ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ- ΥΠΟΚΟΡΙΣΤΙΚΑ

Οι άκλιτες λέξεις που φανερώνουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, απορία, έκπληξη, πόνο ευχή, έπαινο, κτλ, δηλαδή εκφράζουν συναισθήματα, λέγονται επιφωνήματα.

•  θαυμασμό: α! ποπό!  ω! μπα!
•  απορία: α! ο! μπα!
•  πόνος, λύπη: αχ! α! όχου! άου! οχ! αλί! αλίμονο!
•  περίπαιγμα: ε! ου! αχαχούχα!
•  ευχή: είθε! μακάρι! άμποτε!
•  έπαινος: εύγε! μπράβο!
•  κάλεσμα: ε! ω!
•  ειρωνεία: ε! ου!
•  στεναχώρια, αηδία: ε! ου! ουφ! πουφ! πα πα πα!
•  παρακίνηση: άντε! άμε! μαρς! αλτ! στοπ! σουτ! στ! αέρα!
•  άρνηση: α μπα!
•  αβεβαιότητα: χμ!

Π.χ.: Οχ! το πόδι μου.
Μπράβο σου! πολύ καλά τα κατάφερες. 

Υποκοριστικά λέγονται οι λέξεις που δείχνουν ότι κάτι είναι μικρό, είτε επειδή είναι πραγματικά μικρό είτε επειδή το λένε έτσι χαϊδευτικά ή κοροϊδευτικά. Τα υποκοριστικά έχουν καταλήξεις, όπως -άκι, -ούλα, -ούλι,-ούλης, -άκης, - άκος, -ίτσα, -ούδι, -όπουλο, -οπούλα, -ίσκος, -ίδιο. Π.χ.:

παιδί - παιδάκι, παιδούλα, παιδόπουλα
αδερφή - αδερφούλα
σακί - σακούλι
αδερφός - αδερφούλης
Γιάννης - Γιαννάκης
δάσκαλος - δασκαλάκος
κούκλα - κουκλίτσα
άγγελος - αγγελούδι
βοσκός - βοσκόπουλο, βοσκοπούλα
λόφος - λοφίσκος
κράτος - κρατίδιο

Μερικές λέξεις μας δίνουν περισσότερα υποκοριστικά με διαφορετική κατάληξη κάθε φορά. Π.χ.:

βάρκα - βαρκάκι, βαρκούλα
γάτα - γατάκι, γατούλα, γατούλι
πέτρα - πετρούλα, πετρίτσα