Το Νερό στη Ζωή μας

Ο ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Το νερό στο Χριστιανισμό: Το καθαρό και διάφανο νερό συνδέθηκε στενά με τη λατρεία του χριστιανισμού. 
    Είναι ο αγιασμός που φυλάμε δίπλα στο εικονοστάσι. Με αυτό μας ραντίζει ο ιερέας στην αρχή κάθε μήνα, στην αρχή της σχολικής χρονιάς και σε κάθε καινούριο ξεκίνημα στη ζωή μας. 
   

Ακόμα είναι το νερό του Ιορδάνη, όπου βαπτίστηκε ο Χριστός από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, αλλά και το νερό της κολυμπήθρας, που ξεπλένει κάθε νέο χριστιανό από το προπατορικό αμάρτημα.

Λατρευτικές εκδηλώσεις όπου χρησιμοποιείται το νερό στην Εκκλησία

Στο Χριστιανισμό: Στην ορθόδοξη εκκλησία , στη γιορτή των Φώτων,  το νερό παίζει τον πρωταρχικό ρόλο στην τελετή αγιασμού των υδάτων που γίνεται σε όλους τους ναούς. Επίσης μετά την ταφή του νεκρού, όσοι παρευρίσκονται πλένουν τα χέρια τους σε ένδειξη εξαγνισμού.

Στον Ισλαμισμό: Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται 5 φορές την ημέρα στραμμένοι προς τη Μέκκα. Πριν από κάθε προσευχή, πλένουν τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά και το στόμα τους  και βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στο τζαμί για προσευχή.

Στον Ινδουισμό: Οι ινδουιστές θεωρούν τα νερά του Γάγγη ιερά και μπαίνουν σε αυτά για να θεραπευτούν. Στις όχθες του υπάρχουν ιερές πόλεις όπου οι πιστοί πάνε να προσκυνήσουν. Οι προσκυνητές χύνουν επίσης νερό μέσα στο Γάγγη ως προσφορά στους θεούς τους. Οι ινδουιστές το μήνα Φεβρουάριο ή Μάρτιο γιορτάζουν την επιστροφή της άνοιξης. Τότε βγαίνουν στους δρόμους, ανάβουν φωτιές και ραντίζουν ο ένας τον άλλο με σκόνες ή χρωματισμένο νερό.

Νερό και Μυθολογία

https://www.scribd.com/doc/68807396/%CE%A4%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1

ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

ΤΟ πιο γνωστό έθιμο και συγχρόνως σπουδαία θρησκευτική γιορτή είναι τα Θεοφάνεια, ο Αγιασμός των υδάτων.
Ο ιερέας ρίχνει στο νερό τον Σταυρό και οι πιστοί βουτούν να τον πιάσουν γιατί θεωρείται ευλογία. Έτσι αγιάζονται τα ύδατα, δηλαδή το νερό.

ΈΝΑ ακόμη γνωστό θρησκευτικό έθιμο είναι η βάφτιση. Τα μωρά βαφτίζονται στην κολυμπήθρα με το νερό για να

αποκτήσουν όνομα και να γίνουν χριστιανοί. Όπως βαφτίστηκε ο Χριστός στα νερά του Ιορδάνη ποταμού, έτσι και οι χριστιανοί βαφτίζονται στα νερά της κολυμπήθρας.

ΆΛΛΟ έθιμο είναι το αμίλητο νερό.
Πρωί πρωί την ημέρα των Χριστουγέννων οι κοπέλες της επαρχίας έτρεχαν στοη πιο κοντινή βρύση της επαρχίας για να " κλέψουν το άκραντο νερό", δηλαδή το αμίλητο νερό. Λέγεται έτσι το νερό γιατί σ εόλη τη διαδρομή οι κοπέλες δε βγάζουν λέξη.
Όταν φτάνουν στη βρύση λένε: "Όπως τρέχει το νερό σου βρυσούλα μου. έτσι να τρέχει και το βιο μου", δηλαδή η  περιουσία μου, η ζωή μου.

ΆΛΛΟ έθιμο που γινόταν παλιά στη Φλώρινα λεγόταν το "σιδερένιο νερό".
Αυτό γίνονταν τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς. Ο νοικοκύρης του σπιτιού πήγαινε στη βρύση του χωριού. Αφού πλενόταν, έπαιρνε μια πέτρα μικρή και την έπλενε καλά στη βρύση. Στη συνέχεια γύριζε σπίτι και τους έβρεχε με ένα κλωνάρι και την πέτρα λέγοντας: "Όλοι του χρόνου γεροί σαν την πέτρα την μικρή"

ΣΕ κάποιες πάλι περιοχές  που επικρατούσε ανομβρία και οι σοδειές κινδύνευαν  να χαθούν, οι άνθρωποι έκαναν ένα αστείο έθιμο.
Ένας άνθρωπος ντυνόταν με πρασινάδες και φύλλα. Μετά τον έδεναν με ένα σκοινί και τον γυρνούσαν στις γειτονιές του χωριού. Οι χωρικοί τον ακολουθούσαν και τον κατάβρεχαν με κανάτια νερό. Το νερό που έριχναν πάνω στις φτέρες της"Μπαρμπαρούσας" (έτσι ονόμαζαν το μασκαρεμένο άνθρωπο) συμβόλιζε το νερό της βροχής που θα έπεφτε για να ποτίσει τα δέντρα και τα χωράφια.
Καθώς γύριζαν τα δρομάκια του χωριού τραγουδούσαν κι ένα ποιηματάκι:

" Μπαρμπαρούσα περπατεί
το Θεό παρακαλεί
για να ρίξει μια βροχή
για να γίνουνε τα στάρια
να γεμίσουμε τ' αμπάρια"