηκε να ατιμάσει τον άνθρωπο που του φέρθηκε τόσο καλά. Η Σθενοίβια λοιπόν με τσακισμένο εγωισμό και πληγωμένη περηφάνεια, σαν άλλη Φαίδρα, κατηγόρησε στον άνδρα της τον Βελλεροφόντη ως βιαστή που της επιτέθηκε. Αυτό φυσικά εξαγρίωσε τον Προίτο και τον γέμισε με συναισθήματα μίσους κι απέχθειας για τον άνθρωπο που εμπιστεύτηκε και του φέρθηκε τόσο άπρεπα. Γνώριζε όμως πως αν τον σκότωνε θα καταπατούσε τον ιερό νόμο του Δία για την φιλοξενία και σκεφτόταν συνεχώς πως θα έβρισκε τρόπο να σκοτώσει τον Βελλεροφόντη. Κάποια στιγμή λοιπόν έγραψε ένα γράμμα στον πεθερό του Ιοβάτη, βασιλιά της Λυκίας, κατηγορώντας του τον ήρωα για όσα του είχε πει η Σθενοίβια. Ύστερα παρακάλεσε τον άτυχο νέο να πάει το γράμμα αυτό στον Ιοβάτη και να του το παραδώσει αμέσως. Σύντομα λοιπόν ο Βελλεροφόντης πήγε στον Ιοβάτη ο οποίος τον φιλοξένησε και τον τίμησε με γιορτές και γλέντια, παραμελώντας για μέρες να ανοίξει το γράμμα που του έστελνε ο Προίτος. Όταν το άνοιξε εξοργίστηκε κι εκείνος για αυτό το θράσσος που νόμισε πως είχε ο φιλοξενούμενος του, φοβήθηκε κι εκείνος όμως το νόμο του Δία μιας κι είχε φιλοξενήσει τον Βελλεροφόντη για μέρες. Σκεφτόταν λοιπόν επίμονα κάποιο τέχνασμα ώστε να στείλει τον φιλοξενούμενο του σε βέβαιο θάνατο, χωρίς όμως να τον έχει σκοτώσει ο ίδιος.

Την εποχή εκείνη στην περιοχή της Λυκίας υπήρχε ένα μυθικό τέρας, η Χίμαιρα, ένα τρομερό πλάσμα που ευθυνόταν για πολλές καταστροφές στην περιοχή αφού είχε κατακάψει τις σοδειές κι είχε σκοτώσει αρκετούς κατοίκους. Είχε 3 κεφάλια, ένα κεφάλι δράκου, ένα κεφάλι λιονταριού κι ένα κεφάλι κατσίκας από το οποίο πετούσε φλόγες. Όποιος προσπάθησε να σκοτώσει την Χίμαιρα βρήκε έναν πολύ βίαιο θάνατο σε μια στιγμή καθώς εκείνη τον έκαιγε.
Ο Ιοβάτης σκέφτηκε να στείλει τον Βελλεροφόντη να σκοτώσει το τέρας αυτό, όντας σίγουρος πως το τέρας θα τον κατακάψει. Ο νέος άνδρας απορούσε πως θα σκοτώσει το τέρας αυτό ώσπου ξαφνικά του ήρθε η ιδέα πως η μόνη βοήθεια που θα μπορούσε να έχει θα ήταν από τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο που γεννήθηκε από το λαιμό της Μέδουσας όταν ο Περσέας της έκοψε το κεφάλι. Αν όμως ήταν σχετικά εύκολο να σκοτώσει την Χίμαιρα με την βοήθεια του μυθικού αλόγου ήταν αρκετά δύσκολο να καταφέρει να το βρει και να το εξημερώσει.
Ο Βελλεροφόντης λοιπόν έφυγε από τη Λυκία για να αναζητήσει τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο που θα τον βοηθούσε να νικήσει την τρομερή Χίμαιρα. Όταν έφτασε στην Ελλάδα ρωτούσε παντού για το που θα μπορούσε να βρει το μυθικό αυτό πλάσμα μα κανένας δεν ήξερε. Γυρνούσε σε βουνά, ποτάμια, πόλεις και χωριά όμως δεν βρήκε τις πληροφορίες που ήθελα. Ύστερα από αρκετές περιπλανήσεις έμαθε πως ο Πήγασος κάθε πρωί βρίσκεται σε μια πηγή κοντά στην Κόρινθο, την πατρίδα του. Όταν έφτασε εκεί έπεσε να κοιμηθεί καθώς ήταν νύχτα κι ήταν κουρασμένος από τις περιπλανήσεις του. Στο όνειρο του είδε την θεά Αθηνά, την θεά που έμελλε να τον προστατεύσει στο μέλλον, η οποία του είπε πόσο δύσκολο είναι αυτό που ήθελε. Δεν ήταν όμως κι ακατόρθωτο. Του έδωσε ένα χαλινάρι το οποίο, αν το περνούσε στον Πήγασο, θα τον ημέρευε. Όταν ο Βελλεροφόντης ξύπνησε απόρησε με το όνειρο του μα πιο πολύ απόρησε όταν είδε δίπλα του το χαλινάρι που είδε να του δίνει η Αθηνά στον ύπνο του. Ξαφνικά είδε να έρχεται από τον ουρανό το άλογο που τόσο πολύ χρειαζόταν, ένα κατάλευκο άλογο με μεγάλα φτερά. Ήταν τόσο όμορφο που ο νέος έμεινε να το κοιτάζει έκθαμβος για ώρα καθώς δεν πίστευε στα μάτια του ότι αυτό το άλογο πράγματι υπάρχει. Σύντομα με μια αστραπιαία κίνηση βρέθηκε δίπλα του και του πέρασε το χαλινάρι που του είχε δώσει η θεά. Και τότε πραγματικά ο ανυπότακτος κι ατίθασος Πήγασος έγινε ήμερος κι υπάκουος σε εκείνον. Σύντομα ο Πήγασος τον πήγε στη Λυκία, στο μέρος που ήταν η φωλιά της Χίμαιρας.
Η Χίμαιρα πετούσε φλόγες από το κατσικίσιο στόμα της, φλόγες οι οποίες θα τον έκαιγαν αν εκείνος δεν ήταν σε απόσταση από πάνω της. Η μάχη που έδωσε μαζί της ο Βελλεροφόντης ήταν μεγάλη μιας και της έριχνε βέλη για ώρα κι έπρεπε να στοχεύει κατάλληλα από την απόσταση στην οποία ήταν από πάνω της. Όταν η Χίμαιρα πέθανε κι ο Βελλεροφόντης πήγε στον Ιοβάτη, ο βασιλιάς απόρησε με την επιτυχία του. Του ανέθεσε κι άλλες αποστολές με σκοπό να βρει τον θάνατο που άρμοζε σε έναν προδότη όμως σε όλες ο Βελλεροφόντης βγήκε νικητής. Ανάμεσα στις αποστολές του αυτές ήταν να αναχαιτίσει τις Αμαζόνες και του ληστές της Λυκίας. Όταν ο Ιοβάτης είδε τις συνεχόμενες νίκες του κατάλαβε πως οι θεοί δεν θα επέτρεπαν σε έναν άνδρα που πρόδωσε την φιλία και την φιλοξενία ενός βασιλιά να καταφέρει τόσα σπουδαία πράγματα. Για αυτό το λόγο του αποκάλυψε το περιεχόμενο του γράμματος, του έδωσε την άλλη του κόρη για γυναίκα κι όταν εκείνος πέθανε ο Βελλεροφόντης έγινε βασιλιάς της Λυκίας.
Όσο περνούσαν τα χρόνια ο ήρωας ζούσε ευτυχισμένος, έχοντας καταφέρει όλα όσα θα ήθελαν οι κοινοί θνητοί. Είχε μια όμορφη σύζυγο, είχαν αποκτήσει παιδιά, βασίλευε με σωστό τρόπο, έχοντας αγάπη για το λαό του κι είχε κερδίσει την αγάπη του λαού του και τον θαυμασμό του για τα παλιά κατορθώματα του.
Αυτή όμως η αγάπη κι αυτός ο θαυμασμός που εισέπραττε από το λαό του τον έκαναν αλαζόνα και τον έκαναν να πιστέψει πως η θέση του δεν ήταν ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους αλλά ανάμεσα στους θεούς του Ολύμπου. Για αυτό το λόγο μια μέρα πήρε τον Πήγασο και πέταξε ψηλά, κατευθυνόμενος προς την κατοικία των θεών. Σαν έφτασε κοντά κι είδε το παλάτι των θεών η ψυχή του γέμισε με ανείπωτη χαρά καθώς φανταζόταν με τι τιμές θα τον υποδέχονταν οι θεοί ανάμεσα τους. Οι θεοί όμως είχαν άλλη γνώμη. Αγανακτισμένοι με την αλαζονεία του και την έπαρση που επέδειξε ένας θνητός, ξέχασαν τις ηρωικές του πράξεις και τον πρότερο τίμιο και σεμνό χαρακτήρα του κι ο Δίας με έναν κεραυνό τον γκρέμισε από την πλάτη του Πήγασου, ρίχνοντας τον στην γη.
Ένας άνθρωπος λοιπόν που ήταν τόσο σεμνός, τόσο αγαθός σε σημείο που κατάφερε να κερδίσει την εύνοια των θεών οδηγήθηκε στον θάνατο του από εκείνους όταν ξεπέρασε το ανθρώπινο μέτρο και διέπραξε την ύβρη που δεν τολμούσαν καν να σκεφτούν οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Καραγκιόζης- Θέατρο Σκιών

 Ο Καραγκιόζης Φούρναρης
https://www.youtube.com/watch?v=oNzyYCnSUVQ

 Ο Καραγκιόζης Φούρναρης

https://www.youtube.com/watch?v=5AVDSHPpSM0

ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=P3HtX7fdGyU

Το θέατρο σκιών είναι ένα από τα πιο αρχαία είδη θεατρικού θεάματος. Το θέατρο σκιών είναι τόσο παλιό όσο και οι παρατηρήσεις της ανθρωπότητας σε σχέση με το φως και τη σκιά και τα παιχνίδια με τις σκιές. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Ινδία και στην Ινδονησία, αλλά και γενικά στην Ασία όπου οι περισσότερες χώρες δημιούργησαν το δικό τους θέατρο σκιών.

Θέατρο σκιών           https://www.youtube.com/watch?v=qf5_cPKYxyc
Θέατρο σκιών
Το θέατρο σκιών είναι ένα από τα πιο αρχαία είδη θεατρικού θεάματος. Το θέατρο σκιών είναι τόσο παλιό όσο και οι παρατηρήσεις της ανθρωπότητας σε σχέση με το φως και τη σκιά και τα παιχνίδια με τις σκιές. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Ινδία και στην Ινδονησία, αλλά και γενικά στην Ασία όπου οι περισσότερες χώρες δημιούργησαν το δικό τους θέατρο σκιών.Το θέατρο σκιών παίζεται με την βοήθεια ημιδιάφανων ζωγραφισμένων εικόνων συνήθως πάνω σε χαρτί, δέρμα ή άλλα ημιδιάφανα υλικά επάνω σε μια λευκή οθόνη που φωτίζεται από πίσω. Το αποτέλεσμα είναι ο θεατής να βλέπει καθαρά τα περιγράμματα των εικόνων ή ανάλογα με τη κατασκευή τους και τα χρώματα. Εξαιρετικής ομορφίας είναι οι φιγούρες στο κινέζικο θέατρο σκιών, όπου οι καλλιτέχνες κατασκευαστές έφτασαν σε υψηλά επίπεδα λεπτομέρειας και φαντασίας, τις λεπτοδουλεμένες δερμάτινες φιγούρες τους.
Τις εικόνες ( φιγούρες) στο θέατρο σκιών, τις χειρίζονται οι καλλιτέχνες ή ο καλλιτέχνης που δίνει την παράσταση κρατώντας τις ειδικές λαβίδες που είναι προσαρμοσμένες κάθετα επάνω σε καίρια σημεία των εικόνων, ώστε να επιτυγχάνονται κινήσεις που να δίνουν την αίσθηση της ζωντάνιας και της ευλυγισίας.
Οι καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών δεν κινούν μόνο τις φιγούρες, αλλά κάνουν πολλούς ρόλους μιμούμενοι διαφορετικές φωνές και πολύ συχνά τραγουδούν, πράγμα που κάνει αναγκαίο το να είναι πολυτάλαντοι για να ανταπεξέρχονται στις ανάγκες της παράστασης. Πολλές φορές μια παράσταση του θέατρου σκιών την συνοδεύει μια ζωντανή ορχήστρα. Το θέατρο σκιών είναι ένα κατεξοχήν λαικό είδος θεάτρου και από εκεί αντλεί την θεματολογία του και την παράδοση του. Στο ινδικό αλλά και στο θέατρο σκιών στην Ιάβα ή στην Ταυλάνδη για παράδειγμα, ακόμη και οι σημερινοί περιοδεύοντες καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών αντλούν την θεματολογία τους απο τους ήρωες του αρχαίου κλασικού ινδικού έπους ραμαγιάνα και μαχαμχαράτα. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει και με το δικό μας θέατρο σκιών, τον καραγκιόζη, που σκύβει στην λαική παράδοση μέχρι την αρχαιότητα για να βρεί θέματα, παρόλο που πολλοί καραγκιοζοπαίκτες έχουν εμπνευστεί και από σύγχρονα θέματα και έχουν εμπλουτίσει την θεματολογία του


Ο Ευγένιος Σπαθάρης παρουσιάζει το θέατρο σκιών

https://www.youtube.com/watch?v=m1AVkqSmZMc

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

https://www.youtube.com/watch?v=BLbGinkbsdM

https://www.youtube.com/watch?v=goRrkFUFdGg

Η Ρωμανία αν πέρασεν, η Ρωμανία αν 'πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. 
Την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ολόκληρος ο Ελληνισμός, όπου γης, με το βλέμμα στραμμένο στις σκληρές εκείνες σελίδες της ιστορίας, θρηνεί τους νεκρούς του και προσμένει δικαίωση. Δικαίωση για τις 353.000 ψυχές, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, θεματοφύλακες μιας πατρίδας που ακόμη και σήμερα ζει στην μνήμη των απογόνων τους.

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).

Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ!

Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί…
Α, ρε μαμά…
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή,
τότε με κράταγες σφιχτά
τώρα κοιτάς από μακριά…
Μέσα απ’τα δόντια να μιλάς,
σ’ ακούω σαν τώρα:
“Μη με σκας, δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος, θα το δεις”…
Α ρε μαμά, α ρε μαμά…
Ύστερα λόγια στο χαρτί
“συγγνώμη, σ’ αγαπώ πολύ, είμαι εδώ”…
Α,  ρε μαμά…
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria…
Ave Maria…
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή…

Τις πόρτες άνοιγες στο φως
να μπει ο ήλιος κι ο Θεός
να μας φυλάει…
Α, ρε μαμά…
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ’ τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού…
Και όταν γύριζα αργά
“θα σου τα πάρω τα κλειδιά,
θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές,
θα με πεθάνεις,  αυτό θες;”
Α ρε μαμά, α ρε μαμά…
Ύστερα λόγια στο χαρτί
“συγγνώμη,  σ’ αγαπώ πολύ, είμαι εδώ”…
Α, ρε μαμά…
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria…
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή
Μαμά
Πού πας;
Πού πας;
Μαμά, μαμά
Πού πας;

Ραλλια Χρηστιδου~Μαμα

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΘΡΑΚΗ-Το Μαργούδι κι ο Αλεξανδρής

https://www.youtube.com/watch?v=kVYahUFWmeU

https://www.youtube.com/watch?v=edcn40raJ0s 

ΠΟΝΤΟΣ - Σεράντα μήλα κόκκινα

https://www.youtube.com/watch?v=AJ4Oyhg3KxA

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ-Έχε γεια Παναγιά

https://www.youtube.com/watch?v=YgkcY3MxyNw

https://www.youtube.com/watch?v=MpE-JxWatcY 

ΨΩΜΙ

Ποίημα : Ο κύκλος του ψωμιού

Να σας πω , πώς γίνεται και στον κόσμο δίνεται
απ’ τον σπόρο το σταράκι το γλυκό ψωμάκι :

πρώτα – πρώτα οι γεωργοί σαν οργώσουνε τη γη
μες στη χούφτα σπόρο παίρνουν κι έτσι σπέρνουν .

Τον καλό τον θεριστή τραγουδώντας , γελαστοί
με δρεπάνια που γυαλίζουν στάχυα ολόχρυσα θερίζουν .

Και στ’ αλώνι θα στρωθεί , θα τριφτεί , θα πατηθεί
κι ύστερα το καθαρίζουν ,πιάνουνε και το λιχνίζουν .

Κι από κει θα φορτωθεί , και στο μύλο θ’ αλεστεί
κι η μυλόπετρα γυρίζει , άσπρο αλεύρι μας χαρίζει  .

Σαν το παίρνει με χαρά η καλή νοικοκυρά ,
μες στη σκάφη τ’ απιθώνει και ζυμώνει και ζυμώνει .

Κι όταν καλοζυμωθεί , πάει στο φούρνο να ψηθεί ,
με το φτυάρι μια του δίνουν μέσα να ψηθεί τ’ αφήνουν .

Κι όταν βγει λαχταριστό , ροδοκόκκινο , ζεστό τρώει ,
τρώει το παιδάκι το γλυκό , γλυκό ψωμάκι .

Χ. Σακελλαρίου

ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ
  • Βγάζει από κρύο φούρνο ζεστό ψωμί. (Όταν κάποιος είναι ικανός).
  • Για να ζυμώσεις το πρωί, αποβραδίς κοσκίνισε. (Όταν κάτι χρειάζεται προετοιμασία).
  • Φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι. (Δείχνει δεσμούς δυνατής φιλίας).
  • Αυτό είναι ψωμοτύρι για μένα. (Εύκολη δουλειά).
  • Ψωμί μη λείψει σπίτι μας και φούρνος να μη καπνίσει. (Λαϊκή Ευχή).
  • Μα το ψωμί που τρώω. (Ο καθημερινός άνθρωπος το σέβεται και ορκίζεται σ' αυτό).
  • Της προκομμένης το ψωμί γρήγορα ανεβαίνει. (Υπόδειξη ικανότητας σε μια εργασία).
  • Δεν έχει ψωμί να φάει, (αν είναι κάποιος φτωχός).
  • Για ένα κομμάτι ψωμί (όταν ξεπουλά κανείς την περιουσία του).
  • Ψωμοζήτης (είναι κάποιος που ζητιανεύει).
  • Λίγα τα ψωμιά του, λίγα τα καρβέλια του (για κάποιον που βρίσκεται σε κίνδυνο θανάτου).

ΜΥΚΗΝΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Η γιορτή της μητέρας ή ημέρα της μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.

Κατασκευή  Κάρτα  Καρδιά
 Σχεδιάζουμε  σε  τρία  διαφορετικά  χρώματα  χαρτονιού  3  καρδιές  η  μία  μικρότερη  από  την  άλλη. Η  πιο  μικρή  καρδιά  είναι  διπλή  και  ανοίγει  προς  τα  πάνω. Κολλάμε  τις  καρδιές  όπως  φαίνεται  στη  φωτογραφία. Μέσα  στη  διπλή  καρδιά  γράφουν  τα  παιδιά  τις  ευχές  τους  για  τη  μαμά  τους.


 
 
 

Πάουλο Κοέλο Και ο Θεός έπλασε τη Μητέρα

 

Της Μάνας η καρδιά - Παντελής Θαλασσινός

https://www.youtube.com/watch?v=SjjKtIo4dyM 

Η ΜΑΝΑ ΕΝ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ

https://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM 

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ

O Πυθέας ο Μασσαλιώτης (Πυθεύς, περ. 380 – περ. 310 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από τη Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας. Είναι γνωστός για το ταξίδι που πραγματοποίησε στις θάλασσες της βόρειας Ευρώπης.
Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είναι επίσης πιθανό να ταξίδεψε αρχικά δια ξηράς μέσω της Γαλλίας. Στη συνέχεια βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Εκεί επισκέφτηκε την Κορνουάλη, σημαντικό τόπο εξόρυξης κασσίτερου. Μετά από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Για τη Θούλη ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Αυτό παραπέμπει σε γεωγραφικό πλάτος 64 μοιρών. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.
Σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας έχουν γίνει διάφορες υποθέσεις. Εικάζεται ότι πρόκειται για την Ισλανδία, τις ακτές της Νορβηγίας, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.
Βόρεια τη Θούλης, σε απόσταση μίας μέρας ναυτικού ταξιδιού, ξεκινούσε μία περιοχή όπου η θάλασσα αναμιγνυόταν με τον πάγο, τη στεριά και τον αέρα. Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο τόπος που περιγράφει ο Πυθέας είναι οι περιοχές του Αρκτικού κύκλου κοντά στην Ισλανδία ή τη Νορβηγία, όπου το θαλασσινό νερό αρχίζει να πήζει και υπάρχει πυκνή ομίχλη. Ο συνδυασμός αυτός (νερό-πάγοι-ομίχλη) του έδωσε την εντύπωση της ανάμιξης των στοιχείων της φύσης.
Στη συνέχεια ο Πυθέας ταξίδεψε στη Βόρεια Θάλασσα και πιθανώς και στη Βαλτική.

 Ο Μάρκο Πόλο (περ. 1254 - 8 Ιανουαρίου 1324) ήταν Βενετός έμπορος και εξερευνητής, τα ταξίδια του οποίου καταγράφηκαν στο βιβλίο Τα Ταξίδια του Μάρκο Πόλο, όπου περιγράφονται από τον ίδιο όλα όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Έμαθε για το εμπόριο κατά τη διάρκεια των ετών που ο πατέρας του, Νίκολο, και ο θείος του, Μαφέο, ταξίδευαν στην Ασία όπου και συνάντησαν τον Κουμπλάι Χαν. Το 1269 επέστρεψαν στη Βενετία και είδαν για πρώτη φορά τον Μάρκο. Οι τρεις τους ξεκίνησαν για ένα επικό ταξίδι στην Ασία και επέστρεψαν μετά από 24 χρόνια οπότε και βρήκαν τη Βενετία να βρίσκεται σε πόλεμο με τη Γένοβα. Ο Μάρκο Πόλο φυλακίστηκε και υπαγόρευσε τις ιστορίες του στον συγκρατούμενό του. Αφέθηκε ελεύθερος το 1299 και έγινε ένας πλούσιος έμπορος, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Πέθανε το 1324 και θάφτηκε στο Σαν Λορέντζο.


Ο Χριστόφορος Κολόμβος (ισπανικά: Cristóbal Colón, Κριστομπαλ Κολόν), (μεταξύ 26 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 145120 Μαΐου 1506) ήταν Ισπανός θαλασσοπόρος χαρτογράφος, ναύαρχος και αντιβασιλιάς, διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1492.
Θεωρώντας η ιστορία ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της άφιξής του στην Αμερική το 1492, αποκαλεί την ιστορική περίοδο πριν την άφιξή του προ Κολόμβου ή προκολομβιανή περίοδο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις προκολομβιανής επαφής της Αμερικής με άλλες ηπείρους και είναι θέμα συζήτησης αν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι «ανακαλύπτει» μια ήπειρο η οποία κατοικείται ήδη από γηγενείς ή μη λαούς, ο Κολόμβος συχνά πιστώνεται με την ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς το ταξίδι του σημείωσε την έναρξη ενός βίαιου αποικισμού της Νέας Γης, όπως αποκαλούνταν εναλλακτικά η αμερικανική ήπειρος.
Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικάνικα εδάφη. Η πρώτη του εκστρατεία ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492, από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» φθάνοντας στο «Γουαναχάνι» Guanahani (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.
Το κράτος Κολομβία στη Ν. Αμερική και ο αστεροειδής 327 Κολομβία (327 Columbia), που ανακαλύφθηκε το 1892, πήραν το όνομά τους από τον διάσημο αυτό θαλασσοπόρο.


O Φερδινάνδος Μαγγελάνος (1480 - 27 Απριλίου 1521) ήταν Πορτογάλος θαλασσοπόρος του οποίου το όνομα στη γλώσσα της πατρίδας του προφερόταν Μαγαλιάϊς (πορτ. Fernão de Magalhães) ενώ ισπανικά Magallanes (Μαγαγιάνες) και γαλλικά Magellan (Μαζεγιάν), αντίστοιχα).
Ηγήθηκε της αποστολής εκείνης, με την οποία πραγματοποιήθηκε ο πρώτος περίπλους της Γης. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το ταξίδι του προς τα Δυτικά, καθώς σκοτώθηκε από ιθαγενείς στρατιώτες του φύλαρχου Λάπου Λάπου στη μάχη του Μακτάν στο Μακτάν των Φιλιππίνων. Παρόλα αυτά, έγινε ένας από τους πρώτους ανθρώπους που διέσχισε όλους τους μεσημβρινούς της Γης. Έγινε επίσης ο πρώτος που ηγήθηκε μιας ευρωπαϊκής αποστολής προς τα δυτικά της Ευρώπης και την Ασία, και που διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
 
http://www.slideshare.net/mikesidiro5/ss-34302429



4-10 Μαΐου Στείλε Όλους τους Φίλους μου Σχολείο!


 ΑctionAid Hellas- Στείλε όλους τους φίλους μου σχολείο 2014
https://www.youtube.com/watch?v=L6uHCPRUOXg

Μέρος της διεθνούς εκστρατείας «Send My Friend to School» :
Στην Ελλάδα περισσότερα από 750 σχολεία , μαζί και το δικό μας συμμετέχουν στην Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση, και τα οποία από τις 4-10 Μαίου 2014, ενημερώνονται και κάνουν δημιουργικές δράσεις για το δικαίωμα στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα για το δικαίωμα των παιδιών με κάποια μορφή αναπηρίας να πάνε σχολείο.

http://www.slideshare.net/mikesidiro5/presentation-sendallmyfriends

Παραμύθι των μαθητών μας