ΜΥΚΗΝΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

http://www.slideshare.net/gregzer/ss-3236670 

http://www.slideshare.net/eirinits/ss-4052790 


ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΥΚΗΝΩΝ
Ατρείδες, μια οικογένεια καταραμένη!

 Ο Τάνταλος, ο βασιλιάς της Λυδίας, είχε φιλικές σχέσεις με τους θεούς και ειδικότερα με το Δία, που τον άφηνε να συμμετέχει στα Ολύμπια συμπόσια με νέκταρ κι αμβροσία. Στη συνέχεια, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να εντυπωσιάσει, ο Τάνταλος οργάνωσε ένα συμπόσιο για τους θεούς στο δικό του παλάτι. Όμως ανακάλυψε ότι τα τρόφιμα στο κελάρι δεν ήταν αρκετά για όλη τη συντροφιά. Ανήσυχος μήπως οι καλεσμένοι του προσβληθούν αν δεν έτρωγαν αρκετά, έθεσε το κύρος πάνω από την αγάπη, έκοψε κομματάκια το γιο του Πέλοπα και πρόσθεσε τα κομμάτια στο φαγητό που είχε προετοιμαστεί για τους Θεούς. Όμως εκείνοι αντιλήφθηκαν τί  υπήρχε στα πιάτα τους και αηδιασμένοι αρνήθηκαν να φάνε. Για το έγκλημά του ο Τάνταλος τιμωρήθηκε με αιώνιο μαρτύριο και στη γενιά του έπεσε κατάρα. Στο μεταξύ οι θεοί ανάστησαν τον Πέλοπα, που, μεγαλώνοντας, απέκτησε τρεις γιους. Οι δύο μεγαλύτεροι ο Ατρέας κι ο Θυέστης, ζήλευαν τον μικρότερο αδελφό τους κι αγαπημένο του πατέρα τους, τον Χρύσιππο, και τον δολοφόνησαν. Ο Πέλοπας ανακάλυψε το έγκλημα και καταράστηκε τους γιους του και τη γενιά τους. Αυτή ήταν η δεύτερη κατάρα που έπληξε τους απογόνους του Τάνταλου.
 Ο Ατρέας παντρεύτηκε, για να ανακαλύψει στη συνέχεια πως η γυναίκα του είχε κοιμηθεί με τον αδελφό του τον Θυέστη. Παρ όλ αυτά, δεν άφησε την οργή του να εκδηλωθεί. Κατόπιν, ένας χρησμός αποκάλυψε ότι ένα από τα δύο αδέλφια θα γινόταν βασιλιάς στις Μυκήνες, Όπως ήταν αναμενόμενο τα δύο αδέλφια μάλωσαν κι ον Ατρέας, που εξακολουθούσε να βασανίζεται από την απιστία της γυναίκας του, 'εδιωξε τον Θυέστη από την πόλη και πήρε ο ίδιος το στέμμα. Ωστόσο, η εξουσία δεν κατεύνασε το θυμό που ένιωθε ο Ατρέας για τον αδελφό του. Τιμώρησε ακόμα περισσότερο το Θυέστη καλώντας τον σε δείπνο υποκρινόμενος ότι ήθελε να συμφιλιωθούν. Το κύριο πιάτο ήταν μια επανάληψη της κουζίνας του παππού του, του Ταντάλου, αφού ο Ατρέας είχε δολοφονήσει τους γιους του Θυέστη, τους είχε μαγειρέψει και τους είχε σερβίρει στον ανυποψίαστο πατέρα. Όταν κατάλαβε τί είχε φάει, ο Θυέστης καταράστηκε τον Ατρέα και τη γενιά του. Και αυτή ήταν η τρίτη κατάρα που έπεσε στους απογόνους του Ταντάλου. 
 Στη συνέχεια ο Θυέστης πήρε οδηγίες από το θεό Απόλλωνα για να εκδικηθεί για τους φόνους των παιδιών του. Το μόνο παιδί που είχε μείνει στο Θυέστη ήταν μια κόρη, η Πελοπία. Αφού λοιπόν τη βίασε στα σκοτεινά, πήγε και κρύφτηκε. Η Πελοπία, που δεν είχε ιδέα για την πραγματική ταυτότητα του βιαστή της έμεινε έγκυος, ενώ το μόνο πράγμα που άφησε πίσω του ο άγνωστος άντρας ήταν ένα ξίφος. Αργότερα η Πελοπία  παντρεύτηκε τον Ατρέα, που στο μεταξύ είχε χωρίσει την άπιστη σύζυγό του. Ο Ατρέας χάρηκε πολύ που η Πελοπία έκανε τόσο σύντομα ένα γιο, τον Αίγισθο, και πίστεψε, εντελώς ανόητα, ότι το αγόρι ήταν δικό του και μάλιστα αμόλυντο από τα οικογενειακά δράματα που είχαν προηγηθεί. Όμως οι ευσεβείς πόθοι από μόνοι τους δεν μπορούν να εξαφανίσουν τις κατάρες των θεών. Έντονη ξηρασία άρχισε να ερημώνει το βασίλειο κι ένας χρησμός αποκάλυψε ότι θα σταματούσε μόνο αν επέστρεφε ο Θυέστης.
 Τελικά ο Θυέστης βρέθηκε και ρίχτηκε στη φυλακή, ενώ ο Ατρέας έδωσε οδηγίες στον Αίγισθο, τον νεαρό γιο της Πελοπίας που νόμιζε ότι ήταν δικός του, να πραγματοποιήσει την πρώτη του αντρίκια πράξη, σηκώνοντας το ξίφος της μητέρας του και σκοτώνοντας τον Θυέστη (που ήταν ο πραγματικός πατέρα του παιδιού). Το αγόρι μπήκε στο κελί κρατώντας το ξίφος, το οποίο ο Θυέστης αναγνώρισε με την πρώτη ματιά και ζήτησε να συναντήσει την κόρη του, την Πελοπία. Όταν της αποκάλυψε την αλήθεια, εκείνη σκοτώθηκε με το σπαθί. Ο νεαρός Αίγισθος, που είχε επιτέλους ανακαλύψει την πραγματική του καταγωγή, αποφασισμένος να εκδικηθεί τον Ατρέα, επέστρεψε στον τελευταίο κρατώντας το αιματοβαμμένο ξίφος. Στη συνέχεια ο νεαρός σκότωσε τον Ατρέα κι ο Θυέστης έγινε βασιλιάς των Μυκηνών στη θέση του αδελφού του.
 Στο μεταξύ, ο Αγαμέμνονας, γιος του Ατρέα, γλίτωσε το θάνατο χάρη στην τροφό του, που τον μεγάλωσε στην εξορία. Όταν ενηλικιώθηκε, παντρεύτηκε την Κλυταιμνήστρα, κόρη του βασιλιά της Σπάρτης, που τον βοήθησε να διεκδικήσει το θρόνο των Μυκηνών. Ο Θυέστης κι ο γιος του Αίγισθος εξορίστηκαν και, λίγο αργότερα, ο Θυέστης πέθανε. 
 Η Κλυταιμνήστρα έκανε στον Αγαμέμνονα ένα γιο και τρεις κόρες. Ο Αγαμέμνονας ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες στον Τρωικό Πόλεμο και προκειμένου να εξασφαλίσει καλό καιρό για τον στόλο του συμφώνησε να θυσιάσει μία από τις κόρες του στη θεά Άρτεμη. Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έστελνε το κορίτσι κάπου για να παντρευτεί, ενώ στα κρυφά θα γινόταν η θυσία της. Η Κλυταιμνήστρα ανακάλυψε την απάτη και για αντίδραση βρήκε εραστή - ποιον άλλο από τον Αίγισθο, το γιο του Θυέστη, που  είχε παρουσιαστεί στο παλάτι μεταμφιεσμένος και είχε φλερτάρει με τη βασίλισσα ενώ ο σύζυγός της ήταν στον πόλεμο. Μαζί σχεδίασαν τη δολοφονία του Αγαμέμνονα, τον οποίο και κομμάτιασαν ενώ έκανε μπάνιο, όταν επέστρεψε από την Τροία.
 Ο Ορέστης, ο γιος του Αγαμέμνονα, τον οποίο είχαν στείλει μακριά όταν η Κλυταιμνήστρα κι ο εραστής της σχεδίαζαν τη δολοφονία του βασιλιά, είδε το θεό Απόλλωνα, που του αποκάλυψε την αλήθεια για το θάνατο του πατέρα του και απαίτησε να τον εκδικηθεί ο Ορέστης. Ο τελευταίος αντέδρασε έντονα λέγοντας πως οι καυγάδες των γονιών του δεν τον ενδιέφεραν και δεν ήθελε να συμμετέχει σε μερικούς ακόμη φόνους. Όμως ο Απόλλωνας δήλωσε πως, είτε του αρέσει είτε όχι, ο Ορέστης ήταν ο γιος του Αγαμέμνονα και, επομένως, είχε καθήκον να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του και πως αν δεν υπάκουε, ο θεός θα φρόντιζε ώστε η ζωή του να γίνει ιδιαίτερα δυσάρεστη. Ο Ορέστης γνώριζε πως, αν σκότωνε τη μητέρα του, οι Ερινύες - οι θεότητες του Κάτω Κόσμου που τιμωρούσαν τους εγκληματίες- θα τον καταδίωκαν οδηγώντας τον στη τρέλα. Ό,τι κι αν έκανε ήταν καταδικασμένος. Απρόθυμα, ο Ορέστης αποφάσισε ότι έπρεπε να δείξει αφοσίωση στον πατέρα του επειδή κι ο ίδιος ήταν άντρας κι έτσι δολοφόνησε τη μητέρα του και τον εραστή της. Όπως αναμενόταν, οι Ερινύες κατέφθασαν προκειμένου να τρελάνουν τον Ορέστη. Έπειτα από ένα χρόνο πνευματικής οδύνης και βασανιστηρίων, αναζήτησε καταφύγιο στο ιερό της θεάς Αθηνάς στην Αθήνα κι εκείνη μαζί με το πρώτο σώμα ενόρκων αποτελούμενο από θνητούς -πρόκειται για τον Άρειο Πάγο- , τον έκρινε αθώο και τον αποδέσμευσε από την κατάρα της γενιάς του. Τελικά ο Ορέστης παντρεύτηκε, πήρε το θρόνο της Σπάρτης και ξεκίνησε μια νέα γενεαλογική γραμμή, απελευθερωμένη από το μίασμα του οικογενειακού του παρελθόντος.