Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας
ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽
αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός
τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ
τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς
σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν·
Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ
στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν
δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου
Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος
ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Όταν
η Παναγία
έγινε δεκαπέντε ετών,
επειδή οι γονείς της είχαν
κοιμηθεί, οι
ιερείς του ναού της
φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο
τον
δίκαιο Ιωσήφ.
Η Γραφή τον ονομάζει Δίκαιο, που σημαίνει πως
είχε όλες τις αρετές.
Ακόμη ο Ιωσήφ ήταν χήρος και πατέρας επτά παιδιών από άλλη γυναίκα. Αυτά είναι τα
«θετά» αδέλφια του Ιησού
και όχι παιδιά της Θεοτόκου, η οποία είναι Αειπάρθενος, παρέμεινε
δηλαδή Παρθένος και μετά τη γέννηση του Κυρίου. Έτσι ο αρραβώνας
ήταν απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού
με την παρουσία του Ιωσήφ.
τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου