Ακρογωνιαίος λίθος της εκπαίδευσης η σχέση γονιού – δασκάλου

Η  φοίτηση του παιδιού στο σχολείο συχνά προκαλεί  άγχος και ανησυχία στους γονείς. Ερωτήματα όπως: αν το παιδί θα είναι καλός μαθητής, εάν θα του αρέσει το σχολείο, ποιους φίλους θα κάνει και πολλά άλλα βασανίζουν τους γονείς. Ταυτόχρονα «σημαντικός άλλος» από εκεί που ήταν ο γονιός γίνεται ο δάσκαλος και αργότερα θα γίνουν οι φίλοι και οι συμμαθητές  του. Ο  δάσκαλος επιδρά σημαντικά στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού και γι’ αυτό οι γονείς θέλουν να γνωρίζουν τις απόψεις και τις αξίες του.

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι όταν οι οικογένειες ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών τους με θετικούς τρόπους, τα παιδιά έχουν υψηλότερους βαθμούς και καλύτερη παρουσία στο σχολείο. Οι έρευνες δείχνουν επίσης ότι οι οικογένειες που λαμβάνουν συχνά και θετικά μηνύματα από δασκάλους τείνουν να εμπλακούν περισσότερο στην εκπαίδευση των παιδιών τους από τους γονείς που δεν λαμβάνουν αυτό το είδος της επικοινωνίας.

Ένας τρόπος για την προώθηση της μάθησης των παιδιών είναι με την συνεργασία της οικογένειας και του σχολείου, όπου οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μοιράζονται την ευθύνη για τη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης που θα βοηθήσει τα παιδιά να επιτύχουν ακαδημαϊκά.

Για να χτιστεί  μια θετική σχέση ανάμεσα στον γονέα και στον εκπαιδευτικό χρειάζεται να καλλιεργηθεί η επικοινωνία.

Μια καλή στιγμή να επικοινωνήσετε με το δάσκαλο του παιδιού σας και να τον γνωρίσετε είναι κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του σχολείου.  Μπορείτε να ενημερώσετε τον δάσκαλο για τον χαρακτήρα του παιδιού σας ή για το πως θέλει να του φέρονται. Έτσι ο δάσκαλος  γνωρίζει πιο γρήγορα το παιδί και το παιδί  προσαρμόζεται πιο εύκολα. Μπορείτε να μάθετε επίσης για  τα υλικά διδασκαλίας  και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο δάσκαλος για την επίτευξη των στόχων.

Έτσι έχετε την ευκαιρία να συναντηθείτε, όταν δεν έχει υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Σε αντίθετη περίπτωση, η  επαφή με τους εκπαιδευτικούς μπορεί να είναι δυσάρεστη. Ο εκπαιδευτικός είναι συνήθως εκείνος που περιγράφει την  άσχημη συμπεριφορά  του παιδιού σας ή την ανησυχία του ότι ένα πρόβλημα μάθησης μπορεί να υπάρχει. Αυτό το είδος της επαφής βάζει συνήθως τον γονέα σε αμυντική θέση, η επικοινωνία δυσκολεύει και μπορεί να δημιουργηθεί κάποια σύγκρουση.
   
Όταν υπάρχουν προβλήματα με το παιδί σας, και εσείς καλείστε να συναντηθείτε με τον δάσκαλο, να έχετε κατά νου ότι ο εκπαιδευτικός είναι ο επαγγελματίας ο οποίος θέλει να βοηθήσει το παιδί σας.  Οι ερωτήσεις που κάνει, δεν πρόκειται να σημαίνουν ότι είναι περίεργος, αλλά δηλώνουν την πρόθεσή του να  μάθει το πως λειτουργεί το παιδί και να το βοηθήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του. Να θυμάστε ότι και οι δύο θέλετε να καταλάβετε τι έχει συμβεί, και πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί.

Εάν διαφωνείτε με τη μέθοδο που ο εκπαιδευτικός χρησιμοποιεί για να λύσει το πρόβλημα, να εξηγήσετε τους λόγους που διαφωνείτε με ένα ήρεμο τρόπο και να προτείνετε  εναλλακτικές λύσεις.

Οι εκπαιδευτικοί  είναι σημαντικό να ενημερώσουν τους γονείς με ποιο τρόπο μπορούν να είναι χρήσιμοι και να ζητήσουν τη συνδρομή τους σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως το να συμμετέχουν με την προετοιμασία υλικών διδασκαλίας. Να δώσουν την δυνατότητα στους γονείς να ενημερώνονται συχνά και τακτικά για τα θέματα της σχολικής αγωγής των παιδιών τους. Κυρίως  όμως οι δάσκαλοι χρειάζεται να κατανοούν τα άγχη και τις ανησυχίες των γονιών σχετικά με την πρόοδο και την εξέλιξη των παιδιών τους.

Η σχέση των γονιών με το σχολείο είναι πολύ σημαντική γι’αυτό πρέπει να είναι ισορροπημένη και να στηρίζεται στην αμοιβαία συνεργασία και εμπιστοσύνη για το καλό των παιδιών.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ

Στίχοι:  

Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Μουσική:  

Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι

Η ΑΛΦΑΒΗΤΑ

Στίχοι:  

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μουσική:  

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Άλφα, βήτα, γάμα, δέλτα
σκόνη γίνεται κι η πέτρα
έψιλον, ζήτα, ήττα, θήτα
μοιάζει η νίκη με την ήττα

Βι, γα, δε, ζι, θι
κα, λα, μι, νι, ξι
πι, ρο, σίγμα, ταυ
φι, χι, ψι

Γιώτα, κάπα, λάμδα, μι
πόσο αξίζει μια στιγμή
νι, ξι, όμικρον, πι, ρο
φεύγω μα σε καρτερώ

Σίγμα, ταυ, ύψιλον, φι
μοναξιά στην κορυφή
με το χι, το ψι, το ωμέγα
μια παλικαριά `ναι η φεύγα

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Στο «σύγχρονο» ελληνικό σχολείο ακόµη κυριαρχεί η παθητική διδασκαλία (χωρίς παιχνίδι και ψυχαγωγία) αλλά και η µετωπική (µε συγκεκριµένη διάταξη θρανίων προσανατολισµένων προς τον πίνακα ή την έδρα του παιδαγωγού). Τέτοιες διδασκαλίες, όµως, εντείνουν τα νεύρα των παιδιών, τα κουράζουν και τα εξαντλούν ψυχικά.
Πώς µπορεί ένας παιδαγωγός να διαφοροποιήσει αυτήν τη µορφή διδασκαλίας; Μπορεί µέσα από ευχάριστους και δηµιουργικούς τρόπους να µετατρέψει το στείρο περιβάλλον µιας σχολικής τάξης σ’ ένα χώρο γεµάτο οξυγόνο, χαρά, ευτυχία, φαντασία, δηµιουργία και γνώση;
Μπορεί να εµπνεύσει τα παιδιά ώστε να συνεργαστούν, να µάθουν, να επικοινωνήσουν, να συγκινηθούν, να ονειρευτούν και να διασκεδάσουν;
Μπορεί να το πετύχει. µε τη δύναµη του Θεάτρου και των ρόλων του. Το θέατρο αγκαλιάζει, αναδεικνύει και περιθάλπει.
Τα θεατρικά παιχνίδια, οι αυτοσχεδιασµοί, οι ρόλοι, οι δραµατοποιήσεις, τα θεατρικά σκετς, το θεατρικό αναλόγιο, η παντοµίµα, οι µάσκες, το κουκλοθέατρο, το θέατρο σκιών, είναι µερικά µόνο από τα πολλά εργαλεία που έχει στη διάθεσή του ο παιδαγωγός ή ο εµψυχωτής για να πετύχει τους στόχους του. Μέσα απ όλα αυτά, «µυεί» τα παιδιά σε µια πιο ανθρώπινη προσέγγιση της µαθησιακής διαδικασίας, µετατρέποντας την τάξη και το σχολείο σε εργαστήριο δηµιουργικής έκφρασης και πηγή γνώσης.

Η παιδαγωγική αξία της θεατρικής τέχνης µέσα στο σχολείο είναι αναµφισβήτητη.

Μαγειρέψαμε σπανακόρυζο;

Είναι σημαντικό να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας το αίσθημα υπευθυνότητας. Αυτό θα αποτελέσει εχέγγυο για τη δική τους ευημερία και για το καλό της κοινωνίας μας, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

•  Ξεκινήστε νωρίς: Είναι σημαντικό να ξεκινήσετε νωρίς να «ενισχύετε» τις αρχές της ατομικής ευθύνης. H αποφυγή της ευθύνης είναι ευκολότερη και τα παιδιά τείνουν να την αποφεύγουν έως ότου αναγκαστούν να ανταποκριθούν. Μπορείτε να ξεκινήσετε από την ηλικία των 2 ετών να τους αναθέτετε μικροδουλειές στο σπίτι και να δημιουργήσετε ένα πλαίσιο συνεπειών εφόσον δεν ανταποκρίνονται. Οι έφηβοι είναι σημαντικό να εμπλέκονται σε συγκεκριμένες υποχρεώσεις που αφορούν στη λειτουργικότητα της οικογένειας (π.χ. πλυντήριο ρούχων και πιάτων, πότισμα λουλουδιών) αντίστοιχα.
•  Γίνετε το ζωντανό παράδειγμα: Είναι σημαντικό να κινείστε αντίστοιχα στο ίδιο πλαίσιο που απαιτείτε από τα παιδιά σας. To να ζείτε αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων σας, το να είστε συνεπείς στις οικονομικές και προσωπικές σας υποχρεώσεις, βοηθά τους απογόνους σας να εκτιμήσουν την αξία της υπευθυνότητας.
•  Μείνετε σταθεροί στις συνέπειες: Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε συνεπείς σε όσα συμφωνείτε με τα παιδιά εφόσον δεν τηρούν τις συμφωνίες. 

Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Γιατί όταν συμφωνούμε να κάνουμε μια κοινή δραστηριότητα ,περιμένω όλοι οι μαθητές μου να έχουν αυτά τα υλικά που έχουμε συμφωνήσει.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Η κριτική σκέψη και η αναγκαιότητά της

Του δρος Νικολαου Πετρουλακη*/ nichpetr@otenet.gr
Αντιμετωπίζοντας, ως παιδαγωγός, τα αποτελέσματα των διεθνών εξετάσεων, από τα οποία φαίνεται η αποτυχία των μαθητών μας στην κατανόηση κειμένου και σε άλλα μαθήματα, τονίζω την ανάγκη να περιορισθεί η «παπαγαλία» στο σχολείο και να ρυθμίζεται η διδακτική διαδικασία κατά ένα τέτοιο τρόπο ώστε να αναπτύσσεται η κριτική σκέψη των μαθητών. Το πνεύμα αυτό καθορίζει τη νέα προοπτική της εκπαίδευσης.
Το πρόβλημα της «κριτικής σκέψης» απασχολεί τα τελευταία χρόνια τους παιδαγωγούς, που καταβάλλουν προσπάθεια να πείσουν τους δασκάλους, αλλά και τους εξεταστές, να αποφύγουν την παραδοσιακή νοοτροπία και να ζητούν από τους μαθητές προϊόντα μόνο της απομνημόνευσής τους. Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για προσέγγιση της γνώσης με κριτική σκέψη, για γόνιμη σκέψη, δημιουργική σκέψη, διδακτικές προσεγγίσεις της κριτικής σκέψης, διδακτικές τεχνικές για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης κ.ά. Τα παραπάνω τονίζονται πάντοτε με την ανάγκη ο μαθητής, αυριανός πολίτης του 21ου αιώνα, να είναι ικανός να αντιμετωπίζει το πλήθος των προβλημάτων που θα συναντήσει και να βρίσκει πάντα τη λογική λύση. Μέχρι τώρα υποστηρίζαμε πως «η λήψη των αποφάσεων» –και μάλιστα ορθών αποφάσεων– είναι μια παιδαγωγική αλήθεια, μια ανάγκη. Τώρα συμπληρώνουμε την απαίτηση αυτή της παιδαγωγικής και ζητούμε τη συνενέργεια συναισθήματος και λογικής για τη λήψη της σωστής απόφασης.
Οι διαστάσεις της κριτικής σκέψης προσδιορίζονται στον νοητικό χώρο. Δεν διδαχθήκαμε όμως πώς να αποτιμούμε τη σκέψη μας ή τη σκέψη των μαθητών μας, στο πλαίσιο της νόησης και του συναισθήματος. Αν θέλουμε να προαγάγουμε τη σκέψη των μαθητών μας δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε, όταν οι μαθητές μας σκέπτονται απλώς τα πράγματα, χωρίς να αναζητούν ενδείξεις και αποδείξεις, χωρίς να δικαιολογούν τα πράγματα αυτά. Συχνά, οι δάσκαλοι δεν είναι ενήμεροι της διαφοράς αυτής. Πολλοί δάσκαλοι αφήνουν τους μαθητές τους να γράφουν ή να μιλούν με ευχέρεια και γλαφυρότητα. Και θεωρούν το γεγονός αυτό καλή σκέψη. Οταν ο μαθητής εκφράζει απλώς συναισθηματικές του καταστάσεις, υποκειμενικές του θέσεις, χωρίς να αιτιολογεί τις απόψεις του, ή χωρίς να παρουσιάζει αποδείξεις για την αλήθειά τους, χωρίς να αναφέρεται σε πιθανές αντίθετες θέσεις, χωρίς να εκφράζει ποικιλία άλλων απόψεων, δεν σκέπτεται κριτικώς...
Στη διαδικασία της σκέψης ο κάθε άνθρωπος συνενώνει υπάρχοντα στοιχεία, αξιοποιεί τις δεξιότητες και ικανότητές του, στην προσπάθεια να λύσει κάποιο πρόβλημα. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα δεν υπάρχει κριτική σκέψη. Η κριτική σκέψη, επειδή συνεπάγεται νοητική εργασία και συναισθηματική εγρήγορση επί ενός συγκεκριμένου θέματος και επειδή είναι το συνολικό προϊόν της πείρας μας, των ιδεών μας, της κοσμοθεωρίας μας, θεωρείται δημιουργία, μια παραγωγική εργασία, μια καινούργια γνώση, μια οικοδομή. Η κριτική σκέψη είναι, με λίγα λόγια, μια δημιουργία του σκεπτόμενου νου και όταν η δημιουργία αυτή ενταχθεί στον γνωστικό μας πλούτο, αφομοιουμένη, θα είναι ένα επιπλέον όπλο στη διάθεσή μας, για να λύσουμε μελλοντικά προβλήματα.
Η κριτική σκέψη υποβοηθά στην επικοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους. Κριτικός συνομιλητής είναι εκείνος ο οποίος προσπαθεί να συμβιβαστεί θετικώς ή αρνητικώς με το αντικείμενο κάθε συζήτησης... Ο άνθρωπος χωρίς κριτική σκέψη δεν είναι καλός ομιλητής, ούτε καλός αναγνώστης κειμένου. Ο καλός συζητητής ή αναγνώστης ή ακροατής, πρέπει την ίδια στιγμή που ενεργεί με τις ιδιότητες αυτές να λύνει κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας και τότε πετυχαίνει την αποτελεσματική επικοινωνία. Η κριτική σκέψη είναι επίσης απαραίτητη στη συνεργατική μάθηση. Χωρίς την κριτική σκέψη, η συνεργατική μάθηση είναι μια ψευτομάθηση. Ο,τι ακούμε ή ό,τι διαβάζουμε πρέπει να τα θέτουμε στον έλεγχο της κριτικής σκέψης και να μη γινόμαστε θύματα των επιτήδειων απατεώνων ή των κερδοσκόπων διαφημιστών.
Τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του κόσμου, στον οποίο θα εισέλθουν οι μαθητές μας, είναι η συνεχώς αυξανόμενη αλλαγή σε όλες τις περιοχές της ανθρώπινης δραστηριότητας και των κοινωνικών φαινομένων, ο πολλαπλασιασμός καθημερινώς των πληροφοριών, που γρήγορα θεωρούνται απαρχαιωμένες και η καθημερινή αναδόμηση, επανεξέταση και δοκιμασία των ιδεών. Στον κόσμο αυτό κανείς δεν μπορεί να ζήσει επιμένοντας στον πάγιο τρόπο τού σκέπτεσθαι. Τέτοιο πρόβλημα δεν συνάντησε ο άνθρωπος στη διάρκεια των χιλιετιών που πέρασαν. Η εκπαίδευση δεν είχε αντιμετωπίσει τέτοιο πρόβλημα ποτέ κατά το παρελθόν. Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού βρίσκεται μπροστά σε μια χωρίς προηγούμενο πρόκληση... Οι δάσκαλοι, σήμερα, καλούνται να κάμουν εκείνο το οποίο καμιά προηγούμενη γενιά εκπαιδευτικών δεν είχε κάμει... Ας ελπίσουμε πως οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θα έχουν τη διορατικότητα και τη γενναιότητα να εννοήσουν τα πράγματα ως έχουν και να μεταρρυθμίσουν αναλόγως την όλη σχολική ζωή.
* Ο δρ. Νικόλαος Πετρουλάκης είναι παιδαγωγός, σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ε.τ.

ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

1)    Θα πρέπει να υπάρχει πιο συχνή συγκοινωνία

2)    Τα εισιτήρια να είναι πιο φθηνά

3)    Τα μέσα συγκοινωνίας να είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον

4)    Καλύτερες συνθήκες αναμονής στις στάσεις και στους σταθμούς

5)    Να γίνει η συγκοινωνία αστική

6)    Τα λεωφορεία να είναι μικρότερα

7)    Να υπάρχουν περισσότερες ενδιάμεσες στάσεις

8)    Τοπικά δρομολόγια, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες , προς την Παραλία Κορινού και τους γειτονικούς οικισμούς

9)    Οι οδηγοί να συμπεριφέρονται πιο ευγενικά

10)                    Πιο καλή καθαριότητα στο εσωτερικό των μέσων συγκοινωνίας

11)                    Τα άτομα να μην είναι περισσότερα από τις θέσεις που υπάρχουν

12)                    Οι οδηγοί να τηρούν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας

13)                    Τα λεωφορεία με προορισμό τη Θεσσαλονίκη να κάνουν στάση στην Τραπεζούντα

14)                    Τα αυτοκίνητα να μην παρκάρουν παράνομα στις στάσεις των λεωφορείων και σε σημεία που εμποδίζουν την κυκλοφορία τους

15)                    Δημιουργία ενός οικήματος στο Σιδηροδρομικό Σταθμό για προστασία από τις άσχημες καιρικές συνθήκες

ΤΙ ΜΑΣ "ΛΕΝΕ" ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η ζωγραφική για τα μικρά παιδιά είναι μια από τις πιο αγαπημένες ασχολίες τους. Μπορούν να ζωγραφίζουν παντού και με τα πάντα. Λατρεύουν να εξερευνούν τις δυνατότητές τους πάνω στο χαρτί με όλων των ειδών τα υλικά και τα χρώματα. Πριν ακόμη καταφέρουν να εκφραστούν επαρκώς με τη γλώσσα εκφράζονται μέσα από τις ζωγραφιές τους. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο, πολλές φορές, παίρνουν τους μαρκαδόρους, τις μπογιές και τα πινέλα και τα εκφράζουν μέσα στις ζωγραφιές και τα σχέδιά τους. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι του λείπουν σημαντικά στοιχεία από τη ζωή του, νιώθει μόνο ή παραμελημένο, όταν έχει το φόβο της αποτυχίας, νιώθει θυμό ή αγωνία τότε αυτά του τα συναισθήματα είναι πιθανό να τα εκφράσει άμεσα ή έμμεσα στις ζωγραφιές που δημιουργεί.

Τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να εκτιμήσουμε διαφορετικά πολλά πράγματα για ένα παιδί κοιτώντας τις ζωγραφιές του. Είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για να φτάσουμε στην συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Οι ζωγραφιές των παιδιών συνήθως δείχνουν την καλλιτεχνική έκφραση και την ανάπτυξη τους. Σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται από ειδικούς σαν μέσο για να εκτιμήσουν την προσωπικότητα, τη νοητική ανάπτυξη, τις επικοινωνιακές ικανότητες και την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών. Εισαγγελείς, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι συχνά ζητούν από μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν κάποιο δραματικό γεγονός που βίωσαν, ιδιαίτερα αν δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν επαρκώς λεκτικά, ώστε να εξηγήσουν και να περιγράψουν αυτό που τους συνέβη.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

2 ΕΤΩΝ – ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία απλώς μουτζουρώνουν. Οι πρώτες μουτζούρες είναι απλώς η καταγραφή μιας ευχάριστης κινητικής δραστηριότητας από μέρους των παιδιών και όχι προσπάθεια από μέρους τους να αναπαραστήσουν τον κόσμο. Με τον καιρό τα σημάδια γίνονται πιο «καθαρά» καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ικανά. Τα σχήματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους με την κυκλική κίνηση να είναι η πρώτη που χρησιμοποιούν τα παιδιά σε αυτό το στάδιο καθώς τους βγαίνει φυσικά. Με τον καιρό τα παιδιά αρχίζουν να περιγράφουν τις «μουτζούρες» σαν να έχουν ζωγραφίσει κάτι συγκεκριμένο.

3-4 ΕΤΩΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Η πρώτη συνειδητή δημιουργία εικόνων εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των 3 και αποτελεί μια χειροπιαστή καταγραφή της σκέψης των παιδιών. Η πρώτη προσπάθεια να αναπαραστήσει κάτι το παιδί είναι να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο, συνήθως κάνοντας έναν κύκλο για κεφάλι και δυο κάθετες γραμμές για πόδια. Αργότερα κι άλλες φόρμες αναπτύσσονται πιο αναγνωρίσιμες και καμιά φορά ιδιαίτερα πολύπλοκες. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνεχώς ψάχνουν για καινούριες ιδέες, οπότε και τα σχήματα που χρησιμοποιούν συνεχώς αλλάζουν.

Στα 4 το παιδί αρχίζει να λέει ιστορίες και να επιλύει προβλήματα μέσω της ζωγραφικής, έτσι αλλάζει τις βασικές φόρμες που χρησιμοποιεί, ώστε να αναπαραστήσει αυτό που επιθυμεί. Συχνά όταν ένα πρόβλημα εκφράζεται από το παιδί μέσω της ζωγραφικής το βοηθάει να το αντιμετωπίσει πιο εύκολα και με καλύτερο τόπο.

5-6 ΕΤΩΝ : ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Το παιδί φτάνει σε ένα «σχέδιο», έναν συγκεκριμένο τρόπο να αναπαριστά τα αντικείμενα. Το σχέδιο που επιλέγει το παιδί, δείχνει την γνώση του παιδιού για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Σ’ αυτό το στάδιο υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος των σχεδίων του παιδιού μέσα στο χαρτί. Γύρω στην ηλικία των 6 το παιδί αρχίζει να αναπαριστά τοπία, μια μπλε γραμμή και ήλιος στο πάνω μέρος της σελίδας και μια πράσινη γραμμή στο κάτω γίνονται η συμβολική αναπαράσταση για τον ουρανό και το χορτάρι. Όλα τα σχέδια μπαίνουν στη ζωγραφιά προσεχτικά από το παιδί, δίνοντας την εντύπωση ότι αν αφαιρεθεί έστω και ένα σχέδιο θα διαταραχθεί η ισορροπία όλης της ζωγραφιάς.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ

Δώστε προσοχή στο πώς είναι η εικόνα που έχει ζωγραφιστεί. Συνεχής σβησίματα και διορθώσεις μπορούν να υποδείξουν υπερβολικό άγχος. Πολλές διακοσμήσεις, λεπτομέρειες και στολίδια θα μπορούσαν να δείχνουν ότι το παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή. Τα παρορμητικά παιδιά συχνά δεν τελειώνουν εικόνες και οι εικόνες τους να φαίνεται απλές και εκτός ελέγχου.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ

Τα παιδιά που ζωγραφίζουν μικρές φιγούρες τείνουν να είναι ντροπαλά, συνεσταλμένα και ανασφαλή, ενώ τα παιδιά που ζωγραφίζουν μεγάλες φιγούρες που πιάνουν το μεγαλύτερο μέρος του χαρτιού ίσως υποδηλώνει επιθετικότητα και αδυναμία αυτοελέγχου. Άλλες φορές το παιδί ζωγραφίζει μια φιγούρα μεγαλύτερη από τις άλλες και αυτό μπορεί να δηλώνει τη σημασία του προσώπου αυτού στη ζωή του παιδιού ή το ότι το άτομο αυτό είναι επιθετικό απέναντι στο παιδί.

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

Η τοποθέτηση των σχεδίων στο κάτω μισό της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισθήματα κατωτερότητας ή ανασφάλεια. Η τοποθέτηση των φιγούρων στο μισό πάνω μέρος της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισιοδοξία και πλούσια φαντασία. Επίσης, το που θα τοποθετήσει το παιδί τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα μέλη της οικογένειας δείχνει με ποια από τα μέλη νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα.

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Η χρήση των χρωμάτων στη ζωγραφιά του παιδιού μπορεί να δείξει τα συναισθήματα και τη διάθεσή του. Δεν είναι όμως απόλυτο αυτό που αντιπροσωπεύει το κάθε χρώμα. Για παράδειγμα το μαύρο χρώμα μπορεί να δηλώνει το φόβο , την απειλή ή την στεναχώρια, αλλά μπορεί και να δηλώνει την ανάμνηση του παιδιού από ένα βράδυ στην εξοχή που ο ουρανός ήταν σκούρος και το παιδί το αναπαριστά στην ζωγραφιά του.

Η ανάλυση των χρωμάτων που χρησιμοποιεί ένα παιδί στη ζωγραφιά του μπορεί ως ένα βαθμό να καθορίσει την συναισθηματική του κατάσταση. Η χρήση πολύ κόκκινου σε μια ζωγραφιά μπορεί να αποτελεί σημάδι εκνευρισμού. Το πολύ μαύρο μπορεί να δηλώνει θλίψη ή απελπισία. Το πολύ κόκκινο μπορεί να δηλώνει θυμό ή επιθετικότητα. Το μπλε και το πράσινο θεωρούνται συνήθως σημάδι ηρεμίας και τα πορτοκαλοκίτρινα συνήθως δηλώνουν τη χαρά και την ευτυχία. Φυσικά για να μην ανησυχούμε χωρίς λόγο καλό είναι να θυμόμαστε ότι μια μόνο ζωγραφιά δεν υποδηλώνει τίποτα, συνήθως η συνεχής και εκτεταμένη χρήση χρωμάτων που υποδηλώνουν πρόβλημα θα μπορούσαν να μας ανησυχήσουν.

ΣΚΟΥΡΟ ΜΠΛΕ : έντονη συγκέντρωση, ηρεμία, ικανοποίηση

ΠΡΑΣΙΝΟ : ηρεμία, ανεξαρτησία, επιμονή, πείσμα, επιφυλακτικότητα

ΚΟΚΚΙΝΟ : δύναμη, εκκεντρικότητα, μοναδικότητα, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, ευερεθιστότητα

ΚΙΤΡΙΝΟ: θετική σκέψη, αμεσότητα, αισιοδοξία, περιέργεια

ΜΩΒ: εφευρετικότητα, διαίσθηση, πνευματική ανωριμότητα (παιδιά προτιμούν συχνά αυτό το χρώμα)

ΚΑΦΕ: νωθρότητα, φυσική ταλαιπωρία, αρνητικότητα

ΜΑΥΡΟ: επιθυμία για αλλαγή, μελαγχολία, δυσαρέσκεια, καταστροφικές τάσεις

ΓΚΡΙ: αδιαφορία, απόσταση, άγνοια, τάση για εσωτερίκευση

Ο αριθμός των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης πολύ σημαντικός. 5-6 χρώματα σημαίνει ότι το επίπεδο της συναισθηματικής ανάπτυξης είναι ισορροπημένο. Όσο μεγαλύτερη είναι η παλέτα των χρωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ότι το άτομο βιώνει μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων. Αν ένα παιδί μεγαλύτερο των τριών ή τεσσάρων ζωγραφίζει με μόνο ένα ή δύο χρώματα, θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό μιας αρνητικής ή ανικανοποίητης ποιότητας ζωής. Εάν ένα παιδί χρησιμοποιεί μολύβια, αντί των χρωματιστών, θα μπορούσε να σημαίνει την έλλειψη φωτεινότητας και θετικής ενέργειας.

Με τη βοήθεια ενός σχεδίου μπορείτε όχι μόνο να κερδίσετε μια εικόνα στην ψυχή του παιδιού σας, αλλά επίσης, να αλλάξετε το περιβάλλον του προς το καλύτερο.
Εάν ένα παιδί είναι θυμωμένο, με φοβίες ή λυπημένο για κανέναν ευδιάκριτο λόγο, ζητήστε από το παιδί να ζωγραφίσει αυτό που το ενοχλεί. Ένα φοβερό τέρας, ένα ποντίκι σε μια τρύπα ή ακόμα και μια γκρίζα άμορφη μάζα μπορεί να εμφανιστούν στη σελίδα και να σας δώσουν τις απαντήσεις που ψάχνετε.

Σε γενικές γραμμές, τα σχέδια των παιδιών δεν είναι απαραίτητο να γίνονται αιτία ανησυχίας, παρά την επιλογή χρώματος ή το περιεχόμενο. Είναι απλώς καλλιτεχνικές εκφράσεις και μπορεί να παρουσιάζουν μια ποικιλία από συναισθήματα, παραστάσεις, καθώς και θέματα που έχουν τα παιδιά στο μυαλό τους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σε λίγο καιρό θα τα ξεπεράσουν ή θα τα αλλάξουν.

Παρ’ όλα αυτά, εάν ένα παιδί ζωγραφίζει επανειλημμένα βίαιες εικόνες, ενδέχεται να υπάρχει λόγος για να αναζητήσουμε έναν θεραπευτή και να δούμε αν υπάρχουν βαθύτερα συναισθηματικάζητήματα.

Αν και οι ζωγραφιές ενός παιδιού μιλούν από μόνες τους πιο δυνατά από τις λέξεις, οι γονείς καλό είναι να θυμούνται ότι η ανάλυση της ζωγραφιάς είναι μια επιστήμη από μόνη της . Οι ψυχολόγοι και οι θεραπευτές το σπουδάζουν για χρόνια πριν καταφέρουν να είναι σε θέση να ερμηνεύουν τις ζωγραφιές των παιδιών.

Το να μελετάτε τις ζωγραφιές των παιδιών σας δεν σας κάνει ειδικό στην ψυχολογική ανάλυση, αλλά σίγουρα σας βοηθάει να καταλάβετε και να γνωρίσετε το παιδί σας καλύτερα.

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Οι σωματοφύλακες της κατσαρόλας.
Λένα Τερκεσίδου
Εκδόσεις: Ταξιδευτής

Στο χωριό Μεγαλομπουκιά ο Σάκης Γαλατάκης, η Φρουτένια... και οι φίλοι τους προετοιμάζονται για να λάβουν μέρος σε μεγάλο διαγωνισμό, που διοργανώνει ο Διεθνής Οργανισμός Υγείας και Διατροφής, για το ποιος παράγει τις πιο υγιεινές τροφές για τους ανθρώπους. Οι Χημικοχωρίτες όμως με τον Ανθρακόλα και την παρέα του, που χρησιμοποιούν χημικά όπλα, καταστρώνουν ένα φοβερό σχέδιο για να τους εμποδίσουν.
Θα καταφέρουν οι Μεγαλομπουκίτες, οι Σωματοφύλακες της κατσαρόλας, να τους εξοντώσουν και να πάρουν το βραβείο; Ποιο είναι το μυστικό τους όπλο;
Με χιούμορ και διασκεδαστικό τρόπο μαθαίνουμε να τρεφόμαστε σωστά!

Στους "Σωματοφύλακες της Κατσαρόλας", το νέο παιδικό βιβλίο της Λένας Τερκεσίδου (βραβευμένη και γνωστή και από τα βιβλία της με θέμα κυρίως τη διατροφή), για πρώτη φορά προσεγγίζεται το θέμα της σωστής και ποιοτικής διατροφής των παιδιών.
Μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων αποκαλύπτονται τα πολύτιμα μυστικά των τροφών και τα παιδιά με διασκεδαστικό τρόπο κατανοούν την αξία της υγιεινής διατροφής. Οι "Σωματοφύλακες της κατσαρόλας" με τις φοβερές τους περιπέτειες, που συνδυάζουν ρεαλισμό, φαντασία και χιούμορ, μάς μαθαίνουν να τρεφόμαστε σωστά, ενώ παράλληλα μας μυούν στις έννοιες της αληθινής φιλίας και της επίμονης προσπάθειας που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων μας.


Ο αγησίλαγος
Δημήτρης Μπασλάμ
Εκδόσεις: Επόμενος Σταθμός

Ο Αγησίλαγος, το δεύτερο παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ με ήρωα έναν λαγό
Οκτώ ευδιάθετοι μάγειρες με κοινό χαρακτηριστικό τα περιποιημένα τους μουστάκια, αποφάσιζουν μαζί με έναν καλοντυμένο σερβιτόρο, να αφήσουν τις κουτάλες, τις κατσαρόλες και τα τραπεζομάντιλα και να ασχοληθούν για λίγο με την μουσική.

Αφορμή, η ασυγκράτητη  επιθυμία τους να διηγηθούν και να  τραγουδήσουν όλοι μαζί την περιπέτεια του Κυρίου Αγησίλαγου, ενός διάσημου συναδέλφου τους από το μακρινό δάσος της Βουλώνης.

Εν συντομία ο Κύριος Αγησίλαγος ξύπνησε ένα πρωί με μαγουλάδες και νομίζοντας πως για αυτό φταίει η διατροφή του αποφάσισε να την αλλάξει, μπαίνοντας έτσι σε μια άνευ λόγου ταλαιπωρία για την αναζήτηση του ιδανικού γεύματος, όπως ο ίδιος νόμιζε... Κίνησε λοιπόν και πάει, ψάχνει ψάχνει τι να φάει…! 

Το παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ κυκλοφόρησε το 2007 σε μουσικό CD από τη Sony BMG Music και σε έντυπη μορφή από τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός.

Ο κύριος Κιουκ έχει λόξιγκα 

Μαρία Ρουσάκη

Ο κύριος Κιουκ έχει εδώ και 50 χρόνια έναν ενοχλητικό λόξιγκα. Έχει δοκιμάσει όλες τις θεραπείες και όλα τα κόλπα, αλλά δεν μπορεί να απαλλαγεί από τούτο το βάσανο. Ώσπου ένας γιατρός τού συνιστά να ξεκινήσει υγιεινή διατροφή. Τότε η ζωή του αλλάζει, αδυνατίζει, μπορεί να αναπνεύσει καλύτερα και να μιλήσει πιο εύκολα.

Μια διασκεδαστική και όμορφα εικονογραφημένη ιστορία, που διδάσκει στο παιδί τα οφέλη της υγιεινής διατροφής.

Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά Διαβάζω ιστορίες - αυτοκίνητο 7+ που περιλαμβάνει ιστορίες μέχρι 1.200 λέξεις, οι οποίες τροφοδοτούν τη φαντασία του παιδιού και καλλιεργούν τη γλωσσική του ικανότητα.

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ

 Οι Δέκα εντολές, λεγόμενες και "Δεκάλογος", είναι ένας κατάλογος δέκα ηθικών εντολών, οι οποίες, σύμφωνα με τη Βίβλο, υπαγορεύτηκαν στον Μωυσή από τον Θεό στο όρος Σινά και του δόθηκαν, (δύο φορές), χαραγμένες σε δύο πέτρινες πλάκες, όπου αφήνεται να εννοηθεί ότι ο ίδιος ο Γιαχβέ (και τις δύο φορές) λατόμησε και εγχάραξε. Οι εντολές αυτές αποτέλεσαν τη βάση ενός ολόκληρου κώδικα ηθικής και θρησκείας, πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, που αποτελούν ως πρώτη Διαθήκη τις βασικές ηθικές αρχές του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού.


Υπάρχουν όμως και  άλλοι Δεκάλογοι. Ο καθένας μπορεί να φτιάξει τον δικό του. Σε λίγες μέρες θα σας παρουσιάσουμε τους προσωπικούς Δεκαλόγους των μαθητών της Γ1 τάξης.

 Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ;;;

Ο δεκάλογος του τεμπέλη

1) Ζούμε για ν’ αναπαυόμαστε.

2) Αγάπα το κρεβάτι σου. Είναι ο ναός σου.

3) Αν δεις κάποιον να ξεκουράζεται, βοήθησέ τον.

4) Ξεκουράσου όλη την ημέρα, για να κοιμηθείς καλύτερα τη νύχτα.

5) Η δουλειά είναι ιερή. Μην την αγγίζεις.

6) Μην κάνεις τίποτα αύριο, αν μπορείς να το κάνεις μεθαύριο.

7) Δούλεψε όσο λιγότερο μπορείς. Τα υπόλοιπα άστα στους άλλους.

8) Ήρεμα! Κανείς δεν πέθανε κατά την ξεκούραση. Άσε που δουλεύοντας μπορεί να χτυπήσεις.

9) Αν σου έρθει επιθυμία να δουλέψεις, ξάπλωσε μέχρι να σου περάσει.

10) Μην ξεχνάς: Δουλειά σημαίνει υγεία. Δωσ’ την λοιπόν στους άρρωστους.

 

ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΠΡΟΓΕΥΜΑ)

Ένα ισορροπημένο πρόγευμα πρέπει να προσφέρει ποικιλία τροφίμων που να παρέχουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη και βέβαια φυτικές ίνες. Εμείς σήμερα φάγαμε δημητριακά με γάλα.

 Με μέτρο η σοκολάτα!
Oρισμένα τρόφιμα, όπως η σοκολάτα, το κακάο, αλλά και το σπανάκι και τα γογγύλια, περιέχουν οξαλικά οξέα, που παρεμποδίζουν την απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό. Φυσικά, αυτό συμβαίνει όταν τα παραπάνω τρόφιμα υπερκαταναλώνονται. Δεν υπάρχει πρόβλημα, λοιπόν, αν θέλετε να βάλετε μία κουταλιά κακάο στο γάλα σας ή να φάτε μία μικρή σοκολάτα.

Ν' αγαπάς

Στίχοι: Νίκος Βελιώτης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.

Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,

ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.

Το δέντρο που έδινε

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά....
και αγαπούσε ένα αγοράκι.
Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.
Παίζανε και κρυφτό
Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά...
πάρα πολύ.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα χρόνια.
Και το αγόρι μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:

«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου αποκάτω και να ʽσαι ευτυχισμένο».
«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω νʼ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»
«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ʽχεις λεφτά και θα ʽσαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.

Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απʼ τη χαρά της κι είπε:

«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ʽσαι ευτυχισμένο».

«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είιπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γιʼαυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. «Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»

«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ʽσαι ευτυχισμένο».

Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε.
«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις»
«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»

«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να ʽσαι ευτυχισμένο».

Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι πραγματικά.

Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.
«Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα».

«Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να κάνεις κούνια...»

«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...»
«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.

«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...»
«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».
«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».

Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

...του Σελ Σίλβερσταίν