Πάμε Θέατρο !!!

Ο Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου από το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης

Τα Σύνολα της Μουσικής και του Θεάτρου του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης με την τεχνική υποστήριξη του ΟΠΠΑΠ θα παρουσιάσουν τη μουσικοθεατρική παράσταση ο Αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου, τη Δευτέρα 18 Απριλίου, στις 8.00 το βράδυ, στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του 2^ου-5^ου ΓΕΛ Κατερίνης. Στην κλασική αυτή κωμωδία ο Μολιέρος καυτηριάζει  το ανθρώπινο ελάττωμα της μεγαλομανίας, αλλά και τη ματαιοδοξία, την αλαζονεία και την κολακεία, διαχρονικά στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Η παράσταση διανθίζεται από την πρωτότυπη μουσική  του J. B. Lully σε μια σύνδεση με την ιστορική πραγματικότητα του έργου, που είναι και μια εποχή (17ος αιώνας) στην οποία η ομοφωνική μουσική βρίσκεται στα πρώτα στάδια διαμόρφωσής της. Στα τραγουδιστικά και χορευτικά μέρη η ορχήστρα της παράστασης παίζει τα κλασικά ελληνικά βαλς και ταγκό, τραγούδια των Μ. Σουγιούλ, Κ. Γιαννίδη κ.ά., που πρωτοεκτελέστηκαν από μεγάλες ερμηνεύτριες (Σοφία Βέμπο, Δανάη) αναδεικνύοντας ένα μέρος της εξέλιξης της τονικής ομοφωνικής μουσικής από τον 17ο έως και τον 20ό αιώνα. Οι μαθητές του σχολείου  με την εμψύχωση των καθηγητών  Ειρήνης Κολλάτου και Αριστείδη Σκάρπα, ενώνουν την υποκριτική και χορευτική τους τέχνη με τη μουσική τους δεξιοτεχνία και παρουσιάζουν μια παράσταση πολυθέαμα στο κοινό της Κατερίνης. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ανθή Θάνου, «Το φτωχό καλό παιδί»

 https://www.youtube.com/watch?v=vwZUCAiFf7s

 Εκπαιδεύοντας με παραμύθια
Ο ρόλος του παραμυθιού είναι βέβαια ψυχαγωγικός, αλλά όχι μόνο. Τα παραμύθια δημιουργούν στα παιδιά εικόνες, διεγείρουν τη φαντασία τους και τα βοηθάνε να μπουν σε κόσμους μυθικούς και ονειρικούς, σε κόσμους όπου όλα μπορούν να συμβούν. Το παραμύθι καλλιεργεί το πνεύμα και βοηθά τα παιδιά να ξεκαθαρίσουν τα συναισθήματά τους και να αντιληφθούν τις δυσκολίες της ζωής. Ταυτόχρονα, προτείνει λύσεις στα προβλήματά τους. Παράλληλα, όμως, δίνει στο παιδί τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την παρέμβαση του ανθρώπου σε μια κατάσταση που το περιβάλλει, διεγείρει τη φαντασία του, αλλά και ικανοποιεί σε φανταστικό επίπεδο τις πιο βαθιές επιθυμίες του. Έτσι ηρεμεί και γαληνεύει από τις καθημερινές εντάσεις που βιώνει, μαθαίνει ν’ ακούει και να σκέφτεται.
«Ήταν μια φορά και έναν καιρό…»
Το παραμύθι ξεκινά πάντα με μια ήρεμη εισαγωγή και κλείνει με έναν επίσης καθησυχαστικό τρόπο. Από τις πρώτες κιόλας λέξεις, το παιδί μεταφέρεται σε έναν κόσμο μαγικό, εξωπραγματικό. Στο παραμύθι ο χρόνος, όπως και ο τόπος, είναι αόριστος, όλα θίγονται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, ενώ οι ήρωες είναι σχεδόν πάντα απλοί και αδύναμοι άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερα ταλέντα. Στην ουσία, τα παραμύθια «αφηγούνται» την παιδική ηλικία ενός ανθρώπου μέχρι και την ενηλικίωσή του, και όλες τις περιπέτειες που περιλαμβάνει αυτή η διαδρομή. Ο ήρωας προχωρά μόνος του για κάποιο χρονικό διάστημα, όπως αντίστοιχα μόνο νιώθει και το παιδί στην κοινωνία. Η επαφή με τη φύση (ένα δέντρο ή ένα ζώο) είναι συνήθως καταλυτική, μιας που συνήθως τον βοηθά να βρει το δρόμο του. Ο κυνηγημένος ήρωας μπορεί να πονά ή να περνά μέσα από δυσκολίες, αλλά πάντοτε βρίσκει τελικά το δρόμο του. Αυτό θα συμβεί και στο παιδί κατά τη διάρκεια της ζωής του. Θα πονέσει, θα δυσκολευτεί, αλλά τελικά θα βρει τις λύσεις που ψάχνει. Εκεί βρίσκεται και η γοητεία του παραμυθιού. Στο ότι μπορεί να αποκαλύψει την εσωτερική μας φύση, με τις άπειρες ηθικές, ψυχικές και πνευματικές της δυνατότητες. Είναι η αναζήτηση για το νόημα της ζωής. Γιατί, ως γνωστόν, ο άνθρωπος πάντα αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μέσα από τις δοκιμασίες.